Το Αρτοπωλείο του Χριστού

Είναι αργά, η μέρα έφυγε και ήρθε η νύκτα. Τέτοια ώρα, όλα είναι κλειστά! Άργησε να τελειώσει τη δουλειά του ο φίλος μας. Γύριζε στο δρόμο με άδειο στομάχι, ψάχνοντας να βρει κάτι να φάει! Ξαφνικά, στη γωνιά του δρόμου, άκουσε μέσα του μια φωνή που του έλεγε: «φίλε η ζωή σου είναι πιο άδεια απ’ το στομάχι σου!». Φράση που τον σόκαρε και έγινε το ξεκίνημα για μια κεραυνοβόλο μεταστροφή.
Πολλά χρόνια μετά, που είχε γίνει μοναχός διηγούταν αυτό το ασυνήθιστο περιστατικό μ’ ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπό του, κατέληγε: και ‘γω, έψαχνα για μια φέτα ψωμί με σαλάμι»!
Αυτό το περιστατικό, θυμάμαι βλέποντας στο Ευαγγέλιο τον κόσμο να τρέχει στο Χριστό για ψωμί. Μακάρια αυτή η όρεξη, που σπρώχνει αυτό τον κόσμο χωρίς επιχορήγηση, στο να ακολουθήσει το Χριστό.
Ο Χριστός δεν είναι κουτός, ξέρει καλά γιατί τον περικυκλώνουν οι άνθρωποι, κυρίως οι φτωχοί. Φυσικά και δεν είναι υπερφυσικά τα κίνητρά τους. Δεν κάνουν θεολογία, για φαγητό ψάχνουν! Δεν βλέπουν στο Χριστό παρά ένα είδος «αρτοπωλείου» που θα τους προσφέρει μια ουσιώδη βοήθεια και χωρίς έξοδα! Ασφαλώς και η συμπεριφορά αυτή δεν είναι δίδαγμα υψηλής ευγένειας! Ο Χριστός καταλαβαίνει τα κίνητρά τους και τις επιθυμίες τους. Μήπως τους καλομαθαίνει; Ασφαλώς όχι. Δίνοντάς τους τροφή τους διδάσκει συνάμα, το μυστήριο του Υιού που ο Θεός Πατέρας σφράγισε με το Άγιο Πνεύμα! Τίποτε περισσότερο.
Ας μη φοβόμαστε στην προσευχή μας να ‘χουμε αιτήματα χαμηλά, επίγεια, καθημερινά. ο Χριστός δεν τα περιφρονεί. Απ’ αυτά μπορεί να μας καθοδηγήσει σε υψηλές θεολογικές αποκαλύψεις.

π.Μ.Β