«Οι ρίζες μας είναι η πραγματική επανάσταση» 

«Είναι πολύ σημαντικό να πηγαίνουμε πίσω και να αναζητάμε τις ρίζες της πίστης μας». Αυτό υπενθύμισε ο Πάπας Φραγκίσκος σήμερα το πρωί, 2 Μαρτίου 2017, στους ιερείς της Διοικήσεως Ρώμης, τους οποίους συνάντησε στην Βασιλική του San Giovanniin Laterano εν όψει της παραδοσιακής έναρξη της Σαρακοστής.

Πριν από την έναρξη της μακροσκελούς περισυλλογής, ο Ποντίφικας εξομολόγησε μερικούς από αυτούς. Μια περισυλλογή κατά την οποία ο Φραγκίσκος αναφέρθηκε και σε αυτό που όρισε ως «ανάμνηση του Δευτερονομίου», ως «κατ’ αναλογία με την ανάμνηση του Ισραήλ».

Όπως οι απόστολοι «ποτέ δεν ξέχασαν τη στιγμή που ο Ιησούς άγγιξε την καρδιά τους», έτσι οφείλουμε και εμείς να φέρνουμε στην μνήμη μας όσους  μας βοήθησαν κατά τη χριστιανική πορεία μας. «Μερικές φορές πρόκειται για απλά άτομα που βρίσκονται κοντά μας, που μας ενέταξαν στην ζωή της πίστης». Ο Επίσκοπος Ρώμης υπογράμμισε ότι «ο πιστός είναι βασικά “κάποιος που θυμάται”». Ως εκ τούτου «δεν μπορούμε να πιστεύουμε χωρίς να θυμόμαστε» και «η πίστη τρέφεται και τροφοδοτείται από την ανάμνηση».

Εξάλλου, ο Κύριος είναι «ο Θεός των πατέρων μας και των παππούδων μας – συλλογίζεται ο Πάπας -. Δεν είναι ο Θεός της τελευταίας στιγμής, ένας Θεός δίχως οικογενειακή ιστορία, ένας Θεός που για να ανταποκριθεί σε κάθε νέο πρότυπο, θα έπρεπε να απορρίψει ως γέρους και γελοίους τους προγόνους».

Όσο αφορά στην ιστορία της οικογένειας δεν «περνά ποτέ η μόδα της», προσθέτει. «Φαίνονται παλιά τα ρούχα και τα καπέλα των παππούδων – συνεχίζει -, μας κάνουν να γελάμε όταν κοιτάμε τις φωτογραφίες, οι φωτογραφίες είναι μαυρόασπρες, αλλά η στοργή και η τόλμη των πατέρων μας, οι οποίοι έσβησαν για να μπορέσουμε να υπάρξουμε εμείς και να έχουμε αυτά που έχουμε, είναι μια φλόγα αναμμένη σε κάθε ευγενική καρδιά».

Κατά συνέπεια, πρέπει να θυμόμαστε πάντα – λέει επίσης ο Πάπας – ότι το να προχωράμε στην πίστη «είναι επίσης και η εξάσκηση να μπορούμε να επιστρέφουμε με τη μνήμη μας, στις θεμελιώδεις χάρες». Ο Bergoglioυπενθυμίζει ότι «μπορούμε να “προχωρούμε προς τα πίσω», ψάχνοντας εκ νέου «θησαυρούς και εμπειρίες που έχουν ξεχαστεί και που πολλές φορές περιέχουν τα κλειδιά για να καταλάβουμε το παρόν».

Για τον Πάπα το «πραγματικά επαναστατικό» είναι «το να ανατρέχουμε στις ρίζες μας». Για να καταλαβαίνουμε καλύτερα την έννοια, κάνει γνωστή μια από τις προσωπικές τους ανέκδοτες ιστορίες όταν κατά τη διάρκεια των Ασκήσεων, μη μπορώντας να καταλάβει τον ιεροκήρυκα, έφερε στο μυαλό του ένα γραπτό που η γιαγιά του είχε πάνω στο κομοδίνο: «Πρόσεχε ο Θεός σε παρακολουθεί, σκέψου ότι θα πεθάνεις και δεν ξέρεις πότε». «Εκείνη τη στιγμή – ομολογεί ο Άγιος Πατέρας – βγήκα από τη δύσκολη κατάσταση που βρισκόμουν και προχώρησα στην προσευχή, η ανάμνηση με βοήθησε».

Επαναλαμβάνοντας ότι «ο χριστιανός δεν ξεχνά τις ρίζες του», ο Φραγκίσκος εξηγεί ότι «όσο πιο φωτεινή είναι η ανάμνηση του παρελθόντος, τόσο πιο σαφές ανοίγεται το μέλλον, επειδή μπορούμε να δούμε πραγματικά το νέο δρόμο και να τον διακρίνουμε από τους δρόμους που έχουμε ήδη διασχίσει και που δεν μας οδήγησαν πουθενά». Ιδού λοιπόν «η πίστη αυξάνεται όταν ανατρέχουμε στο παρελθόν, συνδέοντας τα πράγματα με την αληθινή ιστορία που βίωσαν οι πατέρες μας και ολόκληρος ο λαός του Θεού, ολόκληρη η Εκκλησία».

Γι’ αυτό – προσθέτει – «η Ευχαριστία είναι η Ανάμνηση της πίστης μας, που μας τοποθετεί εκ  νέου, καθημερινά, στη θεμελιώδη  εκδήλωση της σωτηρίας μας, στο Πάθος, στο Θάνατο και στην Ανάσταση του Κυρίου, κέντρο και άξονα της ιστορίας».

Το κάλεσμα προς τους ιερείς είναι επομένως να «επιστρέφουν πάντα σε αυτή την Ανάμνηση» και να «την επικαιροποιούν σε ένα Μυστήριο που παρατείνεται στη ζωή».

Για να μπορέσουμε να εντοπίσουμε τις πηγές της ανάμνησης, ο Πάπας προτείνει ένα απόσπασμα του προφήτη Ιερεμία και ένα άλλο του προφήτη Ωσηέ, «στα οποία – σχολιάζει – μιλούν για αυτό που ο Κύριος θυμάται για το Λαό του».

Για τον Ιερεμία, «η ανάμνηση του Κυρίου είναι εκείνη της αγαπημένης συζύγου όταν ακόμη ήταν νέα, που στη συνέχεια έγινε άπιστη». Για τον Ωσηέ – συνεχίζει ο Ποντίφικας – «η ανάμνηση για τον Κύριο είναι εκείνη του χαϊδεμένου και αχάριστου γιου».

«Σήμερα όπως τότε – η τελική προειδοποίηση του Πάπα – η απιστία και η αχαριστία των ποιμένων έχει επιπτώσεις στους φτωχότερους των πιστών, οι οποίοι παραμένουν στο έλεος των αποξενωμένων και των ειδωλολατρών».

Μετάφραση: ρφ