ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΚΥΚΛΟΣ Γ
Το ευαγγέλιο που θα μας συνοδεύει στη νέα περίοδο της Παρουσίας που σήμερα ξεκινάμε, είναι του ευαγγελιστή Λουκά. Η Εκκλησία μας καλεί στην περίοδο αυτή να σταματήσουμε για λίγο και να κάνουμε μια εξέταση της συνείδησης για την μέχρι τώρα ζωή μας θέτοντας μας μερικά σημαντικά ερωτήματα: «Ποιοι είμαστε; Από πού ερχόμαστε και προπάντων που πηγαίνουμε».
Στα αναγνώσματα της σημερινής Θείας Λειτουργίας όλα τα ρήματα είναι στον μέλλοντα: Στο πρώτο ανάγνωσμα ακούμε αυτά τα λόγια από τον Ιερεμία: «Ιδού έρχονται ημέρες, και θα εγείρω τον λόγο τον καλό, που είναι στον οίκο του Ισραήλ και στον οίκο του Ιούδα. Τις ημέρες εκείνες και τον καιρό εκείνο, θα κάνω να βλαστήσει στο Δαβίδ ένα κλαδί δικαιοσύνης….» Σ’ αυτή την αναμονή, που πραγματοποιήθηκε με τον ερχομό του Μεσσία, η ευαγγελική περικοπή παρουσιάζει τον τρόπο της ένδοξης επιστροφής του Χριστού στο τέλος των αιώνων. «οι δυνάμεις που βρίσκονται στον ουρανό θα σαλευτούν. Και τότε θα ιδούν τον Υιό του ανθρώπου να έρχεται επάνω στη νεφέλη με δύναμη και πολλή δόξα».
Ενώ είναι εικόνες αποκαλυπτικές και καταστροφής, πρόκειται για ένα μήνυμα ελπίδας. Μας βεβαιώνουν πως δεν πορευόμαστε προς ένα κενό και μία αιώνια σιωπή αλλά προς μία συνάντηση μαζί με Εκείνον που μας δημιούργησε και μας αγαπά.
Από χριστιανικής πλευράς, όλη η ανθρώπινη ιστορία είναι μια μακρόχρονη αναμονή. Πριν από το Χριστό περίμεναν τον ερχομό του, οι πρωτόπλαστοι, οι πατριάρχες, οι προφήτες και ο τελευταίος των προφητών Ιωάννης ο πρόδρομος που ήταν και ο μοναδικός που τον περίμενε αλλά και τον υποδέχτηκε και τον υπέδειξε στο λαό, όταν ήλθε.
Η περίοδος λοιπόν της Παρουσία είναι περίοδος χαρούμενης αναμονής. Όλοι γνωρίζουμε τι είναι οι αίθουσες αναμονής, τις κρατικές υπηρεσίες, στα ιατρεία, στα επίσημα πρόσωπα κλπ. Η ζωή μας είναι μια τέτοια σάλα αναμονής. Πολλές φορές χάνουμε την υπομονή μας, όταν πρέπει ιδιαίτερα να περιμένουμε πολύ για μια συνάντηση για τη διεκπεραίωση κάποιας υπόθεσης στο γραφείο κάποιας υπηρεσίας. Είναι όμως πολύ κακό για μας αν βαρεθούμε να περιμένουμε και φύγουμε. Χάνουμε αυτό το κάτι που περιμέναμε να αποκτήσουμε.
Κάποιος που δεν περιμένει τίποτα στη ζωή του, είναι νεκρός. Η ζωή είναι μια αναμονή, αλλά και η αναμονή, μάς κρατά στη ζωή.
Ο χριστιανός δεν περιμένει απλώς κάτι αλλά περιμένει Κάποιον που ήδη έχει έλθει και βαδίζει μαζί του στη ζωή. Γι’ αυτό μετά την πρώτη Κυριακή του Παρουσίας κατά την οποία ενθυμούμαστε την τελική επάνοδο του Χριστού, στις άλλες τρεις Κυριακές που θα ακολουθήσουν, θα ακούσομε τον Ιωάννη το Βαπτιστή να μας λέει: «Ανάμεσά μας, υπάρχει κάποιος που εσείς δεν γνωρίζετε! » (Ιωάν. 1, 26).
Η αναμονή του χριστιανού δεν είναι άσκοπη, δεν χάνει τον καιρό του περιμένοντας. Στο ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής ο Ιησούς μας δίνει οδηγίες τι πρέπει να κάνουμε την ώρα της αναμονής: «Προσέχετε τους εαυτούς σας μη τυχόν οι καρδιές σας γίνουν βαριές από την κραιπάλη και το μεθύσι και τις βιοτικές μέριμνες …. Αγρυπνείτε προσευχόμενοι σε κάθε περίπτωση».
