Στο όνομα της Εκκλησίας Λέσβου Ο Υποδιάκονος Λεν Μήτσημ

Στο όνομα της Εκκλησίας Λέσβου Ο Υποδιάκονος Λεν Μήτσημ

Σεβασμιότατε, τις καλύτερες ευχές σας δίνει η ενορία μας που γιορτάσετε τα είκοσι-πέντε χρονιά σαν επίσκοπος. Εμείς που απολαύσαμε την φιλοξενία σας στην Τήνο έχουμε καταλάβει πόσο μακρύ και χρονοβόρο είναι το ταξίδι σας κάθε φορά που μας τιμόμαστε με την παρουσία σας στη Λέσβο.

Θυμάμαι πως πριν αρκετά χρονιά μας έχετε πει πως ακόμα κι αν είμαστε μόνο δυο άτομα στην ενορία, θα ερχόσασταν να μας δείτε. Είμαστε κάποτε πολύ λίγοι, όχι δυο, άλλα μια χούφτα ανθρώπων. Οι επισκέψεις σας– είτε με τον Κύριο Ανδρέα, το Πατέρα Ριχάρδο ή με τις αδερφές από την Τήνο, μας έδειχναν πως ακόμα κι αν είμαστε  λίγοι, πάντα ενδιαφέρεστε για μας, πάντα είσαστε δίπλα μας.

Έχετε κάνει τόσο πολλά για μας. Φροντίσατε στο δύσκολο καιρό που δεν είχε ιερείς ούτε εδώ, ούτε στη Χίο, να ταξιδεύει κάποιος από Αθήνα η Τήνος να τελέσει την λειτουργία τουλάχιστον μια φορά το μήνα. Τα πράγματα έγιναν πιο εύκολο, και οι λειτουργίες πιο συχνές όταν, με την δίκη σας μέριμνα, ένας ιερείς έμεινε μόνιμα στην Χίο.

Φροντίσατε για την επιστροφή των λειψάνων του Αγίου Βαλεντίνου στο σπίτι τους, που σήμαινε τόσο πολλά για μας, και που έκανε το ναό μας πιο γνωστό στη τοπική κοινωνία.

Μας δώσατε την υποστήριξη σας όταν οι πρόσφυγες και μετανάστες ήρθαν στο νησί. Κάνατε δυνατό για εκείνους που ήρθαν στην εκκλησία μας να λαβαίνουν τη Θεία Κοινωνία, που σημαίνει τόσα πολλά για αυτούς, τις Κυριακές, που  δεν μπορεί να παρευρεθεί  ιερέας στη Μυτιλήνη.

Βρισκόμαστε σε ένα Ναό πολύ διαφορετικό από αυτό που μπήκα μέσα για πρώτη φορά πριν δέκα οχτώ χρονιά. Ήταν ένας Ναός που αγαπάμε όλοι, αλλά είχε υποφέρει από χρόνια παραμέλησης. Χάρη στις άοκνες προσπάθειες σας μεταμορφώθηκε σε ένα στολίδι της πόλης.

Όλοι εμείς στην ενορία – είτε μπήκαμε σε αυτή την εκκλησία πριν από πολύ καιρό, είτε  πρόσφατα – είμαστε ή από άλλη χώρα, η από άλλα μέρη της Ελλάδας, η ντόπιοι από άλλες θρησκευτικές παραδώσεις. Θυμάμαι πως τα πρώτα χρονιά που ήρθα στο Ναό συνήθως βρισκόσαστε κοντά τη πόρτα να μας χαιρετήσατε τον καθένα ξεχωριστά όταν μπαίναμε μέσα. Ήμασταν τότε  πιο λίγοι , αλλά πάντα μας κάνατε να πιστεύουμε πως ανήκαμε εδώ, και νοιαζόσαστε για μας. Μας δείχνατε πάντα ενδιαφέρον, ανεκτικότητα, χιούμορ και πάνω απ' όλα αγάπη.

Ο μαθητές του Χριστού συνάντησαν ένα ξένο στο δρόμο προς  Εμμαούς. Τον κάλεσαν στο σπίτι τους. Όταν αναγνώρισαν  πως ο ξένος αυτός ήταν ο ίδιος ο Χριστός, τον παρακαλούσαν : “μείνει μαζί μας Κύριε” – είναι οι λέξεις που διαλέξατε  να σας συνοδεύουν στην αρχιερατική ζωή σας.  

Σεβασμιότατε, μας έχετε  θυμίσει  πως ο Χριστός πάντα μένει μαζί μας, μας δείχνατε πως η Εκκλησιά δεν μας ξέχασε, παρόλο που  είμαστε  λίγοι, που είμαστε μακριά από την Τήνο, σ' ένα ακριτικό νησί.

Σας ευχαριστούμε απ’ τα βάθη της καρδιάς μας.

 

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

Η Σύνοδος της Νίκαιας (3ο Μέρος) Πολιτικές και Εκκλησιαστικές συνέπειες

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ (3ο μέρος)  ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ    Ο Μέγας Κωνσταντίνος στην εκτίμηση του ανατολικού Χριστιανισμού    Όπως αναφέραμε στο προηγούμενο κείμενο, η Σύνοδος