Οι πρώτες μου εντυπώσεις από την Ιεραποστολή στη Βραζιλία

1 Ιουλίου, 2018

Σεβασμιότατε,

Σας γράφω αυτή την επιστολή για να σας μεταφέρω τις πρώτες μου εμπειρίες και εντυπώσεις από την Ιεραποστολή μου στην Βραζιλία.

Στις 19.06.2018 αναχωρήσαμε μαζί με τους άλλους ιεροσπουδαστές από την Γενεύη για το Ρίο ντε Τζανέιρο, 12 ώρες πτήσης πριν την άφιξη μας. Φτάσαμε στις 5.30 το πρωί.

Στο αεροδρόμιο μας περίμεναν μέλη της αδελφότητας « Sementos do Verbo » που οργανώνουν αυτή την ιεραποστολή. Φτάνοντας στην Μονή τους, και ύστερα από μερικές ώρες ξεκούρασης φύγαμε κατευθείαν για την πρώτη μας αποστολή στις Φαβέλες.

Εκεί συναντήσαμε την αληθινή φτώχεια και το εμπόριο ναρκωτικών που γίνονταν ανεξέλεγκτα. Μερικές φορές έρχονταν η αστυνομία, πράγμα που δημιουργούσε ταραχή, διότι ακουγόντουσαν και μερικές ροπές με όπλα. Προσπαθήσαμε εκεί να είμαστε μάρτυρες του Χριστού, ο οποίος μας έδωσε την εντολή να βοηθούμε τον πλησίον μας. Ακόμη και η απλή μας παρουσία, χωρίς λόγια, ένα απλό χαμόγελο ήταν αρκετό για να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον αυτών των ανθρώπων και να μπορέσουμε να προσευχηθούμε μαζί τους!

Η δεύτερη μέρα ήταν μια ημέρα ξεκούρασης για το πρωινό, διότι έχουμε και 5 ώρες διαφοράς! Το απόγευμα πήγαμε πάλι σε μια Φαβέλα,. Εκεί συναντηθήκαμε με του Σαλεσιανούς Πατέρες που ίδρυσαν ένα σχολείο για τα παιδιά της Φαβέλας. Όλα τα παιδιά μας υποδέχθηκαν με μεγάλη χαρά και χόρεψαν για μας! Εκεί κάναμε μερικές βόλτες μέσα στην Φαβέλα και μοιράσαμε το Βιβλίο της Αγίας Γραφής σε ανθρώπους που μας το ζητούσαν. Το ίδιο κάναμε και της άλλες δυο μέρες.

Το Σάββατο πήγαμε σε ένα μέρος που ονομάζεται « Κρακολάντια » δηλαδή η χωρά του κρακ, μια ναρκωτική ουσία που είναι καμένη κοκαΐνη με αμμωνία. Οι επιπτώσεις την υγειά είναι τρομακτικές, αφού οι άνθρωποι ήταν σχεδόν λιωμένοι από την κατάχρηση αυτής της ουσίας. Ζουν σε αυτοσχέδιες καλύβες και όλη μέρα κάνουν χρήση, περιμένοντας τον θάνατο που έρχεται αρκετά γρήγορα λόγω των πληγών που δημιουργεί το κρακ. Αυτό το οποίο με συγκίνησε είναι πως οι άνθρωποι αυτοί, συνεχίζουν να έχουν πίστη τους στον Θεό και ζητούσαν τις προσευχές μας. Το μόνο που μας πρόσφεραν ήταν το χαμόγελό τους και λίγο νερό που διέθεταν!

Εκεί συνάντησα έναν Ιταλό Πατέρα της Αδελφότητας του Σάρλες ντε Φουκό, ο οποίος είναι 90 ετών, και από την αρχή της ιερατικής του πορείας είναι δοσμένος σε αυτούς τους ανθρώπους.

Σεβασμιότατε, μπορώ να πω πως συνάντησα έναν άγιο…

Την Κυριακή αλλάξαμε τελείως εικόνες και καταστάσεις, αφού πήγαμε στην ενορία της Κόππα Καμπάνα για την Θεία Λειτουργία. Εκεί οι ενορίτες μας υποδέχθηκαν με πολλή αγάπη. Προσευχηθήκαμε στον τάφο του Οσίου Guido Schäffer, έναν νέο ιατρό που έδωσε την ζωή του στην βοήθεια των πτωχών!

Συναντήσαμε έπειτα τον πνευματικό του πατέρα Mons. Georges, ο οποίος μας μίλησε για την ζωή και το έργο του. Πήγαμε ακόμη σε ένα φεστιβάλ νέων, εκεί προσευχηθήκαμε με αυτούς και κάναμε δώσαμε μαρτυρίες για την κλήση μας κτλ. Πραγματικά ήταν μια μεγάλη χαρά για αυτούς αλλά και για εμάς!

Τη Δευτέρα αναχωρήσαμε για την πόλη του Πάλμας, στο κέντρο της Βραζιλίας, όπου αυτές τις ημέρες διοργανώνεται ένα μεγάλο φεστιβάλ για την οικογένεια, στο οποίο βοηθούμε.

Σ’ αυτήν την πόλη έχουμε και μια άλλη αποστολή, πηγαίνουμε σε ένα ίδρυμα παιδιών τα οποία έχουν κακοποιηθεί και περνούμε λίγο χρόνο μαζί τους. Κάνουμε επίσης επισκέψεις σε φτωχές οικογένειες που ζουν σε καλύβες στην μέση ενός σκουπιδότοπου.

Εκεί γνωρίσαμε και τον μικρό Δαυίδ, ένα νεογνό 3 εβδομάδων το οποίον ήταν βαριά άρρωστο, μαζί με τον ιερέα που μας συνοδεύει και την μητέρα του παιδιού αποφασίσαμε να του δώσουμε το Μυστήριο του Βαπτίσματος, στην μέση του σκουπιδότοπου, διότι δεν ξέρουμε αν θα επιβιώσει. Πήραμε την μητέρα και το παιδί και τους φέραμε στο ίδρυμα για να προσφερθούν τροφή και μερικά φάρμακα για το παιδί.

Αυτά είναι μέχρι στιγμής τα νέα της ιεραποστολής που κάνω, μαζί με άλλους ιεροσπουδαστές και την συνεχίζουμε στο Πάλμας.

Την Τετάρτη θα αναχωρήσουμε για την πόλη του Βελέμ. Εκεί θα είμαστε με παιδιά, αλλά αυτή την φορά από διάφορες φυλές του Αμαζονίου.