ΟΠΟΥ ΦΤΩΧΟΣ  ΚΑΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ….

Ο φιλιππινέζικος λαός ( και ιδιαίτερα το γυναικείο φύλο ) είναι, ίσως, ο κατεξοχήν λαός της μετανάστευσης. Εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες εργάζονται σε όλο τον κόσμο, για να ζήσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, που άφησαν πίσω.
Θεωρούνται τίμιοι, εργατικοί και αξιόπιστοι, κυρίως εργαζόμενοι σε πλοία οι άνδρες και σε σπίτια ( οικιακές εργασίες, φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων ) οι γυναίκες. Συχνά μεγαλώνουν τα παιδιά τους με δυνατότητα ελάχιστης επαφής με την πατρίδα. Κυρίως όμως υπόκεινταιι στη “ διακριτική ευχέρεια ” του εργοδότη ή του κράτους που ζουν, για να έχουν εργασία ή να απεκαθούν ξαφνικά,, αφού σπάνια δικαιούνται δικαιώματα μόνιμης διαμονής ή υπηκοότητας στη νέα πατρίδα, ασχέτως αν ζουν εκεί δεκαετίες ! Το ξέρουμε και από την Κύπρο, το Λίβανο, τις αραβικές χώρες…
Αυτό συμβαίνει αυτήν την εποχή και στο Ισραήλ, που αποφάσισε να μην ανανεώσει άδειες παραμονής χιλιάδων φιλιππινέζων, κυρίως γυναικών και παιδιών, πολλά από τα οποία μιλούν μόνο εβρα’ι’κά, αφού γεννήθηκαν και σπούδασαν εκεί

Οι καθολικοί Ιεράρχες της χώρας, με προεξάρχοντα τον Αποστολικό Διαχειριστή του Λατινικού Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, Αρχιεπίσκοπο Pierbattista Pizzaballa, απηύθυναν έκκληση στην κυβέρνηση της χώρας εκφράζοντας την ανησυχία τους και για τις γυναίκες, που καλύπτουν πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας αλλά και για τα παιδιά τους που μεγάλωσαν στη χώρα, συχνά δεν έχουν καταγραφεί στις Φιλιππίνες, ώστε να έχουν δυνατότητα νόμιμης μετακίνησης και δύσκολα θα προσαρμοσθούν στη χώρα καταγωγής. 
Οι Ιεράρχες ζητούν να τούς επιτραπεί να ζήσουν στη χώρα που γεννήθηκαν και να μην ακολουθηθεί μια πολιτική που μόνο δυστυχία θα προκαλέσει, χωρίς όφελος για τη χώρα, αφού πάλι ξένες εργαζόμενες θα κληθούν να καλύψουν το κενό που θα δημιουργηθεί…

ΠΗΓΗ : VATICAN ΝEWS

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
μέλος της Συνοδικής Επιτροπής “Δικαιοσύνη και Ειρήνη”