Τα άφθαρτα σώματά μας

Αφ’ εαυτού της, η ανθρώπινη φύση έχει προορισμό το θάνατο, όπως καθετί που ανήκει στο υλικό της σώμα. Όμως, ο Λόγος του Θεού ο οποίος εξ αρχής είχε προορίσει την ανθρώπινη φύση στην αθανασία (εισάγοντάς την στον επίγειο παράδεισο, με σκοπό να τρέφεται απ’ το δέντρο της Ζωής) ξαναδίνει στη φύση, αυτό που το αμάρτημα του ανθρώπου την είχε κατατάξει στο νόμο του θανάτου.

Με την ανάστασή Του ο Χριστός κοινοποιεί στην ανθρωπότητα την άφθαρτη ζωή που είναι η δική Του ζωή. Με την ένδοξη Ανάληψη, την ανυψώνει στη δόξα του Πατέρα και η δοξασμένη ανθρωπότητά του γίνεται το ξεκίνημα της αναστάσεως για κάθε άνθρωπο που είναι δεμένος πάνω Του με το βάφτισμα.

Ανάσταση λοιπόν, σημαίνει ανύψωση της ανθρωπότητα πάνω απ’ τα όρια της και είσοδό της στον απρόσιτο κόσμο του Θεού. Αυτή είναι η κατ’ εξοχήν Καλή Αγγελία, δηλαδή η πατρική Αγάπη καλεί την ανθρωπότητα στον τελικό προορισμό της, να συμμετέχει στη δόξα του Μονογενούς μέσω του Αγίου Πνεύματος. Μέσω του Χριστού ο τελικός προορισμός μας καταλήγει στην αιώνια ζωή του Θεού. Αυτό το δώρο της αναστάσεως μας σκεπάζει ολόκληρους. Μια μέρα, αυτή η Ανάσταση θα καλύψει τα θνητά σώματά μας κι όταν η σπίθα της θα μας αγγίξει, θα μας ανυψώσει και θα μας ζωογονήσει με τέτοιο τρόπο, που δεν θα ‘ναι πια η ζωή της σάρκας και του αίματος αλλά το άφθαρτο πνεύμα που θα κοινοποιήσει στα σώματά μας την δική του αφθαρσία, τη ζωή του μέλλοντος αιώνα την οποία ομολογούμε κάθε φορά που απαγγέλουμε το σύμβολο της πίστεως μας, το Πιστεύω.

π. Μάρκος Βιδάλης