Ο Ιησούς μιλά συχνά για ειρήνη. Ο χαιρετισμός του είναι Shalom, ειρήνη στα εβραϊκά. Η λέξη Shalomαντιστοιχεί σε μία βασική ιδέα της Αγίας Γραφής που σημαίνει γαλήνη, τάξη, αρμονία, φιλία με τον Θεό και τους ανθρώπους. Σταδιακά αυτή η λέξη αναφέρεται στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών. Εμπλουτίζεται δε με μία μεσσιανική έννοια που ουσιαστικά σημαίνει, σωτηρία και συμμετοχή στα αγαθά που θα φέρει ο Μεσσίας. Η λέξη Shalom ξεπερνά την απλή ατομική σφαίρα και αναφέρεται στην κοινωνική σχέση των ανθρώπων.
Η ειρήνη συνδέεται με την δικαιοσύνη και την πολιτική απελευθέρωση του Ισραήλ.
Η εσωτερική και κοινωνική ειρήνη που περιγράφει με λαμπερές εικόνες ο Προφήτης Ησαΐας, δεν είναι καρπός μόνο της ανθρώπινης προσπάθειας, αλλά αποτελεί ένα δώρο του Θεού, αυτό το δώρο σιγά σιγά προσωποποιείται με τον περίφημο «Δούλο του Γιαχβέ», τον μη βίαιο προφήτη, τον πρίγκιπα της ειρήνης και ειρηνοποιό βασιλιά ο οποίος «οδηγείται σαν αρνί στη σφαγή».
Είναι φανερό λοιπόν, ότι στο πρόσωπο του Ιησού από την Ναζαρέτ, πραγματοποιείται το όραμα του προφήτη Ησαΐα γύρω από τον «Δούλο του Γιαχβέ» (evedHashem) (βλ. Ησαΐας κεφ. 50). Ο Ιησούς είναι ο πράος Μεσσίας που με το να κηρύξει τη μη βία σκανδαλίζει όλους τους βίαιους και δυνατούς αυτού του κόσμου. Είναι αυτός που στους Μακαρισμούς αποκαλεί μακάριους τους φτωχούς, τους πράους και μαζί μ’αυτούς τους ειρηνοποιούς, αυτούς που αντιστέκονται στο κακό με την δύναμη της πραότητας, χωρίς να το ανταποδώσουν (βλ. Ματθ. 5, 3-10)
Ο χαιρετισμόςShalom ξεχωρίζει, λοιπόν, από την εύθραυστη και απατηλή εγκόσμια ειρήνη που προκύπτει από τον πόλεμο τον εξαναγκασμό και τη βία.
Οι Προφήτες αμφισβητούν την αναζήτηση της ειρήνης έξω από την περίμετρο της σχέσης με τον Θεό της ειρήνης. Για τους προφήτες η ειρήνη δεν ήταν ένας απλός συμβιβασμός με τους δυνατούς του κόσμου. Γι’ αυτούς, η ειρήνη χωρίς την προσωπική εσωτερική αλλαγή και χωρίς τη δικαιοσύνη για τους φτωχούς και τους καταπιεζόμενους αποτελούσε απατηλή χίμαιρα. Εντούτοις επειδή η ειρήνη συνδέεται με την ανθρώπινη προσπάθεια για τη δικαιοσύνη και επομένως με τον ανθρώπινο εγωισμό και την αμαρτία, δεν θα μπορέσει να είναι ποτέ πλήρης σ’αυτόν τον κόσμο.
Ο Ιησούς τοποθετείται σ’ αυτή τη προοπτική ειρήνης. Οι Ευαγγελιστές σύμφωνα με την αφηγηματική τους θεολογία, τοποθετούν την γήινη ύπαρξη του Χριστού μέσα σε δύο γεγονότα εμπνευσμένα από την Shalom.
Στην αρχή της ζωής του Χριστού, οι άγγελοι στη Βηθλεέμ αναγγέλλουν την ειρήνη (Βλ. Λουκά 2, 14), και το βράδυ της ανάστασης ο Ιησούς, όταν πρώτα εμφανίζεται στους Αποστόλους, τους χορηγεί το Πασχαλινό του δώρο, την Ειρήνη (Λουκά 24, 36)μία ειρήνη όμως διαφορετική από αυτή που δίνουν οι άνθρωποι (βλ. Ιωάννη, 14, 27).
Οι Ευαγγελιστές έχουν συνειδητοποιήσει ότι στο πρόσωπο του Ιησού έχουν πραγματοποιηθεί όλες οι παλαιές υποσχέσεις για την ειρήνη. Όλο το περίγραμμα της ειρήνης που είχαν προβλέψει οι Προφήτες βρίσκει την πληρότητά του στις διδασκαλίες και στην προσωπική συμπεριφορά του Χριστού. Η Ειρήνη (Shalom), λοιπόν, αποτελεί δώρο του Αναστημένου Ιησού.
Ⴕ Ιωάννης Σπιτέρης
Αρχιεπίσκοπος
Πρώην Κερκύρας
