Συνεργαζόμαστε για τα παιδικά χαμόγελα
«Συνεργαζόμαστε ώστε τα μικρά παιδιά να μπορούν να μας κοιτούν χαμογελώντας και να διατηρούν ένα διαυγές βλέμμα, γεμάτο χαρά και ελπίδα. «Παγκόσμια Ημέρα για το Παιδί». Αυτό είναι το tweet που ανέβασε ο Πάπας Φραγκίσκος στο λογαριασμό του @Pontifex σε εννέα γλώσσες, κατά τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για το Παιδί, η οποία έχει καθιερωθεί από τα Ηνωμένα Έθνη.
«Από οποιαδήποτε χώρα κι αν προέρχονται, σε πόλεμο ή σε ειρήνη, ακόμη και αντιμέτωπα με τη βία ή την κατάχρηση, τίποτα δεν μπορεί να αποτρέψει τα παιδιά από το να ονειρεύονται»: με αυτά τα λόγια ο Paolo Rozera, γενικός διευθυντής της Unicef Italia, σχολιάζει τα λόγια του Πάπα και προσθέτει ότι «η πρόταση της δέσμευσης όλων είναι θεμελιώδης» επειδή τα αποτελέσματα για την υπεράσπιση και την υποστήριξη των μικρών παιδιών «μπορούν να επιτευχθούν
Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας, η οποία λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο κατά την επέτειο της Σύμβασης του Ο.Η.Ε. για τα δικαιώματα των παιδιών και των εφήβων, η οποία χρονολογείται από τις 20 Νοεμβρίου του 1989, η UNICEFδιοργανώνει – ως συνήθως – πολυάριθμες εκδηλώσεις όπου τα μικρά παιδιά λαμβάνουν τις θέσεις των ενηλίκων σε παγκόσμιο επίπεδο, δηλαδή σε πάνω από 130 χώρες. Δημοσιεύει επίσης μια μελέτη και μια στατιστική από όπου απορρέει ότι «υπάρχουν 180 εκατομμύρια παιδιά που ζουν σε χώρες όπου οι σημερινές προοπτικές είναι χειρότερες από εκείνες που βίωσαν οι γονείς τους»: πρόκειται, εξηγεί ο Rozera, για μια μελέτη η οποία αναφέρεται σε «χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, επομένως είναι δυσκολίες που προστίθεται σε άλλες». «Μιλάμε για την πραγματικότητα – προσθέτει ο γενικός διευθυντής της UNICEF Italia – αναφερόμενος στη φτώχεια, στην πρόσβαση στην εκπαίδευση, καθώς και στις δυσκολίες έλλειψης εμπιστοσύνης από μέρους των νέων για τους ενηλίκους ή για τους ηγέτες των χωρών τους», καθώς οι αιτίες θανάτου εξαιτίας της βίας αναφορικά με τα μικρά παιδιά και τους εφήβους κάτω των 19 χρόνων, αυξάνονται».
Οι πιο κρίσιμες καταστάσεις συναντούνται στο «Μπενίν, στο Καμερούν, στη Μαδαγασκάρη, στη Συρία, στο Ιράκ, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία». «Βεβαίως, οι χώρες που αντιμετωπίζουν συγκρούσεις είναι αυτές που παρουσιάζουν τις χειρότερες πραγματικότητες: περισσότερο από όλες – καταλήγει ο Rozera – θυμόμαστε τη Συρία, στην οποία οι συγκρούσεις έφτασαν τον έβδομο χρόνο, και την Υεμένη, με έναν πόλεμο που διαρκεί εδώ και τρία χρόνια».
