Στην περιοχή του Τορίνο, μια εκκλησία νοσοκομείο
Το Alto Adige, από σήμερα κόκκινη περιοχή, σύντομα ίσως μπει σε ένα σκληρό lockdown: «Δεν έχουμε εναλλακτικές λύσεις, αλλιώς ολόκληρο το σύστημα υγείας θα καταρρεύσει», αναφέρει ο Σύμβουλος Widmann. Οι αναισθησιολόγοι αναμένουν διπλασιασμό των εισαγωγών στα νοσοκομεία και στις Μ.Ε.Θ. την ερχόμενη εβδομάδα, εάν η τάση δεν αλλάξει. Εν τω μεταξύ, το Υπουργείο Παιδείας ανακοινώνει ότι αναμένονται περισσότερες μάσκες πλήρους απασχόλησης για χρήση στα σχολεία.
Στο Orbassano, ράντζα αντί για πάγκους εκκλησιών
Στο νοσοκομείο San Luigi στο Orbassano, στην περιοχή του Τορίνο, την Παρασκευή το βράδυ, ανασύρθηκαν οι πάγκοι, ενώ ταυτόχρονα, τοποθετήθηκαν περίπου τριάντα ράντζα για ασθενείς Covid με ήπια συμπτώματα. Ο εφημέριος δον Luciano Gambino βρισκόμενος σε καραντίνα:
«Έχω λάβει κάθε είδους σχόλια», διηγείται. «Η εκκλησία είναι προφανώς στη διάθεση των ανθρώπων του Θεού, της ανθρωπότητας, επομένως εάν υπάρχει ανάγκη, η υποδοχή τους είναι αυτό που πρέπει να γίνεται, σίγουρα δεν σκανδαλίζομαι». Ωστόσο, δεν κρύβει κάποια αμηχανία σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο αποφασίστηκε όλο αυτό: «Θα έπρεπε ορισμένες παρεμβάσεις να έχουν προετοιμαστεί καλά. Θα μπορούσαν να γίνουν, αλλά εμείς δεν εμπλακήκαμε, ούτε ως διαχειριστές υγείας, ούτε και ως πνευματικοί βοηθοί». Ο ιερέας υπογραμμίζει ότι απαιτείται εξελιγμένος εξοπλισμός παρακολούθησης των ασθενών και ότι η εκκλησία στερείται επίσης, αρκετών πριζών τροφοδοσίας ηλεκτρικού ρεύματος – ίσως η ενέργεια αυτή να ήταν πολύ πρόχειρη. «Εντάξει με το να γίνει νοσοκομειακή αίθουσα, αλλά σήμερα, είναι Δευτέρα και ακόμη δεν υπάρχει κανείς ασθενής». Θα πρέπει να προστεθεί ότι προς το παρόν δεν έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες της επιχείρησης και το πού θα πάνε να ασκήσουν τη διακονία τους οι δύο εφημέριοι: εκτός από τον δον Gambino υπάρχει και ο δον Ihor Holynskyy: «Ας μας πουν τουλάχιστον που θα πρέπει να μεταφέρουμε τα πράγματα της εκκλησίας. Δεν μπορούμε να τα εξαφανίσουμε».
Το αίτημα για πνευματική βοήθεια
«Οι άνθρωποι φοβούνται πολύ, αγωνιούν, δεν ξέρουν που να στρέψουν το κεφάλι, τόσο οι ασθενείς οι οποίοι είναι πολύ νέοι, όσο και οι γιατροί που έχουν κατακεραυνωθεί», διηγείται επίσης ο δον Luciano, παρά την κούραση που του επιφέρει η ασθένεια. «Σε σύγκριση με την πρώτη φάση της πανδημίας, συνειδητοποιήσαμε ότι υπάρχουν και πνευματικές ανάγκες. Τότε, σχεδόν σε όλους μας, εδώ στο Τορίνο, μας είπαν ότι δεν μπορούσαμε να πάμε στους θαλάμους Covid, και εκείνη την εποχή είχα αντίρρηση. Σε αυτό το δεύτερο κύμα, μου φαίνεται ότι υπάρχει μια μεγαλύτερη ζήτηση για πνευματική βοήθεια, για ενθάρρυνση, για χριστιανική ελπίδα». Και ακριβώς υπό το φως αυτής της ευαισθησίας, οι εφημέριοι ζητούν να είναι σε θέση να εντείνουν στον έργο τους. «Οφείλουμε να σκεφτούμε ότι δεν γίνεται να μην υπάρχουν γιατροί, να μην υπάρχουν νοσοκόμοι, όπως και δεν γίνεται να μην υπάρχουν σούπερ μάρκετ. Αλλά, ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με κλινικές εξετάσεις. Όσοι πάσχουν από οποιαδήποτε μορφή σοβαρής ασθένειας χρειάζονται τον Θεό, χρειάζονται να συνοδεύονται, τουλάχιστον για να μοιραστούν από κοινού μεγάλα ζητήματα. Εμείς οι πνευματικοί βοηθοί τους κρατάμε το χέρι. Η έρευνα είναι πολύ συγκεχυμένη αλλά ελπίζω ότι θα φέρει όμορφα και καλά αποτελέσματα. Η χάρη του Θεού ενεργεί, ειδικά κατά τις δύσκολες στιγμές».
Ο φίλος Guido, πάνω από ενενήντα, ανάρρωσε
Ο δον Gambino θέλησε να μας ανακοινώσει ένα καλό νέο, «φρέσκο – φρέσκο». Ένα νέο που αφορά στην ιστορία ενός αγαπητού του φίλου, ενορίτη του, τον οποίο γνωρίζει εδώ και είκοσι χρόνια. Στην ηλικία των 92 ετών, νοσηλεύθηκε για μικρό κάταγμα στο μηρό, μολύνθηκε στο νοσοκομείο. «Έμεινε μόνος, ο μόνος που μπορούσε να τον δει ήμουν εγώ, ως φίλος. Ο Guido ωστόσο, θεραπεύθηκε από τον Covid, τώρα βρίσκεται στο σπίτι του, είναι καλά και είναι χαρούμενος». Μια ενθαρρυντική ιστορία σε αυτή τη σκοτεινή εποχή, τη γεμάτη από φόβο. «Πιστεύω ότι όλοι, από αυτή την πανδημία μπορούμε να μάθουμε κυρίως ποιες είναι οι προτεραιότητες της ζωής: όχι αυτό που φαίνεται αλλά το καλό της σωματικής υγείας που δεν διαχωρίζεται από την πνευματική υγεία. Γίνεται μεγάλη συζήτηση για την κοινωνική απόσταση, η οποία είναι απαραίτητη, αλλά χρειαζόμαστε τόσο πολύ την κοινωνική προσέγγιση. Όπως λέει ο Πάπας, κανείς δεν μπορεί να σωθεί από μόνος του». Πόσο μας επιβαρύνει η απομόνωση που μας έχει επιβληθεί; «Η δική μου καραντίνα δεν με βαραίνει πολύ. Είμαι πολύ εξαντλημένος, προς το παρόν αντιστέκομαι. Σε λίγο δεν θα μπορώ να δω πια κανέναν, αλλά και λίγο ασκητική ζωή, λίγη περίοδος ασκητισμού θα μου κάνει καλό».
