Μια μικρή ομάδα νέων με επί κεφαλής τους εμψυχωτές και τον εκκλησιαστικό παραστάτη της π. Ιωάννη Σκλάβο, πραγματοποίησε χθες Κυριακή 16 Οκτωβρίου, στα πλαίσια του Ιωβηλαίου έτους, προσκύνημα στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Ροδαρίου στην Ξινάρα της Τήνου.
Οι νέοι και οι νέες ξεκίνησαν από τον Ενοριακό Ναό του Τιμίου Σταυρού στο Κτικάδο της Τήνου και μέσω της κεντρικής οδού κατευθύνθηκαν προς τον Καθεδρικό Ναό. Προηγείτο ο Τίμιος Σταυρός που έφεραν μαζί τους. Κατά τη διαδρομή έψαλλαν άσματα προς τον Θεό της ευσπλαχνίας και είχαν την ευκαιρία να εξομολογηθούν από τον π. Ιωάννη.
Μετά από μία ώρα περίπου πορείας έφθασαν στον Καθεδρικό Ναό, όπου τους υποδείχθηκε στην «Αγία Πόρτα του Ιωβηλαίου» ο Αρχιεπίσκοπός μας π. Νικόλαος και αφού τους εξήγησε εν συντομία τη σημασία αυτής της πόρτας, όλοι πέρασαν από αυτήν και εισήλθαν στο εσωτερικό του Ναού ψάλλοντας τον ύμνο: «ξεκινώ για να σε βρω, εσένα ψάχνω Θεέ».
Στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στην οποία συλλειτούργησε ο π. Ιωάννης. Οι νέοι συμμετείχαν ενεργά στο Μυστήριο της Ευχαριστίας με την ανάγνωση των βιβλικών κειμένων, τις δεήσεις των πιστών και τα ασματικά μέρη της Θείας Λειτουργίας.
Κατά την ομιλία του ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε για την αξία της προσευχής, η οποία δεν πρέπει να είναι μόνο αιτήσεων και παρακλήσεων, αλλά και δοξολογίας και ευχαριστίας για τα δώρα του Θεού που καθημερινά μας χορηγεί τη ζωή μας. Η επιμονή και η υπομονή στην προσευχή μας φέρνει το θετικό αποτέλεσμα. Ο Κύριος εισακούει την προσευχή μας, ακόμη όταν δεν μας απαντά, διότι και η μη απάντηση σε κάποιο αίτημα μας είναι θετική απάντηση εκ μέρους του Θεού, αυτό γίνεται όταν αυτό που του ζητούμε ή δεν το ζητούμε σωστά ή είναι κάτι που συμβάλει στο σχέδιο της σωτηρίας που έχει ο Κύριος για την κάθε μια και τον καθένα μας. Μίλησε επίσης για τον τρόπο που πρέπει να προσευχόμαστε και έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην προσευχή της σιωπής που είναι μια μορφή προσευχής δύσκολη, αλλά πολύ όμορφη. Για να εξηγήσει την αξία της προσευχής της σιωπής έδωσε ένα παράδειγμα από τη ζωή του Αγίου Εφημερίου του χωριού Άρς στη Γαλλία.
Ο εφημέριος του Αρς, ο Άγιος Ιωάννης Μαρία Βιανέ, έβλεπε κάθε πρωί ένα χωρικό που, πριν πάει στα χωράφια του, περνούσε από τον Ενοριακό Ναό του καθόταν αρκετή μπροστά στο Αρτοφόριο. Κάποια μέρα ο εφημέριος τον πλησίασε και του λέει: «Σε βλέπω κάθε μέρα να μένεις στο Ναό τόση ώρα τι κάνεις;» «Προσεύχομαι» – του απαντά ο χωρικός. «Και τις λες στον Κύριο τόση ώρα;» τον ρωτάει και άλι ο εφημέριος. «Πάτερ μου, -του λέει ο χωρικός – δεν λέω τίποτε, απλώς τον κοιτάζω και με κοιτάζει».
Αληθινά είναι μια όμορφη προσευχή να τον κοιτάζουμε και να μας κοιτάζει!
Κατά την ώρα της προσφοράς της Θείας Λειτουργίας οι νέοι και οι νέες πρόσφεραν σε ένα δίσκο κάτι που στερήθηκαν από τον εαυτόν τους και θέλησαν αυτό το κάτι στη συνέχεια να το παραλάβει κάποιος άλλος ή κάποια άλλη. Μια όμορφη σκέψη που έχει τη δική της συμβολική αξία. Στερούμαστε κάτι και το προσφέρουμε σε κάποιον άλλο.
Το προσκύνημα των νέων, πέραν από το προσωπικό όφελος που είχε, ήταν και μία δημόσια μαρτυρία για τους περαστικούς που έβλεπαν μερικούς νέους και νέες να βαδίζουν στον κεντρικό δρόμο πίσω από τον εσταυρωμένο και να κατευθύνονται προς τον Καθεδρικό Ναό. Ήθελαν να συναντήσουν τον Κύριο, ο οποίος στη διάρκεια του Μυστηρίου της Ευχαριστίας τους απεύθυνε το λόγο του και στη συνέχεια έγινε τροφή και πόση για την πορεία της ζωής τους.
Οι νέοι και οι νέες μας, αν και λίγοι, συνεχίζουν να μας παραδειγματίζουν. Τους ευχαριστούμε.
