13 ΙΟΥΛΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΡΡΙΚΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ
Σήμερα μοιάζει απίθανο ένας πολιτικός και ένας άνθρωπος της εξουσίας να μπορεί να γίνει άγιος. Και όμως στην ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας πολυάριθμοι μονάρχες ανήλθαν στην δόξα των Ιερών Βημάτων. Ένας από αυτούς είναι ο Ερρίκος Β’ (973-1024), που βρέθηκε να ηγείται της Αγία Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε μια πολύ δύσκολη εποχή κατά τον ένατο αιώνα. Ο Ερρίκος παντρεύτηκε μια επίσης αγία γυναίκα, την Κουνεγόντα. Μαζί αποφάσισαν να ζήσουν τον έγγαμο βίο μέσω της αγνότητας και της παρθενίας και έτσι δεν έφεραν στον κόσμο απογόνους.
Στον τομέα της πολιτικής, ο Ερρίκος ήταν σταθερός υπερασπιστής των συμφερόντων της αυτοκρατορίας και της Εκκλησίας. Για να εδραιώσει τη δύναμή του, έπρεπε να διεξάγει πολυάριθμες στρατιωτικές μάχες, τις οποίες κατόρθωσε να κερδίσει με τη βοήθεια του Υψίστου. Σε μια περίπτωση, όταν οι δύο στρατοί είχαν παραταχθεί πρόσωπο με πρόσωπο, οι εχθροί έφυγαν, προφανώς χωρίς λόγο. Στην πραγματικότητα, όμως εκείνο που τους τρομοκράτησε ήταν το όραμα ενός αγγέλου και ενός πλήθους μαρτύρων.
Ο άγιος αυτός αυτοκράτορας ήταν επίσης εξαιρετικός διπλωμάτης. Για να ελέγξει τους σλαβικούς λαούς, χρειαζόταν τη βοήθεια του παγανιστή βασιλιά Στεφάνου της Ουγγαρίας. Ο Ερρίκος πρότεινε, λοιπόν, στο Στέφανο μια συμμαχία προσφέροντάς του την αδελφή του για σύζυγο. Ο Στέφανος όχι μόνο ασπάστηκε το χριστιανισμό αλλά έγινε και άγιος, γνωστός ως Άγιος Στεφάνος της Ουγγαρίας. Μαζί του όλος ο λαός των Μαγυάρων ασπάστηκε τη χριστιανική πίστη.
Το 1014 στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου του Βατικανού στέφεται Αυτοκράτορας από τον Πάπα Βενέδικτο τον 7ο.
Ο Άγιος Ερρίκος πρόσφερε μια αποτελεσματική υποστήριξη στην διακυβέρνηση της Εκκλησίας, για τη μεγαλύτερη Δόξα του Θεού. Σε διάφορες Συνόδους, όπως εκείνη της Παβίας, αντιτάχθηκε στον γάμο των ιερέων. Ειλικρινά εύλαβος και με πειθαρχημένα ήθη ο Ερρίκος ήταν πάντοτε ανοικτός σε εκκλησιαστικές μεταρρυθμίσεις που αποσκοπούσαν στο καλό των πιστών, καθώς επίσης χρηματοδοτούσε όλες τις πρωτοβουλίες που απέβλεπαν στη διασφάλιση της τάξης και της δικαιοσύνης στα εδάφη της αυτοκρατορίας.
Χάρη του Ερρίκου και της συζύγου του ιδρύθηκαν πολλά μοναστήρια σε όλη την αυτοκρατορία. Επίσης ήταν εκείνος που ζήτησε από τον Πάπα να εισαχθεί η απαγγελία του «Πιστεύω» στη Θεία Λειτουργία της Κυριακής και των Πανηγύρεων.
Όταν κάποια στιγμή, ενώ βρισκόταν στην Ιταλία, αρρώστησε βαριά μεταφέρθηκε στο Μόντεκασσίνο. Προσευχήθηκε στον τάφο του Αγίου Βενεδίκτου και θεραπεύτηκε θαυματουργικά.
Πέθανε στις 13 Ιουλίου του 1024 και ενταφιάστηκε στον Καθεδρικό Ναό της Βαμβέργης, ναό τον οποίο ο ίδιος και η σύζυγός του είχαν κτίσει το 1007.
Αγιοκατατάχθηκε από τον Πάπα Ευγένιο Γ΄ το 1146.
