Στο νεαρό Ιερέα
Αγαπητέ,
Να ξέρεις ότι είναι ανάγκη πάντα να ξαναρχίζεις. Να δέχεσαι πόνους και αναρίθμητες πληγές που κτυπούν την καρδιά σου. Παράλληλα τα μυστήρια της Αγάπης (Αγ. Λειτουργία) και της συμφιλίωσης (εξομολόγηση) που θα προσφέρεις θα έχουν την ικανότητα να τις επουλώνουν. Ακόμη κι αν δεν έχεις τη δύναμη να είσαι η ζωντανή φωνή όσων κτυπούν την πόρτα σου, θα πρέπει όμως να δουν το φως της Αγάπης του Θεού που σε περιβάλλει.
Νεαρέ ιερέα, το να είσαι «απλά» ένας ποιμένας, είναι αναμφίβολα υπέροχη η αποστολή σου. Κοίτα τα χέρια σου, τη μέρα της χειροτονίας σου, καθαγιάστηκαν για τη θαυμαστή υπηρεσία της Αγάπης. Από τώρα και στο εξής, η δύναμή σου δεν θα έχει αντίκρισμα πάρα μόνο στην ταπείνωσή σου. Είσαι ο εκλεκτός του Θεού. Δεν ξέρω με πιο μυστηριώδη τρόπο άκουσες μια μέρα αυτό το πιεστικό και επιβλητικό κάλεσμα που σ’ έφερε στον Καθεδρικό ναό όπου είπες και συ, όπως ο Πέτρος και πολλοί άλλοι στο Χριστό: «Προσφέρομαι στην υπηρεσία Σου», δίνω τον εαυτό μου σε Σένα για να υπηρετήσω τον άνθρωπο.
Κοίτα τα χέρια σου με προσοχή. Μην ξεχνάς ότι ο επίσκοπος καθαγίασε το χέρια σου και όχι το κεφάλι σου. Μ’ αυτά συγχωρείς αμαρτίες, βαπτίζεις, προσφέρεις το Σώμα του Χριστού, ευλογείς και επικυρώνεις τα μυστήρια, κτυπούν και οι κλειστές πόρτεςανοίγουν.
Ασφαλώς και χρειάζονται τα μεγάλα «κεφάλια» στην Εκκλησία! Αλλά πιο πολύ χρειάζονται οι «εργάτες» που συνεχώς γίνονται λιγότεροι. Τα χέρια που θα σπείρουν παντού τη συμπόνια, τη συγνώμη. Στους δρόμους, στα ταξίδια, στο κρύο, στις φυλακές, στα αναπαυτικά παλάτια, στις εκκλησίες.
Εάν τα χέρια σου είναι γεμάτα με νόμους, ποτισμένα απ’ την εξουσία, θα ναι τα χέρια των φαρισαίων που δεν εκπροσωπούν παρά μια ομάδα ανθρώπων τους οποίος απέρριψε ο Χριστός. Αν όμως τα χέρια σου μπαίνουν στα νοσοκομεία, στην αίθουσα αναμονής των φυλακών, στα εργοστάσια ή αν σκύβεις να συνδράμεις εκεί που οι πιο αδύναμοι έχουν ανάγκη, τα χέρια σου θα ναι τα χέρια του Χριστού που ψάχνουν τον αμαρτωλό, που συμπαραστέκονται στις αδύναμες υπάρξεις και σπέρνουν τη συμπόνια σε κάθε αποτυχημένο και απογοητευμένο.
Εάν τώρα σε λένε «Πατέρα» (κι αργότερα, ποιος ξέρει, Σεβασμιότατε), κοίτα τα χέρια σου. Να δέχεσαι την πνευματική πατρότητα, αλλά να απορρίπτεις κάθε εγκώμιο που απευθύνεται στο άτομό σου, γιατί τότε, τα χέρια σου θα προσβάλουν το Θεό και θα σε κάνουν σκλάβο τους. Κράτα τα καθαρά, ακηλίδωτα, ανοιχτά, ελκυστικά.Τα χέρια σου, ακόμη κι αν δεν είναι όπως πρέπει, αφήνουν την Αγάπη του Θεού να περάσει στους ανθρώπους. Αν όμως είναι άγια θα προσδώσουν στην αποστολή σου μια αμέτρητη δύναμη, κι αν κάποιος πιστός θέλει να φιλήσει το χέρι σου, άφησέ τον, μην του το αρνηθείς. Δεν το κάνει για να τιμήσει εσένα προσωπικά, αλλά για να σου θυμίσει την Αποστολή που σου ανέθεσε ο Θεός.
Διασκευή π. Μάρκος Βιδάλης