Οι ηλικιωμένοι και το παιδί

Μέσα στην ερημιά, ένας νομάς (πλανόδιος) ηλικιωμένος θαυμάζοντας τον ουρανό, ακούει μια φωνή που ψιθυρίζει στην καρδιά του: «Μέτρα τα άστρα, αν μπορείς… τόσοι θα ‘ναι οι απόγονοί σου»!
Αυτός ο άνθρωπος, ο Αβραάμ, δεν είχε παιδιά και η σύζυγός του, η Σάρα, προ πολλού είχε διαβεί την ηλικία της μητρότητας. Υπόσχεση … του αέρα, για ένα φυσικό λόγο. Κάθε άλλο για μια ουράνια θεϊκή υπόσχεση! Σ’ αυτό το ηλικιωμένο ζευγάρι θα γεννηθεί ένα παιδί – ο Ισαάκ – απ’ τον οποίο θα προέλθει μια γενιά.
Και στο ευαγγελικό ανάγνωσμα, μας παρουσιάζονται δύο ηλικιωμένοι, έστω κι αν δεν είναι ζευγάρι. Ο Συμεών και η Άννα είναι σε αναμονή, όχι για ένα παιδί για δικό τους λογαριασμό, αλλά ένεκα της Μεγαλοσύνης του Θεού. Εκπροσωπεύουν την υπομονή και την ελπίδα του εκλεκτού Λαού, οι απόγονοι του Αβραάμ. Γι αυτούς, το παιδί θα είναι ένα σημάδι, ένα μωρό. Οι γονείς του είναι νέοι και κανείς δεν μπορούσε να μαντέψει ότι αυτή η γέννηση έχει ένα κοινό σημείο με εκείνη του Ισαάκ: τη θεϊκή επέμβαση! Το άγιο Πνεύμα γονιμοποίησε τα σπλάχνα της Παρθένου Μαρίας και παρά ταύτα, ο Ιωσήφ εκλύθηκε ν’ αναλάβει απόλυτα το ρόλο του πατέρα. Παρουσιάζει στο Ναό τον πρωτότοκο Υιό, σύμφωνα με τον Νόμο για να επιβεβαιώσει ότι κάθε ζωή προέρχεται απ’ τον Θεό. Ο Συμεών και η Άννα δεν κάνουν λάθος, η χαρά τους μετατρέπεται σε ύμνο και ευλογία για τον Άγιο (Θεό) του Ισραήλ που αποκάλυψε την σωτηρία του ενώπιον πάντων των λαών.
Εμείς, ηλικιωμένοι στην αγάπη, κουρασμένοι στην πίστη και με ελάχιστη ελπίδα, ας ζητήσουμε μια καινούρια όψη για να αντικρίσουμε αυτό το Νέο Βρέφος που μας δόθηκε και είναι ο ίδιος ο Θεός που έγινε άνθρωπος για να τον γνωρίσουμε καλύτερα.

π. Μ.Β.