ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΝΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ !
Στη σημερινή εποχή δεν είναι όλα «μαύρα κι’ άραχνα». Κοντινά μας και μακριά μας υπάρχουν ομάδες ατόμων που επωφελούνται μιας καλής πρόσκλησης για να ξεκουραστούν , να διασκεδάσουν, να αποκτήσουν γνώσεις και εμπειρίες αλλά και να βοηθηθούν στην προσπάθειά τους να βιώνουν την πίστη του, ενισχύοντάς την με την μελέτη του Λόγο του Θεού και την προσευχή.
Μια τέτοια ομάδα συνάντησα χθες που φιλοξενούνται για λίγες μέρες στην μοναχική κοινότητα των Μαριανών Αδελφών στην περιοχή της Κολυμπήθρας Τήνου.
Μια ομάδα παιδιών, κορίτσια και αγόρια από την Αθήνα, την Τήνο, τη Σύρο και από αλλού, με εθελοντές καθηγητές από το Λεόντειο Λύκειο Αθηνών έζησαν μια όμορφη οικογενειακή ζωή, γεμάτη από φυσικό ήλιο, γαλήνια νερά της θάλασσας, καθαρό αέρα του βουνού, μια όμορφη πολύχρωμη φύση, και ένα χώρο περισυλλογής και προσευχής, το παρεκκλήσιο της κοινότητας.
Εκεί συνάντησα 65 περίπου άτομα δεμένα μεταξύ τους με μια όμορφη χριστιανική αγάπη που θα ζήλευε κάθε φυσική οικογένεια για τα παιδιά της. Μαζί ψάλλαμε όλοι μαζί στο Κύριο, ψάλλαμε στην Παναγία και ακούσαμε το λόγο του Θεού από το Ευαγγέλιο της εορτής της ημέρας που ήταν του Αγίου Θωμά.
Μετά μίλησα στα παιδιά και τους είπα μεταξύ άλλων:
Οι Απόστολοι βρίσκονται στο υπερώο με κλειστές τις πόρτες, κρύβονται για το φόβο των Ιουδαίων, είναι κλεισμένοι μέσα στην απιστία τους και την απογοήτευση. Αλλά σ’ αυτό το σκοτεινό καταφύγιο, όπου κυριαρχεί ο φόβος, παρουσιάζεται ο Αναστημένος Χριστός. Οι κλειστές πόρτες δεν τον σταματούν, η απιστία τους δεν εμποδίζει την επιθυμία του να συναντήσει τους μαθητές του. Εκείνοι νομίζουν πως ο Κύριος είναι θυμωμένος μαζί τους, έχουν τύψεις συνείδησης, εγκατέλειψαν το δάσκαλό τους στις πιο δύσκολες και σκληρές στιγμές της ζωής του. Ο μεγαλόψυχος όμως Ιησούς, δεν τους το άγχος για την απρεπή στάση τους: Τους αναγγέλλει την ειρήνη και τους χορηγεί το Άγιο Πνεύμα για την άφεση των αμαρτιών.
Αυτή η συνάντηση είναι θαυμάσια, είναι μια νέα προσδοκία. Το κλείσιμο στον εαυτό μας δεν σταματά τον Αναστημένο Χριστό! Το φως του νικά και ξεπερνά τα σκοτάδια μας, η αγάπη του είναι πιο δυνατή από τους φόβους μας, η παρουσία του πλημμυρίζει από φως τη μοναξιά μας!
Ο Αναστημένος πηγαίνει να συναντήσει τους δικούς τους στο σκοτεινό τάφο που κατασκευάζει ο φόβος τους και τους καλεί σε μια αλλαγή, στο μεγάλο πέρασμα του Πάσχα: Το πέρασμα από το φόβο στη χαρά, από το μνήμα στο δρόμο, από την απογοήτευση στο θάρρος.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας βεβαιώνει με απλό και κατανοητό τρόπο πως η παρουσία του Αναστημένου Χριστού είναι μια σιγουριά που πρέπει πάντοτε να συνοδεύει τη ζωή της χριστιανικής κοινότητας.
Δεν έχει σημασία πόσες φορές εγκαταλείψαμε τον Ιησού, τον προδώσαμε ή τον αρνηθήκαμε, πόσες φορές πέσαμε και πόσες αποτυχίες μας οδηγούν στην απογοήτευση. Εκείνος υπάρχει! Δεν έχει σημασία πόσες αμαρτίες και προδοσίες συσσωρεύσαμε στη ζωή μας, Εκείνος υπάρχει! Δεν έχει σημασία πόσες αδυναμίες συνοδεύουν τη ζωή μας, Εκείνος υπάρχει!
Αυτή είναι η σιγουριά με την οποία πρέπει να ζει ο αληθινός μαθητής του Αναστημένου Χριστού.
Ο Θωμάς δεν ήταν παρών τη βραδιά εκείνη και όταν επέστρεψε στο φρούριο της απομόνωσης, εκεί που βρισκόταν οι συμμαθητές του, δέχεται την είδηση της επίσκεψης του Αναστημένου. Ο δυστυχής όμως Θωμάς θέλει και εκείνος να δει τον Αναστημένο. Όπως οι μυροφόρες γυναίκες, και οι άλλοι απόστολοι επιθυμεί να ξαναδεί τον Αναστημένο!
Κάθε φορά που ξαναδιαβάζω τη συνάντηση του Αποστόλου Θωμά με τον Ιησού, συνειδητοποιώ ότι αυτός ο μαθητής πράγματι μοιάζει με μας, γι’ αυτό ίσως και ονομάζεται δίδυμος. Ο Θωμάς είναι δίδυμος της κάθε μιας και του κάθε ενός μας, που είμαστε άπιστοι, ανίκανοι να εμπιστευθούμε, που πάντοτε ψάχνουμε για αποδείξεις. Θέλουμε να αγγίξουμε, να δούμε, να ερευνήσουμε. Ο Θωμάς πράγματι είναι δίδυμος της απιστίας μας που καλείται στην πίστη, του κλεισίματός στον εαυτό μας που καλείται να ανοιχθεί στο μακαρισμό του Αναστημένου: "Μακάριοι όσοι δεν είδαν και πίστεψαν".
Θάρρος λοιπόν! Ο Κύριος αναστήθηκε και έρχεται να μας επισκεφθεί στα μνήματα της απιστίας μας, μας τραβά έξω, μας προλαβαίνει όσο και αν έχουμε απομακρυνθεί, μας συναντά στη μοναξιά μας, αλλά και στη χαρά μας, στη δική σας χαρά που νιώθετε και βιώνετε αυτές τις μέρες εδώ στην όμορφη περιοχή της Κολυμπήθρας, με την παρουσία μιας όμορφη ομάδες ατόμων αδελφών και λαϊκών που σας αγαπούν και θέλουν να κάνουν τα πάντα για να περάστε όσο το δυνατό καλύτερα αυτές τις δέκα μέρες. Εδώ είναι και ο Κύριος που μας ζητά να κάνουμε μία αδελφοποίηση μαζί του. Να γίνουμε δίδυμοι μαζί του και να κηρύττουμε με τη ζωή μας και το λόγο μας ότι ο Χριστός είναι Αναστημένος και μένει πάντα μαζί μας μαζί με την Εκκλησία στην οποία μπήκαμε με το Βάπτισμά μας και δεν είναι τυχαίο που η περιοχή που περνάτε αυτές τις ευτυχισμένες μέρες σας λέγεται Κολυμπήθρα, δηλαδή Βαφτιστήρι.
Αφού έλαβαν την ευλογία στο όνομα της Αγίας Τριάδας προχωρήσαμε στο γεύμα αγάπης. Όμως δεν ήταν μόνο αγάπης αλλά και χαράς. Τα παιδιά έτρωγαν και ταυτόχρονα τραγουδούσαν, ευχαριστώντας το Θεό, τους μοναχούς, τους εμψυχωτές και τους επισκέπτες τους!
Όλα τα όμορφα τελειώνουν γρήγορα, έτσι τέλειωσε γρήγορα και αυτή η σύντομη επίσκεψή μας.
Πριν αποχαιρετιστούμε άκουσα κάτι που με εντυπωσίασε. Ήταν μια συζήτηση για το μικρό παιδί μιας τηνιακής οικογένειας που θα έφευγε για το εξωτερικό ελπίζοντας ότι θα βοήσουν και οι ειδικοί επιστήμονες γιατροί ώστε να αποκατασταθεί η υγεία του.
Ρώτησα, αν είναι για το γνωστό παιδί που όλο το νησί έχει ευαισθητοποιηθεί και μου είπαν «ναι» δείχνοντάς μου ένα κουμπαρά. Σ’ αυτόν τα παιδιά βάζουν το αντίτιμο από κάποιο παγωτό ή κάποιο αναψυκτικό με σκοπό να προστεθεί στις προσφορές των κατοίκων του νησιού και να μετατραπούν, με τη ευλογία του Θεού, σε υγεία του μικρού παιδιού.
Μακάρι να μεγαλώνουν όλα αυτά τα παιδιά με τη βοήθεια και την αγάπη τέτοιων δασκάλων και εμψυχωτών, τότε είναι βέβαιο πως η κοινωνία μας μπορεί και να αλλάξει!
Μπράβο σε όλη την ομάδα μικρών και μεγάλων.
Οι μεγάλοι δίνουν όμορφα μαθήματα με πολλή αγάπη και τα παιδιά παίρνουν με ευγνωμοσύνη αυτά τα μαθήματα και τα μετατρέπουν σε ζωή προς όφελός τους και προς όφελός όλων μας. Σας ευχαριστούμε!
+Ν
