ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕ Ο ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΚΕΧΡΟΥ ΣΤΗΝ ΤΗΝΟ
Την Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2019, εορτή της Παναγίας του Φανερωμένης πανηγύρισε ο Eνοριακός Ναός του Κέχρου στην Τήνο αφιερωμένος στην Παναγία του Ελέους-Ξεσκλαβώστρα και Φανερωμένη.
Τελέστηκε Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από το Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας, π. Νικόλαο και συλλειτούργησαν μαζί του ο Γενικός Βικάριος της Αρχιεπισκοπής μας π. Φραγκίσκος Βιδάλης και ο Εφημέριος και υπεφημέριος του Ναού: π. Φερνάνδος και π. Ιωσήφ και ο νέος εφημέριος Κώμης Περάστρας π. Μάρκος Βιδάλης.
Η συμμετοχή των ενοριτών, παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, ήταν καθολική και των ευλαβών της Παναγίας και φιλέορτων εντυπωσιακή.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε στη συναγμένη Εκκλησία και είπε:
Το 1218, στη διάρκεια μιας αγρυπνίας προσευχής, η Παναγία ενέπνευσε τον Άγ. Πέτρο Νολάσκο (1180-1245) να ιδρύσει ένα Τάγμα μοναχών, που να αφοσιωθεί σε έργα ευσπλαχνίας, και κυρίως στη λύτρωση των σκλάβων, ακόμη και με κόστος της ίδιας της ζωής τους.
Η φροντίδα για την απελευθέρωση των σκλαβωμένων χριστιανών, πληρώνοντας λύτρα, οφειλόταν στο γεγονός ότι οι χριστιανοί, όχι μόνο είχαν χάσει την ελευθερία τους και είχαν απομακρυνθεί από τις οικογένειές τους, αλλά εξαιτίας των βασάνων που υπέφεραν και των πιέσεων να γίνουν μουσουλμάνοι, κινδύνευαν να απαρνηθούν την πίστη τους.
Η λύτρωση γινόταν πληρώνοντας χρήματα ή άλλα είδη. Τον έρανο έκαναν οι μοναχοί και πρόσφεραν όλες οι κοινωνικές τάξεις της εποχής, αλλά και οι οικογένειες που είχαν κάποιο μέλος τους σκλαβωμένο. Πριν φύγουν οι μοναχοί με τα λύτρα, γινόταν μια ιεροτελεστία. Η αποστολή ήταν γεμάτη κινδύνους: πειρατές που λυμαίνονταν όλη τη Μεσόγειο, τα συχνά ναυάγια, η προδοσία των αράβων, οι οποίοι όταν έπαιρναν τα χρήματα ορισμένες φορές κρατούσαν και τους μοναχούς ως ομήρους για να ζητήσουν κι΄ άλλα χρήματα. Αμέτρητοι είναι οι μοναχοί που θανατώθηκαν με φρικτό τρόπο.
Υπολογίζεται ότι με αυτό τον τρόπο των λύτρων απελευθερώθηκαν περίπου 52.000 χριστιανοί σκλάβοι κατά τα πρώτα 130 χρόνια του μοναχικού Τάγματος. Ο ηρωισμός των μοναχών της Φανερωμένης έφθανε στο σημείο να βάζουν τον εαυτό τους στη θέση ενός σκλάβου, εάν δεν επαρκούσαν τα χρήματα, και οι μοναχοί αυτοί έμεναν φυλακισμένοι μέχρι να φθάσει το υπόλοιπο από την Ευρώπη για την απελευθέρωση τους.
Τα χρήματα δεν έφθαναν πάντοτε, ιδίως όταν οι μοναχοί έπεφταν σε ενέδρα πειρατών, και τότε οι μοναχοί θανατωνόταν βάναυσα από εκδίκηση και οι πειρατές κρατούσαν τα χρήματα.
Αδελφοί μου και αδελφές σήμερα, όταν μιλάμε για σκλαβιές, δεν εννοούμε μόνο εκείνες που αγγίζουν το σώμα μας, αλλά και όλους εκείνους τους κινδύνους και τις προβληματικές καταστάσεις που θέτουν σε κίνδυνο την αιώνια σωτηρία μας. Και η Παναγία συνεχίζει με αγάπη το έργο της ως συνήγορός μας, επιδιώκοντας να μας ελευθερώσει από το κακό και να συμβάλλει στη σωτηρία μας.
Η Εκκλησία όρισε να εορτάζεται ο ρόλος αυτός της Παναγίας για τη λύτρωση των χριστιανών στις 24 Σεπτεμβρίου. Ο Χριστός απευθυνόμενος στους σημερινούς μαθητές του, μας επαναλαμβάνει: « δεν σας ονομάζω πια δούλους αλλά φίλους». Και αυτό συμβαδίζει με αυτά που μας είπε σήμερα και ο απόστολος Παύλος: «Δεν είσαι πλέον δούλος, αλλά υιός (του Θεού). Και αν είσαι υιός, είσαι και κληρονόμος (του Θεού)»: κληρονόμος της ζωής και της ευτυχίας του Θεού.
Αυτό σημαίνει ότι, με το να είμαστε χριστιανοί και να συναζόμαστε στους ναούς, δεν πρέπει να επιδιώκομε μόνο τη βοήθεια του Θεού και τη μεσιτεία της Παναγίας στα επίγεια προβλήματά μας, αλλά να επιδιώκομε κυρίως τη λύτρωσή μας και τη σωτηρία μας.
Ο Θεός έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να μας εξαγοράσει από μια κατάσταση σκλαβιάς, με σκοπό να φθάσομε στην αιώνια κληρονομία. Ο σκοπός λοιπόν είναι η αιώνια ευτυχία μας.
Επομένως, είμαι χριστιανός, είσαι χριστιανός, μόνο εάν αγωνιζόμαστε και ακολουθούμε σταθερά εκείνο το δύσκολο δρόμο, για να περάσομε από τη στενή πόρτα που οδηγεί στην αιώνια ζωή.
Αδελφοί μου και αδελφές μου, την Εκκλησία την ίδρυσε ο Χριστός ως μια Μητέρα που μας φροντίζει, ως μια κοινότητα μέσα στην οποία ακούμε διαρκώς τη χαρμόσυνη είδηση της σωτηρίας μας, και με τα ιερά Μυστήρια λαβαίνουμε τη Θεϊκή Χάρη για να αντέξομε στον αγώνα μας.
Η Παναγία θέλησε το Τάγμα της Φανερωμένης όχι μόνο για να ανακουφίσει τα παιδιά της από τα άδικα βάσανα, αλλά κυρίως για να ενωθούν οι σύζυγοι με τις οικογένειές τους, οι νέοι και τα παιδιά με τους γονείς τους, και να μπορέσουμε όλοι μαζί να συνεχίσουν τη χριστιανική ζωή μέσα στις ενορίες, μέσα στην Εκκλησία μας.
Η Παναγία γνωρίσει ότι μόνο έτσι θα περπατήσουμε με σιγουριά και θα φθάσουν με ασφάλεια στην αιώνια κληρονομιά, την «ουράνια βασιλεία», για την οποία ο Υιός του Θεού και Υιός της Μαρίας θυσίασε τη ζωή του επάνω στον Σταυρό και μας άνοιξε την πόρτα που είχαν κλείσει με την παρακοή τους οι προπάτορές μας. Εκείνος με το θάνατό του και την ανάστασή του μας συμφιλίωσε με το Θεό και μας κάνει υιοθετημένα παιδιά του.
Ικετεύω μαζί σας την Παναγία τη Φανερωμένη, την Παναγία του Ελέους, την Παναγία την Ξεσκλαβώστρα να κρατάει όλους μας κάτω από τη σκέπη της, για να παραμένουμε πιστοί στην Εκκλησία μας, η οποία μας καθοδηγεί ώστε, όταν ολοκληρώσουμε την πορεία μας σ’ αυτή τη γη να φθάσουμε εκεί που βρίσκεται και η ίδια την ουράνια Βασιλεία.
Είθε να γίνει έτσι για όλους μας!
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο εφημέριος π. Φερνάνδος ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο, τους συλλειτουργούντας ιερείς, τις δημοτικές αρχές, τους ενορίτες και ενορίτισσες, όλους τους ευλαβείς φιλέορτους και το σύλλογο του χωριού. Το ίδιο έκανε και ο Αρχιεπίσκοπος πριν την τελική ευλογία.
Μετά τη Θεία Λειτουργία προσφέρθηκε σε όλους πλούσιο παραδοσιακό κέρασμα.