Το σήμερα του Θεού
Δίνοντας μορφή στην καλή αγγελία, το Ευαγγέλιο διαμέσου της διήγησης , ο Λουκάς έχει συνειδητοποιήσει την ευθύνη του ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων.
Ενώπιον του Θεού οφείλει να είναι ένας «υπηρέτης του Λόγου», διατεθειμένος και ικανός να λαβαίνει υπόψη του άλλους συγγραφείς που προηγήθηκαν από αυτόν και πιο αυθεντικούς « τους αυτόπτες μάρτυρες» , αυτούς που έζησαν με τον Ιησού (βλ. Πρ. 1, 21-22).
Ενώπιον των ανθρώπων αισθάνεται το καθήκον να απαντήσει στους πρώτους χριστιανούς της κοινότητάς του , δίνοντας τους ως τροφή, ένα λόγο ικανό να θρέψει και να επιβεβαιώσει την πίστη τους. Γι’ αυτό το λόγο συνέταξε αυτό που ονομάζουμε τρίτο ευαγγέλιο, αντλώντας με σεβασμό πληροφορίες από την αποστολική παράδοση, αλλά ταυτόχρονα γράφοντας με τις ικανότητες του και την ευαισθησία του στους χριστιανούς της ελληνικής γλώσσας κατά τα έτη 70-80 μ. Χ.
Το Ευαγγέλιο είναι ένας ύμνος με τέσσερεις φωνές , τέσσερεις διηγήσεις, τέσσερεις μνήμες, αλλά ο πολυφωνικός αυτός ύμνος παραμένει ένας και μοναδικός και είναι το Ευαγγέλιο που γίνεται σάρκα , άνθρωπος (Βλ. Ιωάν. 1, 4), ο Ιησούς της Ναζαρέτ.
Ο Λουκάς είναι πολύ προσεκτικός στο να δώσει μαρτυρία της συνεχούς παρουσίας του Πνεύματος του Θεού εις τον Ιησού Χριστό – που είναι ο Λόγος του Θεού (Ιωάν. 1,1) – και το Άγιο Πνεύμα που είναι «αχώριστοι σύντροφοι» ( Αγ. Βασίλειος της Καισάρειας), επομένως όπου ο Ιησούς ομιλεί και ενεργεί, εκεί είναι επίσης παρόν και το Πνεύμα.
Στα προηγούμενα κεφάλαια του ευαγγελίου, εκείνα που αφορούν τον ερχομό του Υιού του Θεού στον κόσμο , ο Λουκάς έδειξε ότι ο Ιησούς συνελήφθη στην κοιλία της Μαρίας, χάρη στην ενέργεια του Αγίου Πνεύματος (1,35) και στη δημόσια εμφάνισή του, ως μαθητής του Ιωάννη του Βαπτιστή που τον βάπτισε στον Ιορδάνη, σφραγίστηκε από την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος (3,22).
Το ίδιο αυτό Πνεύμα οδηγεί τον Ιησού στην έρημο όπου, ενώ πειράζεται από το δαιμόνιο (4,1-2), και τον συνοδεύει κατά την επιστροφή του στη Γαλιλαία , τη γη του , από την οποία απομακρύνθηκε να για πάει στην έρημο και να ακολουθήσει τον προφήτη βαπτιστή. Με αυτή την επιμονή ο Λουκάς έχει σκοπό να δώσει στον αναγνώστη να καταλάβει ότι ο Ιησούς είναι «εμπνευσμένος», ότι η εσωτερική πηγή του, η βαθιά πνοή του είναι το Πνεύμα του Θεού, η Πνοή του Πατέρα. Δεν είναι ένας προφήτης όπως οι άλλοι, στους οποίους το Πνεύμα κατέβαινε σε συγκεκριμένες στιγμές της ζωής τους, διότι εις αυτόν το Πνεύμα αναπαυόταν, κατοικούσε (Ιωαν. 1,32) τον πλημμύρισε με εκείνη τη «δύναμη» που δεν είναι εξουσία, αλλά συμμετοχή στη δράση και τη ζωή του Θεού.
Και τι κάνει ο Ιησούς όταν επιστρέφει στη «Γαλιλαία των εθνών» (Ματθ. 4,115: Ησαΐας. 8, 23), μια γη ειδωλολατρική και ακάθαρτη; Πηγαίνει «να διδάξει στις Συναγωγές». Για να αρχίσει την αποστολή του, ο Ιησούς δεν επέλεξε ούτε την Ιερουσαλήμ ούτε το Ναό , αλλά αυτές τις απλές αίθουσες στις οποίες συγκεντρώνονταν οι πιστοί για να ακούσουν τις Γραφές και να προσφέρουν τη λειτουργική υπηρεσία τους στον Κύριο.
Στις Συναγωγές του Σαββάτου γινόντουσαν προσευχές. Μετά γινόταν η ανάγνωση μιας περικοπής από το Νόμο (Τορά) της Πεντατεύχου, έπειτα ακολουθούσε η προσευχή των Ψαλμών και η ερμηνεία του Νόμου και αναγγέλλονταν ένα εδάφιο από τους Προφήτες. Δεν ήταν μια λατρεία διαφορετική από εκείνη που και εμείς οι χριστιανοί εκπληρώνουμε κάθε Κυριακή.
Ο Ιησούς είναι τώρα περίπου τριάντα χρονών, δεν ανήκει στην ιερατική τάξη, δεν είναι επομένως ένας ιερέας, είναι ένας απλός πιστός του λαού του Ισραήλ, όταν όμως έγινε δώδεκα ετών είχε το δικαίωμα να διαβάζει δημοσίως τις Γραφές και να τις ερμηνεύει.
Έτσι έγινε και με εκείνο το Σάββατο, στην ίδια Συναγωγή στην οποία τράφηκε η πίστη του από τα παιδικά του χρόνια, όταν κατοικούσε στη Ναζαρέτ, μέσω των λατρευτικών συνάξεων. Ο Ιησούς ανεβαίνει στον άμβωνα και αφού άνοιξε το βιβλίο που του δόθηκε , διαβάζει την περικοπή που προβλεπόταν για εκείνο το Σάββατο, το 61ο κεφάλαιο του προφήτη Ησαΐα .
συνεχίζεται
+N
