ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕ Ο ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΞΙΝΑΡΑ ΤΗΝΟΥ

Την Παρασκευή 29 Ιουνίου 2018, εορτή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, πανηγύρισε ο ομώνυμος Ενοριακός Ναός στην Ξινάρα της Τήνου.

Την παραμονή της πανηγύρεως τελέστηκε εόρτιος εσπερινός από τον εφημέριο π. Δημήτριος Δαλέζιο, συμπροσευχήθηκε μαζί του π. Νικόλαος Ψάλτης.

Την ημέρα της εορτής και πανήγυρης τελέστηκε αργά το απόγευμα πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο και συλλειτούργησαν μαζί του ο εφημέριος του Ναού π. Δημήτριος Δαλέζιος και ο εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας Αγάπης π. Νικόλαος Ψάλτης.

Η συμμετοχή των λιγοστών ενοριτών ήταν καθολική αλλά και μεγάλη η συμμετοχή ευλαβών και φιλεόρτων που έφθασαν στο Ναό για να συμμετάσχουν στην πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και στη γιορτή του χωριού που εξασφάλισαν με μεγάλη εγκαρδιότητα και παραδοσιακή φιλοξενία τα λίγα σπίτια που άνοιξαν ειδικά για την πανήγυρη.     

Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου, ο Αρχιεπίσκοπος απευθύνθηκε στην Εκκλησία και είπε:

Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές,

Η Εκκλησία του Χριστού σήμερα γιορτάζει και πανηγυρίζει τη μνήμη των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και προσεύχεται ώστε το Πνεύμα του Θεού να την καθοδηγεί σωστά για να ακολουθεί πιστά τα διδάγματα εκείνων από τους οποίους έλαβε το πρώτο κήρυγμα  της πίστης. Με αυτές τις σκέψεις συνόψισε η συναπτή δέηση της ημέρας το σκοπό της σημερινής εορτής.

Τα βιβλικά αναγνώσματα που ακούσαμε λίγο πριν: από τις Πράξεις των Αποστόλων, την Επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τον Τιμόθεο και το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο,   μας βοηθούν στο να γνωρίσουμε από κοντά την προσωπικότητα των δύο κορυφαίων Αποστόλων της Εκκλησίας μας και στο να διαπιστώσουμε τα μεγαλεία που έκανε ο Θεός για την Εκκλησία στο πρόσωπό τους.  Και οι δύο, χάρη στην αγάπη τους και στην πίστη τους προς το Χριστό, έγιναν το θεμέλιο της Εκκλησίας και  το στήριγμα της πίστης μας.

Η ολοκληρωτική αφοσίωση του Πέτρου στο Χριστό  του δίνει τη δύναμη να τον ακολουθήσει μέχρι το θάνατο και να του αποδείξει, παρά τις όποιες ταλαντεύσεις την απόλυτη αγάπη του και τη σταθερή πιστότητά του. Παρά τη δειλία και τις αρνήσεις του, επιβεβαιώνει τελικά την αποκλειστική του αγάπη του την οποία και αργότερα θα επισφραγίσει με το μαρτύριο, γι’ αυτό και ο Χριστός  του έδωσε εξουσία να λύνει και να δένει τόσο στη γη όσο και στον ουρανό γι’ αυτό και του παραδίνει τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών.

Κι’ όταν ο Πέτρος αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέσα στην Εκκλησία, και οι εχθροί της Εκκλησίας τον αλυσοδένουν, είναι με τη δύναμη της προσευχής της Εκκλησίας που ο Χριστός τον ελευθερώνει από τη φυλακή, δεν τον ελευθερώνει όμως και από τα δεσμά που τον οδηγούν στο μαρτύριο, γιατί το μαρτύριο  δεν είναι φυλακή αλλά ελευθερία και αγάπη. Είναι η ελεύθερη  και η πιο τρανή απόδειξη της αγάπης. «Κανένας δεν αγαπά περισσότερο από εκείνον που προσφέρει τη ζωή του για εκείνον που αγαπά».

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή  μας μεταφέρει εκεί στην περιοχή της Καισαρείας του Φιλίππου,  όπου πραγματοποιούνται  μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές στη ζωή του Πέτρου. Εκεί ο Χριστός του εμπιστεύεται την ευθύνη της Εκκλησίας, τον καθιστά πρώτο μεταξύ των αποστόλων και του αναθέτει το καθήκον να στηρίζει στην πίστη τους αδελφούς του, στην πίστη εκείνη που ο ίδιος ενώπιον όλων των αποστόλων ομολογεί στο Χριστό: « εσύ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζωντανού».

Έτσι αποδεικνύεται πως η εξουσία μέσα στην Εκκλησία δεν στηρίζεται στην αξία και στα προσόντα αλλά στην πίστη και στην αγάπη προς το Χριστό, που πρέπει να είναι πάνω και πέραν από την ίδια τη ζωή μας και να είναι έτοιμη να φθάσει μέχρι το μαρτύριο.

Ο Πέτρος εκεί στη Γαλιλαία  λαβαίνει την αποκάλυψη  από τον ίδιο το Θεό για την θεϊκή προέλευση της σωτηρίας που φέρνει στη γη ο Χριστός. Αυτή η αποκάλυψη τον οδηγεί σε μία δημόσια ομολογία πίστης που αποτελεί την προϋπόθεση για να γίνει το θεμέλιο της Εκκλησίας « Μακάριος είσαι Σίμωνα υιέ του Ιωάννη, επειδή δεν σου το αποκάλυψε αυτό ούτε σάρκα ούτε αίμα, αλλά ο Πατέρας μου που βρίσκεται στους ουρανούς. Κι’ εγώ σου λέω: Εσύ είσαι Πέτρος και πάνω σ’ αυτή την πέτρα θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου».

Σε κάποιον άλλο χώρο, εκεί στο δρόμο  προς τη Δαμασκό, κάποιος διώκτης του Ιησού και των μαθητών του, λαβαίνει την ίδια αποκάλυψη: « Σαούλ, Σαούλ γιατί με καταδιώκεις»; «Ποιος είσαι Κύριος» ρωτά ο Σαούλ, και η απάντηση έρχεται από τον ουρανό « Εγώ είμαι ο Ιησούς, που εσύ καταδιώκεις»

Αυτό αρκεί, η χάρη του Κυρίου πλημμυρίζει τον Σαούλ και όλα στη ζωή του αλλάζουν. Τώρα δεν αρνείται πια το Χριστό, αλλά απαρνείται όλη τη δική του περασμένη ζωή. Όπως ο Πέτρος από δειλός γίνεται δυνατός. Από αρνητής γίνεται υπερασπιστής, έτσι ο Παύλος από διώκτης γίνεται οπαδός και από εχθρός γίνεται «σκεύος εκλογής».

Ο Πέτρος γίνεται το πρότυπο  των πιστευόντων και ταυτόχρονα το θεμέλιο της γνήσιας πίστης στο Χριστό. Πάνω σ’ αυτή την πίστη, που του αποκαλύπτεται από τον ίδιο το Θεό, θα στηριχθεί και η πίστη   της κοινότητας των μαθητών του Χριστού, της  Εκκλησίας.

Χάρη στην πίστη αυτή  που ο Πέτρος δημόσια ομολογεί, ο Ιησούς του δίνει την εξουσία να βόσκει τα πρόβατά του, να τα  υπερασπίζεται, να θυσιάζεται γι’ αυτά, να είναι ο ορατός ποιμένας και οδηγός, να είναι η εικόνα του μοναδικού Ποιμένα που είναι ο Χριστός.

Στον Παύλο δόθηκε η χάρη  να συντάξει ένα ολοκληρωμένο  θεολογικό κήρυγμα  για να  στηρίξει τους χριστιανούς και να δελεάζει τους εθνικούς, παρουσιάζοντας το μεγαλείο του μυστηρίου της  σωτηρίας.

Η Εκκλησία που προχωρεί σε ένα νέο ευαγγελισμό του κόσμου, οφείλει να στραφεί προς τον Απόστολο Παύλο και σ’ αυτόν να αναζητήσει τον κήρυκα και υπερασπιστή  των αληθειών της πίστης  για να μπορέσει  να αναζητήσει νέους τρόπους κηρύγματος που θα γίνει αποδεκτό και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια δημόσια ομολογία πίστης που θα ταυτίζεται με εκείνη του Παύλου και θα συνοψίζεται με εκείνη του Πέτρου: «εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζωντανού». ΑΜΗΝ.