ΤΕΛΕΣΤΗΚΕ ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ-ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΥΣ
Την Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2019 η τοπική μας Εκκλησία στην Τήνο τέλεσε στον Καθεδρικό της Ναό της Παναγίας του Ροδαρίου στην Ξινάρα το ετήσιο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής των Αρχιερέων, Ιερέων, Μοναχών και Μοναζουσών που μας προηγήθηκαν στην πίστη και εργάστηκαν στην Εκκλησία της Νάξου-Πάρου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου. Μαζί με τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο μας, π. Νικόλαο συλλειτούργησαν όλοι οι ιερείς μας που εργάζονται στην Τήνο.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος απευθύνθηκε στην Εκκλησία και είπε:
Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές,
Ο Ιησούς σήμερα απευθύνεται με το λόγο του σε όλους εκείνους που αισθάνονται κουρασμένοι και φορτωμένοι από κάθε βάρος που σηκώνουν στη ζωή τους.
«Ελάτε σε μένα όλοι εσείς οι κουρασμένοι και φορτωμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω». Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος γράφοντας αυτά έχει στο νου του τον κουρασμένο εβραϊκό λαό που είναι καταπιεσμένος από ένα μεγάλο αριθμό Νόμων και διατάξεων που του επέβαλε ο Μωυσής και οφείλει πιστά να τηρήσει. Με το πέρασμα των ετών και των αιώνων, συγκεντρώθηκαν 248 θετικές εντολές και 365 αρνητικές! Πως μπορούσε έτσι ένας λαός να μην αισθάνεται κουρασμένος και καταπιεσμένος;
Και εμείς; Πως αισθανόμαστε στη ζωή μας;
Στη σημερινή εποχή δυστυχώς όλοι αισθάνονται κουρασμένοι και όσοι εργάζονται και όσοι δεν κάνουν τίποτε. Είναι πια κάτι το συνηθισμένο να λέει κάποιος ότι αισθάνεται κούραση, καταπίεση, έχει στρες. Το στρες σήμερα έχει γίνει ο σύντροφος και ο φόβος όλων μας. Θέλουμε πάντοτε να τα προλαβαίνουμε όλα. Θέλουμε συνεχώς να βελτιώνουμε τις συνθήκες της ζωής μας, να αισθανόμαστε πιο άνετα, να τα έχουμε όλα και θεωρούμε απαραίτητο ακόμη και το περιττό. Είναι η νοοτροπία των εξελιγμένων χωρών. Αναζητούμε κάθε μέρα και πιο πολύ την ευημερία αλλά η ευημερία δεν φέρνει και την ευτυχία. Θέλουμε να έχουμε συνεχώς επιτυχίες και την αποτυχία τη θεωρούμε προσβολή του εγωισμού μας.
Νομίζουμε ότι ο άνθρωπος σήμερα πρέπει πάση θυσία να πετύχει γιατί ο αποτυχημένος μπαίνει στο περιθώριο της κοινωνίας, απομονώνεται, ξεχνιέται.
Μια τέτοια όμως νοοτροπία φέρνει μαζί της και την αδιαφορία για κάθε τι το ανώτερο, το ηθικό, το πνευματικό.
Καθημερινά αισθανόμαστε κουρασμένοι αλλά κανένα είδος ξεκούρασης δεν μας ξεκουράζει, και οι επιλογές που κάνουμε για ξεκούραση αντί να μας ξεκουράζουν μας κουράζουν πιο πολύ. Σ’ όλα αυτά μπορεί να προστεθεί και ο τρόπος με τον οποίο ζούμε την πίστη μας, πολλές φορές μας φαίνεται βαρύς, πιεστικός, κουραστικός.
Όμως η αληθινή ξεκούραση, είναι ο ίδιος ο Κύριος. Είναι ο Ιησούς ο πράος με την ευσπλαχνική καρδιά, γεμάτη από καλοσύνη και κατανόηση, γεμάτη δηλαδή αγάπη. Εκείνος καλεί σ’ αυτή την αγάπη όσους αισθάνονται στρεσαρισμένοι και κουρασμένοι.
Στην Αγία Γραφή η λέξη «ανάπαυση» δεν είναι κάτι το σταθερό, το μόνιμο, κάτι που μοιάζει με ακινησία. Η ανάπαυση για το λαό του Ισραήλ ήταν η γη της επαγγελίας, η γη της ευλογίας, της ελευθερίας, του μέλλοντος είναι οι συνθήκες ζωής που εξασφαλίζει ο θεός στο λαό του. Ανάπαυση είναι μία κατάσταση ευτυχίας που εξασφαλίζει η παρουσία του Θεού. Ανάπαυση σημαίνει να αισθανθούμε ότι γίναμε δεκτοί και αγαπιόμαστε δωρεάν από τον Κύριο.
Είμαστε ευτυχείς που δεν χρειάζεται να κουραστούμε για να κερδίσουμε την αγάπη του Θεού. Μας την προσφέρει δωρεάν. Η αγάπη του Θεού μόνο μπορεί να μας ξεκουράζει.
Η αγάπη του Ιησού για μας, μιας αγάπης ολοκληρωτικής, που δεν μπορεί ο ανθρώπινος νους να την συλλάβει. Αυτή η αγάπη του Χριστού μας ελευθερώνει από τη σκληρότητα και την καταπίεση που μας δημιουργούν τα κάθε λογής είδωλα στη ζωή μας που δεν μπορούν να μας εξασφαλίζουν την αληθινή ευτυχία. Πρέπει κι εμείς κάποια στιγμή να προχωρήσουμε στη δική μας έξοδο. Να απομακρυνθούμε από τους ψεύτικους θεούς και να επιλέξουμε τον Ιησού ο οποίος μας βεβαιώνει: «ελάτε σε μένα όλοι εσείς οι κουρασμένοι και φορτωμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω».
Σίγουρα ο Κύριος έχει απευθύνει αυτά τα γεμάτα από θεϊκή αγάπη λόγια, σε τόσους και τόσους αρχιερείς, ιερείς, μοναχούς και μοναχές που σ’ αυτό το αμπέλι του Κυρίου εργάστηκαν πριν από μας και κουράστηκαν στο σώμα αλλά ξεκούρασαν την ψυχή τους εκτελώντας την αποστολή τους για τη δόξα του Θεού και την ζωή της Εκκλησίας μας.
Κι εμείς σήμερα που συνεχίζουμε την αποστολή τους, σπέρνοντας τον ίδιο σπόρο του λόγου του Κυρίου όπως εκείνοι αλλά ή και θερίζοντας τους καρπούς της δικής τους σποράς να γίνουμε, να αμς αξιώσει ο Θεός βιώνοντας την «κοινωνία των αγίων» που μας εξασφαλίζει η τέλεση αυτής της Ευχαριστίας να είναι η πρόγευση εκείνης που ευχόμαστε να ζήσουμε αιώνια μαζί τους. Αμήν.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ευλογήθηκε το κενοτάφιο των Αρχιερέων και των ελαχίστων μνημάτων που ευρίσκονται μέσα στον Καθεδρικό Ναό.