Στη μετά πανδημία εποχή η ελπίδα να μείνουμε ενωμένοι
Στο ισπανικό περιοδικό "Vida Nueva" ο Πάπας δείχνει ένα "Σχέδιο για ανάσταση" μετά τον Covid-19. Ο ιός, είπε, προκάλεσε μεγάλο πόνο, αλλά μας έκανε να ανακαλύψουμε ξανά ότι αποτελούμε μια οικογένεια. Είναι καιρός να ρίξουμε μια νέα ματιά στον κόσμο, θέτοντας σε κυκλοφορία τα «αντισώματα της αλληλεγγύης». Δεν μπορούμε να ξαναγράψουμε την ιστορία "με την πλάτη μας στα δεινά των άλλων"
Η πέτρα στον τάφο ήταν τεράστια, οι γυναίκες που πήγαν στον τάφο το πρωί του Πάσχα δεν θα τον είχαν μετακινήσει ποτέ. Ωστόσο, αυτό δεν τους σταματά. Ακόμα και στη μέση του «σκοταδιού και της αποθάρρυνσης, μετέφεραν τα δοχεία με τα αρώματα τους» για να μυρώσουν το σώμα του Κυρίου τους. Και μετά η έκπληξη, που τις κάνει να ξεσπάσουν σε χαρά. «Ξαφνικά βγήκε ο Ιησούς για να τους συναντήσει και τους χαιρέτησε λέγοντας:« Χαίρετε ».
Η τελευταία λέξη
"Η πρόσκληση στη χαρά μπορεί να φαίνεται σαν μια πρόκληση και ακόμη και αστείο μπροστά στις σοβαρές συνέπειες που αντιμετωπίζουμε από το COVID-19". Ο Πάπας Φραγκίσκος γνωρίζει ότι το άνοιγμα του προβληματισμού του με τη σκηνή του Ευαγγελίου του Πάσχα – την ιστορία μιας ανάστασης ενώ ο αδυσώπητος ιός σπέρνει θάνατο – θα μπορούσε να είναι μια χειρονομία «άγνοιας ή ανευθυνότητας». Παντού, αναγνωρίζει, ο κόσμος αναρωτιέται ποιος θα απομακρύνει την «ταφόπετρα» της πανδημίας, η οποία μεταξύ πένθους και αγωνίας για τη μελλοντική απειλή, «για να θάψει όλη την ελπίδα». Οι ηλικιωμένοι μόνοι σε καραντίνα, οι οικογένειες "που δεν ξέρουν πλέον πώς να φέρουν ένα πιάτο φαγητού στα τραπέζια τους", "η βαρύτητα των εργαζομένων στον τομέα της υγείας και των δημοσίων υπαλλήλων που αισθάνονται εξαντλημένοι και συγκλονισμένοι", είναι τώρα αυτό που "φαίνεται να έχει η τελευταία λέξη ".
Ευλογημένη ιδιοφυΐα
Αλλά ακριβώς σε αυτή την «υπερχείλιση της διακήρυξης» του Ευαγγελίου – «Δεν είναι εδώ, έχει αναστηθεί» – ο Φραγκίσκος βρίσκει τους σωστούς, όχι μόνο της πίστης αλλά και του ανθρώπου, του «Σχεδίου αναστήλωσης» του, που εκδόθηκε από τη «Vida Nueva» ». Είναι η ίδια η ανθρωπότητα αυτής της σκηνής που την προτείνει. Η φοβερή ανθρωπιά των αποστόλων, που είχαν φύγει, και η ανθρώπινη πρακτικότητα των μαθητών που χάρη σε αυτήν την «τυπική, αναντικατάστατη και ευλογημένη γυναικεία ιδιοφυΐα» πηγαίνουν στον τάφο παρά τον όποιο φόβο τους. Ακόμα και στον κόσμο που μαστίζεται από τον κορωνοϊό, παρατηρεί ο Πάπας, έχουμε δει "πολλούς που προσπάθησαν να φέρουν το απαραίτητο της συνυπευθυνότητας για να θεραπεύσουν και να μην διακινδυνεύσουν τη ζωή άλλων".
Δεν παραδόθηκε ποτέ
«Καταφέραμε να ανακαλύψουμε πόσοι άνθρωποι που ήδη έζησαν και που έπρεπε να υποφέρουν από την πανδημία του αποκλεισμού και της αδιαφορίας συνέχισαν να αγωνίζονται, να συνοδεύουν και να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον". Έχουμε δει "το χρίσμα που χρησιμοποιούν οι γιατροί, οι νοσοκόμες και οι νοσηλευτές, από το προσωπικό που γεμίζει τα ράφια στα σούπερ μάρκετ, από καθαριστές, φροντιστές, μεταφορείς, δυνάμεις ασφαλείας, εθελοντές, ιερείς, μοναχούς, μοναχές, παππούδες, γιαγιάδες και εκπαιδευτικούς και πολλούς άλλους ». Όλοι τους, λέει ο Πάπας Φραγκίσκος, «δεν σταμάτησαν να κάνουν αυτό που ένιωθαν ότι μπορούσαν να κάνουν και έπρεπε να δώσουν».
Ο ευνοϊκός καιρός
Το «καταπληκτικό μήνυμα» της Αναστάσεως προέρχεται από τις γυναίκες σε παρόμοια κατάσταση, ενώ ήταν απασχολημένες με αυτό που όφειλαν να κάνουν. Η χειρονομία της ευσέβειας τους αλλάζει, το χρίσμα τους, υπογραμμίζει τον Πάπα, "δεν είναι για θάνατο, αλλά για ζωή". Αυτά τα νέα επιτρέπουν "να σπάσουν τον κύκλο που τους εμπόδισε να δουν ότι η πέτρα είχε ήδη απομακρυνθεί". Και αυτό, Ποντίφικας ισχυρίζεται ότι «είναι η ελπίδα μας», που ανοίγει μια ρωγμή στην τρέχουσα κατάσταση και μας επιτρέπει να «εξετάζουμε την ταλαιπωρημένη πραγματικότητα με ένα ανανεωμένο βλέμμα». Ο Θεός "δεν αφήνει ποτέ τον λαό του, είναι πάντα μαζί του, ειδικά όταν ο πόνος γίνεται πιο παρών".
Ο Πάπας επιστρέφει σε ένα αδιαμφισβήτητο σημείο. «Αν υπάρχει κάτι που μπορούμε να μάθουμε όλο αυτό το διάστημα, είναι ότι κανείς δεν σώζει τον εαυτό του. Τα σύνορα πέφτουν, τα τείχη καταρρέουν και όλοι οι φονταμενταλιστικοί λόγοι διαλύονται ενόψει μιας σχεδόν ανεπαίσθητης παρουσίας που εκδηλώνει την ευθραυστότητα από την οποία είμαστε φτιαγμένοι ». "Είναι επείγον να διακρίνει και να βρει τον παλμό του Πνεύματος", αυτό που μπορεί "να δώσει ώθηση, μαζί με άλλους, στη δυναμική που μπορεί να μαρτυρήσει και να διοχετεύσει τη νέα ζωή που ο Κύριος θέλει να δημιουργήσει σε αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή της ιστορίας". Για τον Πάπα Φραγκίσκο «αυτός είναι ο ευνοϊκός καιρός του Κυρίου, που μας ζητά να μην είμαστε ικανοποιημένοι ή να μη προσπαθούμε να δικαιολογηθούμε με υποκατάστατες ή παρηγορητικές λογικές που μας εμποδίζουν να αναλάβουμε τις σοβαρές συνέπειες αυτού που βιώνουμε. Αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να ενθαρρύνουμε μια νέα φαντασία του δυνατού με τον ρεαλισμό που μόνο το Ευαγγέλιο μας προσφέρει.
+Ν
