ΡΩΣΙΚΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΏΠΗ

Όσο εύκολο είναι, στη θεωρία, να λέγεται ότι κάθε χριστιανική ομολογία είναι καλό να εκπροσωπείται από μια εκκλησιαστική αρχή, ανά χώρα, τόσο δύσκολο αποδεικνύεται εντός ορθόδοξης εκκλησίας Γνωρίζουμε για παράλληλες ιεραρχίες ελληνικής, ρωσικής και ρουμανικής προέλευσης στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες όπου η ορθοδοξία δεν είναι επικρατούν δόγμα.
Αυτές τις μέρες γνωρίσαμε, από τα ΜΜΕ, την Αρχιεπισκοπή Ορθοδόξων Ρωσικών Εκκλησιών της Δυτικής Ευρώπης , με έδρα το Παρίσι.
ΟΙ Εκκλησίες αυτές, μετά την επικράτηση του Κομμουνισμού, υπήχθησαν στην αρμοδιότητα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διατηρώντας την οργανωτική τους αυτοτέλεια (1931).
Η πρόθεση του Οικουμενικού Θρόνου να καταργηθεί η “ρώσικη” Αρχιεπισκοπή και οι ενορίες που την αποτελούν, να υπαχθούν στις ήδη λειτουργούσες Ορθόδοξες Μητροπόλεις της Δύσης (αλλά και η κρίση στις σχέσεις Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως και Μόσχας…) οδήγησε τον Αρχιεπίσκοπο Χαριουπόλεως Ιωάννη (εκλεγέντα από τον Οικουμενικό Θρόνο και ήδη καθαιρεθέντα από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο ) να συγκαλέσει έκτακτη Σύνοδο, την 7-9-2019 στο Παρίσι Το 58% των παρισταμένων συνέδρων ψήφισε την επιστροφή στο Πατριαρχείο Μόσχας.
Η μειοψηφία υποστηρίζει ότι απαιτούνται τα 2/3 των ψήφων για να γίνει πράξη η απόφαση. Σε κάθε περίπτωση το μέλλον των 120 ενοριών της ( οι 50 στο Παρίσι) θα αποτελέσει “μήλον της έριδος” των δύο πλευρών
Σημείωση : ο ως τώρα Αρχιεπίσκοπος υποστηρίζει ότι η καθαίρεσή του από την Κωνσταντινούπολη δεν είναι νόμιμη, γιατί η Αρχιεπισκοπή υπάγεται “διοικητικά¨” στις γαλλικές αρχές, από τις οποίες έχει αναγνωρισθεί ως “πολιτιστική οντότητα” Δηλ. το γαλλικό κράτος τον αναγνώρισε ως … Αρχιεπίσκοπο μιας πολιτιστικής κατάστασης. Λίγη σοβαρότητα δε βλάπτει…

Πληροφορίες από καθολικό σάιτ IL SISMOGRAFO

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
μέλος της Συνοδικής Επιτροπής “Δικαιοσύνη και Ειρήνη”