ΤΡΙΑΚΟΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ Γ
Μετά την εορτή των αγίων Πάντων και της μνήμης όλων των νεκρών, τα λειτουργικά κείμενα της Θεία Λειτουργίας αυτής της Κυριακής αναφέρονται και πάλι στην μετά θάνατο ζωής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ερώτηση για την μετά θάνατο ζωή είναι μία από τις ερωτήσεις που συχνά θέτουν οι άνθρωποι στον εαυτό τους και στους άλλους.
Οι Σαδδουκαίοι, που ήταν ένα θρησκευτικό κίνημα διανοουμένων στην εποχή του Χριστού δεν πίστευε στην ανάσταση των νεκρών. Μια τέτοια διδασκαλία για την ανάσταση των νεκρών εμφανίστηκε στην Αγία Γραφή πολύ αργά και συγκεκριμένα στο Βιβλίο των Μακκαβαίων, που λίγο πριν ακούσαμε. Το επεισόδιο του Ευαγγελίου αναφέρεται σε ένα διάλογο μεταξύ των Σαδδουκαίων και του Ιησού. Οι Σαδδουκαίοι προσπαθούν να γελοιοποιήσουν τόσο τον Ιησού όσο και την πίστη στην ανάσταση των νεκρών και χρησιμοποιούν ένα παράδειγμα το οποίο συνοδεύουν με γελοίες ερωτήσεις.
Εμείς σήμερα δεν κάνουμε τέτοιου είδους ερωτήσεις, είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί. Στην καλύτερη περίπτωση υποδεικνύουμε τη σιωπή για κάτι που δεν βλέπουμε και δεν γνωρίζουμε. Με άλλα λόγια: για την μετά θάνατο ζωή, για το πώς είναι και πως δεν είναι καλύτερα για τους ανθρώπους να μιλούν όσο το δυνατό λιγότερο. Εφόσον μάλιστα κανένας δεν έχει προσωπική εμπειρία. Εμείς όμως οι Χριστιανοί όταν μιλούμε για την μετά θάνατο ζωή δεν βασιζόμαστε στην προσωπική μας εμπειρία, αλλά στο λόγο του Θεού. Αυτός ο Λόγος «ο οποίος ήταν στην αρχή κοντά στο Θεό» (Ιωάννης 1,1) και ήλθε στη γη και κατοίκησε ανάμεσά μας. Είναι Εκείνος που έβγαλε από τα μάτια του νου και της καρδιάς μας το πέπλο που καλύπτει το άγνωστο της αιωνιότητας. Μόνο χάρη στο λόγο του Κυρίου μπορούμε τώρα, έστω και αμυδρά να δούμε τι κρύβεται πίσω από το μυστήριο της αιώνιας ζωής. Ο Απόστολος Παύλος γράφει στους Κορινθίους: "Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη, με τρόπο όχι σαφή, αλλά τότε θα τον δούμε πρόσωπο προς πρόσωπο" (Α΄ Κορινθίους. 13,12).
Σήμερα ο λόγος του Κυρίου μας βοήθησε να συνεχίσουμε ή να αρχίσουμε να ζούμε τον Παράδεισό μας.