Το στυλ του Θεού είναι η πραότητα

Την περασμένη Τετάρτη, στη διάρκεια της γενικής ακρόασης στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, ο Πάπας Φραγκίσκος συνέχισε τον κύκλο της κατήχησης αφιερωμένης  στο  “Πάτερ ημών”, επικεντρώνοντας τη μελέτη  του πάνω στη δεύτερη επίκληση με την οποία απευθυνόμαστε στο Θεό και λέμε: «Ελθέτω η Βασιλεία σου» (Ματθ. 6.10).

“Ο Θεός δεν είναι σαν κι’ εμάς, ο Θεός έχει υπομονή. Δεν είναι με τη βία  που εγκαθιστά τη Βασιλεία του  στον κόσμο: το στυλ του για τη διάδοσή της  είναι η  πραότητα (βλ.Ματθ. 13,24-30)”. Είναι μία από τις σκέψεις  που ο Πάπας Φραγκίσκος  συμμερίστηκε με τους πιστούς που έλαβαν μέρος στη γενική ακρόαση.

«Μετά την επίκληση που κάνει ο πιστός ζητώντας  ο πιστός να αγιαστεί το όνομα του Θεού, στη συνέχεια εκφράζει και την επιθυμία του να επισπευτεί ο ερχομός της Βασιλείας Του στη γη». Αυτά τα λόγια δεν είναι βέβαια μία «απαίτηση», αλλά «ένα αίσιο άγγελμα, ένα μήνυμα χαράς»: Ο Ιησούς «δεν κάνει προσηλυτισμό», δεν εννοεί  να σπείρει «το φόβο της κρίσης προερχομένης από το Θεό ή τη δημιουργία τύψεων του πταίσματος  για το κακό που διαπράχτηκε», αλλά φέρνει την Καλή Είδηση της σωτηρίας».

Ο κόσμος είναι ακόμα σημαδεμένος από την αμαρτία

Ο Υιός του Θεού ήρθε για τη σωτηρία του ανθρώπου, αλλά «ο κόσμος  είναι ακόμη σημαδεμένος από την αμαρτία, κατοικημένος από ένα μεγάλο πλήθος που υποφέρει, από ανθρώπους που δεν συμφιλιώνονται  και δε συγχωρούν , από πολέμους και τόσες μορφές εκμετάλλευσης».

Όλα αυτά τα γεγονότα είναι μια απόδειξη ότι η νίκη του Χριστού  δεν έχει ακόμη  ολοκληρωτικά πραγματοποιηθεί:  τόσοι άνδρες και γυναίκες  ζουν ακόμη με κλειστή την καρδιά. Και ιδιαίτερα είναι σ’ αυτές τις καταστάσεις που στα χείλη του χριστιανού φθάνει η παράκληση του «Πάτερ ημών»: “Ελθέτω η Βασιλεία σου!”. Που θέλει να πει: “ Έχουμε ανάγκη από την παρουσία Σου, Ιησού, έχουμε ανάγκη παντού και πάντοτε να είσαι ανάμεσά μας!”.

Η υπομονή του Θεού

«Ο Θεός μας προηγείται πάντα, ο Θεός μας εκπλήσσει πάντα», επιμένει ο Πάπας, είναι χάρη σ 'αυτόν ότι «μετά το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής υπάρχει αυγή της ανάστασης της ελπίδας που μπορεί να φωτίσει τον κόσμο.» Αλλά το «στυλ» του είναι η «πραότητα»: το «Βασίλειο του Θεού είναι παρόμοιο με ένα πεδίο όπου μπορούν να αναπτυχθούν μαζί με τον καλό σιτάρι και τα ζιζάνια,» το «χειρότερο λάθος θα ήταν να θέλουμε να δράσουμε τώρα ξεριζώνοντας από τον κόσμο αυτούς που φαίνονται ως ζιζάνια. "

Η Βασιλεία του Θεού είναι σίγουρα μια μεγάλη δύναμη, η μεγαλύτερη που υπάρχει, αλλά όχι σύμφωνα με τα κριτήρια του κόσμου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ποτέ δεν φαίνεται να αποτελεί απόλυτη πλειοψηφία. Είναι σαν τη μαγιά που αναμειγνύεται με το αλεύρι: προφανώς εξαφανίζεται, και όμως είναι ακριβώς αυτή η μικρή ποσότητα μαγιάς που ζυμώνει όλη την ποσότητα του αλευριού (βλέπε Mt 13:33). Ή είναι σαν ένας σπόρος σιναπιού, που είναι τόσο μικρός, σχεδόν αόρατος και όμως από αυτόν φυτρώνει ένα από τα μεγαλύτερα δενδρα. (βλ.Ματθ.13,31-32).

+Ν