Πρέπει να είμαστε ζωντανοί δέκτες της Αγάπης που αναγγέλλουμε
«Ας αναζωπυρώσουμε την καρδιά» των ανδρών και των γυναικών του καιρού μας «αυτή είναι η πρόκλησή μας»: λέει ο Πάπας Φραγκίσκος υποδεχόμενος κατά το τέλος του πρωινού, στην Sala Clementina, τους περίπου 300 συμμετέχοντες στη Διεθνή Συνάντηση για τα Ακαδημαϊκά Κέντρα και τις Σχολές Νέου Ευαγγελισμού, που ξεκίνησε στις 19 Σεπτεμβρίου και ολοκληρώνεται σήμερα.
«Είναι δυνατόν να συναντήσουμε τον Θεό; Δρόμοι για έναν Νέο Ευαγγελισμό», αυτό είναι το θέμα της συνάντησης που διοργάνωσε το Ποντιφικό Συμβούλιο για την προώθηση του Νέου Ευαγγελισμού και ο Πάπας Φραγκίσκος υπογραμμίζει αμέσως την κεντρική θέση του θέματος που τίθεται και είναι: «Πώς να αναφλέξουμε την επιθυμία να συναντήσουμε τον Θεό παρά τα σημάδια που αποκρύπτουν την παρουσία του». Συμβαίνει σε πολλούς του καιρού μας, λέει ο Φραγκίσκος, να μην είναι σε θέση να αναγνωρίσουν την εγγύτητα του Θεού έστω και λίγο, όπως συνέβη στους μαθητές της Εμμαούς. Και όμως αυτός υπάρχει. Για εμάς, η πρόκληση είναι τότε, λέει, «να αναζωπυρώσουμε την καρδιά», να κάνουμε να αισθανθεί «το θαύμα αυτής της παρουσίας». Μια πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει διάφορα εμπόδια:
Ωστόσο, συμβαίνει συχνά η Εκκλησία να είναι για τον σημερινό άνθρωπο μια ψυχρή ανάμνηση, αν όχι μια πικρή απογοήτευση, όπως ήταν η ιστορία του Ιησού για τους μαθητές της Εμμαούς. Πολλοί, κυρίως στη Δύση, έχουν την εντύπωση μιας Εκκλησίας που δεν τους καταλαβαίνει και απέχει πολύ από τις ανάγκες τους. Ορισμένοι, λοιπόν, που θα ήθελαν να υποστηρίξουν τη λιγότερο ευαγγελική λογική της συνάφειας, κρίνουν ότι η Εκκλησία είναι πολύ αδύναμη όσο αφορά τον κόσμο, ενώ άλλοι την βλέπουν ακόμη πολύ ισχυρή σε σύγκριση με τη μεγάλη φτώχεια του κόσμου.
Η Εκκλησία, υπογραμμίζει ο Πάπας, δεν υπάρχει για να αναγγέλλει τον εαυτό της, οφείλει να αισθάνεται «το σθένος να φέρει το Ευαγγέλιο στο σήμερα» και, προσθέτει αυθόρμητα, πρέπει να παραιτηθεί του πειρασμού να αποτελεί ένα μουσείο, «όπου όλα θα βρίσκονται στη θέση τους».
Μια ζωή που περιβάλλεται μόνο από μια εξωτερική ευεξία
Και όμως, υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά, συνεχίζει ο Πάπας, «για τα οποία ο Πατέρας αποφασίζει να τα κάνει «να αισθάνονται σαν στο σπίτι τους»: είναι οι αδελφοί και οι αδελφές μας που συχνά ζουν μια ταραχώδη, κουραστική ζωή ή που φέρουν μέσα τους «βαθιές πληγές», ενώ η ευημερία που τους περιστοιχίζει είναι μόνο εξωτερική.
Πόσοι άνθρωποι γύρω μας ζουν σε μια κούρσα, σκλάβοι αυτού που θα έπρεπε να τους υπηρετεί για να αισθάνονται καλύτερα και ξεχνούν τη γεύση της ζωής: την ομορφιά μιας πολυάριθμης και γενναιόδωρης οικογένειας, η οποία γεμίζει την ημέρα και τη νύχτα, αλλά διαστέλλει την καρδιά, με την φωτεινότητα που βρίσκεται μέσα στα μάτια των παιδιών που κανένα smartphone δεν μπορεί να χαρίσει, με τη χαρά των απλών πραγμάτων, με τη γαλήνη που δίνει η προσευχή.
Η βασική απαίτηση είναι να αγαπάμε και να μας αγαπούν
Η ερώτησή τους, συχνά ασυνείδητη «ανταποκρίνεται στις βαθύτερες ανάγκες: να αγαπάνε και να τους αγαπούν, να είναι αποδεκτοί γι αυτό που είναι, να βρίσκουν την ειρήνη μέσα στην καρδιά και μια χαρά που διαρκεί περισσότερο από εκείνη της ψυχαγωγίας». Όλα αυτά, συνεχίζει ο Πάπας Φραγκίσκος, τα έχουμε βρει στο πρόσωπο του Ιησού και η αποστολή μας είναι «να συναντήσουμε τους ανθρώπους της εποχής μας για να τους κάνουμε γνωστή την αγάπη του. Όχι τόσο μέσα από τη διδασκαλία, ποτέ κρίνοντας, αλλά με το να γινόμαστε συνοδοιπόροι τους».
Πόσο σημαντικό είναι να αισθανόμαστε ότι μας θέτουν ερωτήσεις οι άντρες και οι γυναίκες της εποχής μας! Χωρίς να παριστάνουμε ότι έχουμε αμέσως τις απαντήσεις και χωρίς να δίνουμε έτοιμες απαντήσεις, αλλά με το να μοιραζόμαστε λόγια της ζωής, όχι με σκοπό να προσηλυτίσουμε, αλλά για να αφήσουμε χώρο στη δημιουργική δύναμη του Αγίου Πνεύματος, να ελευθερώσει την καρδία από τη σκλαβιά που την καταπιέζει και να την ανανεώσει. Η μετάδοση του Θεού, λοιπόν, δεν είναι να μιλάμε για τον Θεό, δεν είναι να δικαιολογούμε την ύπαρξή του: ακόμη και ο διάβολος ξέρει ότι υπάρχει ο Θεός! Αναγγέλλω τον Κύριο σημαίνει μαρτυρώ τη χαρά της γνωριμίας μαζί του, σημαίνει βοηθώ για να βιώσουμε την ομορφιά της συνάντησης μαζί του.
Η συνάντηση με τον Θεό γίνεται μια ιστορία αγάπης
Συναντώ τον Θεό, συνεχίζει ο Φραγκίσκος, σημαίνει βιώνω μια εμπειρία αγάπης που δεν τελειώνει ποτέ και η οποία «καλείται να γίνει μια ιστορία αγάπης». Ο Πάπας υπενθυμίζει στη συνέχεια την καρδιά του μηνύματος που έχει ανατεθεί στην Εκκλησία: «Ο Θεός είναι αγάπη (…) ο Ιησούς Χριστός σε αγαπά, έδωσε τη ζωή του για να σε σώσει, και τώρα είναι ζωντανός στο πλευρό σου καθημερινά». Είναι μέσα από αυτή την αναγγελία που «αναπτύσσεται» η χριστιανική ζωή:
Μου αρέσει να επαναλαμβάνω ενώπιων σας, ότι όταν λέμε ότι αυτή η αναγγελία είναι «η πρώτη», αυτό δεν σημαίνει ότι έγινε στην αρχή και στη συνέχεια την ξεχνάμε ή την αντικαθιστούμε με άλλο περιεχόμενο που την ξεπερνά. Είναι η πρώτη από ποιοτικής απόψεως, επειδή είναι η κύρια αναγγελία, αυτή που θα πρέπει πάντα να αποτελεί άκουσμα για εμάς με διαφορετικούς τρόπους και που πρέπει πάντα να επιστρέφουμε σε αυτή για να την αναγγέλλουμε.
Κάθε συνάντηση με τους αδελφούς βοηθά στην αύξηση της πίστης
Η ζωή της πίστης τροφοδοτείται από τη συνάντηση με τον Ιησού, αλλά, παρατηρεί ο Πάπας προχωρώντας προς την ολοκλήρωση της ομιλίας του, και όλα «αυτά που στη ζωή αποτελούν συνάντηση βοηθούν στην αύξηση της πίστης» και δίνει μερικά παραδείγματα:
Πλησιάζοντας όσους έχουν ανάγκη, χτίζοντας γέφυρες, υπηρετώντας όσους υποφέρουν, φροντίζοντας τους φτωχούς, «χρίοντας με υπομονή» όσους βρίσκονται γύρω μας, παρηγορώντας τους αποθαρρυμένους, ευλογώντας εκείνους που μας βλάπτουν… Με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε ζωντανά σημάδια της Αγάπης που αναγγέλλουμε.
Μετάφραση: ρφ
