Οι ιερείς πρέπει να είναι ομαλοί, απλοί, πράοι, ισορροπημένοι, αλλά ικανοί να αφεθούν να αναγεννηθούν από το Πνεύμα
Η ομιλία του Πάπα Φραγκίσκου στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου με την παρουσία των Ιεραποστόλων της Ευσπλαχνίας:
Ακούσαμε από το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων: «Οι Απόστολοι κήρυτταν και βεβαίωναν με μεγάλη πειστικότητα ότι ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε» (Πρ.Απ. 4,33). Όλα ξεκινούν από την Ανάσταση του Χριστού: από αυτήν προέρχεται η μαρτυρία των Αποστόλων και, μέσα από αυτήν, γεννιόνται η πίστη και η νέα ζωή των μελών της κοινότητας, με το καθορισμένο ευαγγελικό στυλ. Τα αναγνώσματα της σημερινής Θείας Λειτουργίας αναδεικνύουν αυτές τις δύο αχώριστες πτυχές: η προσωπική αναγέννηση και η ζωή της κοινότητας. Και γι’ αυτό απευθυνόμενος σε σας, αγαπητοί αδελφοί, σκέπτομαι την διακονία που ασκείτε από το Ιωβηλαίο έτος της Ευσπλαχνίας. Μια διακονία που κινείται σ’ αυτές τις δύο κατευθύνσεις: στην υπηρεσία των ατόμων για «να αναγεννηθούν άνωθεν» και στην υπηρεσία της κοινότητας για να ζήσει με χαρά και συνέπεια την εντολή της αγάπης. Ο Λόγος του Θεού σήμερα μας προσφέρει με αυτή την έννοια δύο υποδείξεις που θα ήθελα να δεχθώ μαζί σας, σκεπτόμενος την αποστολή σας .
Το Ευαγγέλιο υπενθυμίζει ότι, όποιος είναι καλεσμένος να δώσει μαρτυρία της Αναστάσεως του Χριστού, οφείλει ο ίδιος, σε πρώτο πρόσωπο , «να γεννηθεί άνωθεν» (Ιωαν. 3,7). Διαφορετικά καταλήγει να γίνει όπως ο Νικόδημος που ενώ ήταν δάσκαλος στον Ισραήλ, δεν καταλάβαινε τα λόγια του Ιησού όταν του έλεγε ότι «για να δει τη βασιλεία του Θεού πρέπει να γεννηθεί άνωθεν» να γεννηθεί «από το νερό και το Πνεύμα» (στιχ. 3-5). Ο Νικόδημος δεν καταλάβαινε τη λογική του Θεού , που είναι η λογική της χάρης , της ευσπλαχνίας , για την οποία όποιος είναι μικρός, είναι μεγάλος, όποιος αναγνωρίζει τον εαυτόν του ως ασθενή θεραπεύεται. Αυτό σημαίνει να αφήσουμε στη ζωή μας το πρωτείο στον Πατέρα , στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα.
Προσοχή: δεν πρόκειται να γίνουμε «παρανοϊκοί» ιερείς, σαν να είμαστε γεμάτοι από κάποιο έκτακτο χάρισμα. Όχι. Ιερείς ομαλοί, απλοί, πράοι, ισορροπημένοι, αλλά ικανοί να αφεθούμε να αναγεννηθούμε σταθερά από το Άγιο Πνεύμα, ευπειθείς στην ενέργειά του, εσωτερικά ελεύθεροι – πριν απ όλα από τον εαυτό μας – επειδή κινούμεθα από τον «άνεμο» του Πνεύματος που φυσά όπου θέλει (Ιωάν.3,8).
Η δεύτερη υπόδειξη αφορά την υπηρεσία στην κοινότητα: να είμαστε ιερείς ικανοί “να εξυψώσουμε» στην «έρημο» του κόσμου το σύμβολο της σωτηρίας, που είναι ο Σταυρός του Χριστού, ως πηγή μεταστροφής και ανανέωσης για όλη την κοινότητα και όλο τον κόσμο. (Ιωάν.14-15).
Θα ήθελα ιδιαίτερα, να υπογραμμίσω, ότι ο Κύριος που πέθανε και αναστήθηκε είναι η δύναμη που δημιουργεί την κοινωνία στην Εκκλησία και μέσω της Εκκλησίας , σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το είπε ο Ιησούς πριν το Πάθος του: «Εγώ, όταν θα υψωθώ από τη γη θα ελκύσω όλους προς εμένα» (Ιωαν. 12,32). Αυτή η δύναμη κοινωνίας εκδηλώθηκε ήδη από την αρχή στην κοινότητα της Ιερουσαλήμ όπου – όπως βεβαιώνει το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων – «το πλήθος εκείνων που πίστεψαν είχαν μια καρδιά και μια (4,32). Ήταν μία κοινωνία που, όσοι την αποτελούσαν μοιράζονταν μεταξύ τους τα αγαθά , και όλα ήταν κοινά σε όλους» και δεν υπήρχε κανένας ανάμεσα τους που να στερείται τα απαραίτητα» (στ. 34). Αλλά αυτός ο τρόπος ζωής της κοινότητας ήταν επίσης «μεταδοτικός» προς τα έξω: η ζωντανή παρουσία του Αναστημένου Κυρίου προκαλεί μία δύναμη έλξης που, μέσω της μαρτυρίας της Εκκλησίας και μέσω διαφόρων μορφών αγγελίας της Καλής Είδησης, τείνει να φθάσει σε όλους, χωρίς να αποκλείει κάποιον.
Εσείς αγαπητοί μου αδελφοί, θέτετε στην υπηρεσία αυτής της δυναμικής και το ιδιαίτερο διακόνημα των Ιεραποστόλων της Ευσπλαχνίας. Πράγματι, τόσο η Εκκλησία όσο και ο κόσμος του σήμερα έχουν ιδιαίτερη ανάγκη της Ευσπλαχνίας διότι η ενότητα που θέλει ο Θεός εν Χριστώ υπερισχύει της αρνητικής πράξης του κακού που επωφελείται από τόσα σύγχρονα μέσα που, αυτά καθ’ αυτά είναι καλά, αλλά όταν γίνεται κακή χρήση του τότε αντί να ενώνουν, διαιρούν. Εμείς είμαστε πεπεισμένοι ότι « η ενότητα είναι ανώτερη από τη σύγκρουση» (Χαρά του Ευαγγελίου 228), αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι, χωρίς την Ευσπλαχνία αυτή η αρχή δεν έχει δύναμη να πραγματοποιηθεί συγκεκριμένα στη ζωή μας και στην ιστορία.
Αγαπητοί αδελφοί, ξεκινήστε και πάλι από αυτή τη συνάντηση με χαρά και συνεχίσετε ανανεωμένοι στη διακονία της Ευσπλαχνίας. Στηριγμένοι πάνω απ’ όλα στο δώρο που σα δόθηκε να είστε εσείς οι πρώτοι καλεσμένοι, να αναγεννιέστε συνεχώς «άνωθεν» από την αγάπη του Θεού. Και ταυτόχρονα στηριγμένοι στην αποστολή σας να προσφέρετε σε όλους το σύμβολο του Χριστού « που εξυψώθηκε» από τη γη, ώστε η κοινότητα να είναι σημείο και εργαλείο ενότητας μέσα στον κόσμο.
+Ν