Το πλεκτό της Μαρίας

Η Παναγία είναι «μεγάλη» ακριβώς γιατί δεν επιθυμεί να μεγαλοποιεί τον εαυτό της αλλά επειδή θέλει ο Θεός να είναι μεγάλη. Είναι «ταπεινή» δεν επιθυμεί να ‘ναι τίποτε παραπάνω από «δούλη του Κυρίου». Ξέρει ότι συμβάλει στην σωτηρία του κόσμου, όχι εκτελώντας το έργο της, αλλά μόνο προσφερόμενη πλήρως στα σχέδια του Θεού. Είναι γυναίκα «ελπίδας» μόνο και μόνο γιατί πιστεύει στις υποσχέσεις του Θεού και αναμένει την Σωτηρία του Λαού του Ισραήλ: Ο Άγγελος την εμπιστεύεται, για να την καλέσει να εκπληρώσει τις υποσχέσεις Του, είναι γυναίκα «πίστεως». “Ευλογημένη συ που πίστεψες” της λέει η Ελισάβετ (Λκ 1,45). Και ο ύμνος της, το «μεγαλύνει», είναι το πορτραίτο της ψυχής της. Κεντημένο, πλεκτό ολότελα από νήματα Αγίας Γραφής, κλωστές παρμένες από τον Λόγο του Θεού.

Διαπιστώνουμε, ότι στο Λόγο του Θεού, η Μαρία αισθάνεται σαν το σπίτι της όπου εισέρχεται και εξέρχεται με πλήρη φυσικότητα. Μιλά και σκέπτεται μέσω του Λόγου του Θεού. Ο Λόγος του Θεού γίνεται δικός της λόγος και ο Λόγος γεννά τον Λόγο του Θεού. Επιπλέον, η Μαρία, εμφανίζεται με τέτοιο τρόπου που οι σκέψεις της είναι ο αντίλαλος των σκέψεων του Θεού και η θέληση της συνιστά και στο να σκέπτεται όπως ο Θεός. Είναι βαθιά ποτισμένη από το Λόγο του Θεού και αυτό έχει ως συνέπεια να γίνει Μητέρα του Ενσαρκωμένου Λόγου.

Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ´

Ελεύθερη μετάφραση π. Μάρκος Βιδάλης