Στο ρυθμό του «μαέστρου

Δεν το ήξερα, αλλά, περνώντας από ένα μικρό δρόμο, βρέθηκα ξαφνικά σε άμεση επαφή με μια πολιτιστική εκδήλωση. Αποτελεί πάντα μια απολαυστική βουτιά που σε κάνει να ανατριχιάζεις και σε καλεί να συμμετάσχεις τουλάχιστον με το να σταθείς να ακούσεις με σεβασμό, στην άκρη του δρόμου. Όλοι καθοδηγούνταν από μια μακρινή και ευχάριστη ρυθμική μουσική προερχόμενη από τον ρυθμό των τυμπάνων.

Προσπαθούσα να μαντέψω από πού ερχόταν αυτή η μουσική η οποία όλο και πλησίαζε. Διέκρινα ένα πλήθος στο βάθος μιας λεωφόρου, σε μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά.

Όπως με πληροφόρησαν, ήταν η μπάντα της πόλης την οποία ακολουθούσαν άτομα όλων των κατηγοριών και με πομπή κατευθύνονταν για να γιορτάσουν τα εγκαίνια ενός μνημείου.

Σταμάτησα και εγώ μαζί με άλλους στην άκρη του δρόμου, απολαμβάνοντας αυτό το θέαμα, αυτή τη μακριά παραδειγματική και εορταστική παρέλαση των συμμετεχόντων, των αρχών, με τον δήμαρχο επικεφαλής, οι οποίοι πορεύονταν με το ρυθμό των τυμπανοκρουσιών.

Ο ρυθμός των βημάτων των μουσικών ήταν περήφανος και ζωηρός. Αρκετά πειστικός και ακριβής επίσης και ο βηματισμός των αρχών που ακολουθούσαν ακριβώς τον ρυθμό των τυμπάνων. Αλλά καθώς η παρέλαση απομακρυνόταν και ο ήχος των τυμπανοκρουσιών ξεμάκραινε, ο βηματισμός των τελευταίων συμμετεχόντων έχανε τον ρυθμό και την πεποίθησή του. Τη σιωπηλή σύνθεση, θα έλεγα τη σχεδόν αφιερωμένη, των πρώτων, διαδέχτηκε η αδιάφορη συζήτηση των τελευταίων.

Σκέφτηκα ότι το νερό στην πηγή είναι καθαρό, όμορφο, διαυγές και σε προκαλεί να δροσιστείς, στη συνέχεια σταδιακά θολώνει και χάνει την αξιοπιστία του.

Το ευαγγέλιο που βιώνουμε με αποφασιστικότητα και ριζοσπαστικότητα κάνει να σταθούν στα πόδια τους οι χωλοί και οι κουτσοί. Κάνει να μιλήσουν οι μουγκοί, κάνει να δουν οι τυφλοί. Όμως, χάνει τη δύναμή του από ψευδο-θεολογικά σχόλια και φαντασιώσεις, αναιρείται από ηθικολογίες στερημένες από ζωή, φιμώνεται από κενές τελετές που αποτελούν αυτοσκοπό, χάνει τον δυναμισμό του, την αποφασιστικότητά του, την ώθησή του.

Όποιος δεν ζει ευτυχισμένα χάνει τη λαμπρότητα του ρυθμού και κάνει να τη χάνουν και οι άλλοι.

Ιδού λοιπόν γιατί ο Θεός, σε διάφορες στιγμές της ιστορίας, για να μπορέσει η εκκλησία του να αναλάβει το χαρούμενο ρυθμό, στέλνει αγίους, μάρτυρες, διδασκάλους της πίστης, άτομα που ζουν το ευαγγέλιό του σε άμεση επαφή με την πηγή που είναι ο Ιησούς μέσα μας, ανάμεσά  μας.

Μετάφραση: ρφ