ΟΓΔΟΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΣ Γ

Συχνά μιλούμε για αδελφοσύνη και ο Κύριος μας βοηθά αληθινά να ζήσουμε αδελφωμένοι. Μας βοηθά με χίλιους δυο τρόπους, λέγοντάς μας  ξεκάθαρα  ότι δεν αρκεί να ζούμε μαζί για να ζούμε και αδελφωμένοι. Μπορούμε να ζούμε μαζί  δύο και τρεις και τέσσερεις και δέκα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σ’ αυτή την ομάδα ή την κοινότητα υπάρχει και ο σωστός αδελφικός τρόπος συμβίωσης.

Ο Ιησούς με το λόγο του σήμερα θέλει να μας προφυλάξει από ένα μεγάλο κίνδυνο πολύ γνωστό και πολύ συνηθισμένο, που είναι η τάση που έχουμε με ευκολία να κρίνουμε και να καταδικάζουμε τους άλλους, χωρίς να αναγνωρίζουμε τα δικά μας σφάλματα, τα δικά μας ελαττώματα. " Γιατί κοιτάζεις το άχυρο που είναι στο μάτι του αδελφού σου και δεν κοιτάζεις το δοκάρι που είναι στο δικό σου μάτι;»

Συχνά έχουμε την τάση να κρίνουμε τους άλλους, να βλέπουμε κάθε τι που δεν πάει καλά στους άλλους, να βλέπουμε όλο το κακό που υπάρχει στον κόσμο και θα θεωρούμε ότι εμείς αποτελούμε μια εξαίρεση.

Πολύ σπάνια αναγνωρίζουμε τα δικά μας ελαττώματα, τα δικά μας σφάλματα. Ίσως σκεπτόμαστε ότι τα δικά μας ελαττώματα δεν ενοχλούν τους άλλους, παρά μόνο τα ελαττώματα των άλλων ενοχλούν εμάς,  γι' αυτό και θέλουμε να διορθώσουμε τα ελαττώματα των άλλων και τα δικά μας είτε δεν τα βλέπουμε είτε χειρότερα πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν.

Δεν είναι σωστό να δικαιολογούμε πάντα  τον εαυτόν μας και να αδικούμε τον αδελφό μας. Αυτό είναι ξένο προς το ευαγγέλιο. Ξένο προς την χριστιανική διδασκαλία. Μόνο αναγνωρίζοντας τα δικά μας ελαττώματα θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε και τους άλλους. Όταν οι άλλοι βλέπουν ότι προσπαθούμε να διορθώσουμε τα λάθη μας, τότε και εκείνοι θα θελήσουν να κάνουν το ίδιο. Μόνο προσπαθώντας να διορθώσουμε τον εαυτό μας γινόμαστε παράδειγμα και στους άλλους. Ας κοιτάζουμε το δοκάρι που είναι στο δικό μας μάτι και ας μην ασχολούμαστε με το άχυρο που ενδεχομένως υπάρχει στο μάτι του αδελφού μας.

Όταν ο εγωισμός, το ψέμα και η μνησικακία κυριαρχούν στην ψυχή μας τότε ζούμε  μέσα στην τυφλότητα. Ο Ιησούς  έζησε μέσα σ’ ένα τέτοιο κόσμο, υποκρισίας, φθόνου και μίσους και σκότους, γι’ αυτό και ήρθε να φέρει το φως και να κάνει και μας παιδιά του φωτός.

Εμείς έχουμε ως οδηγό το Χριστό που είναι το φως το αληθινό. Οι άνθρωποι προσφέρουν ψεύτικα και προσωρινά αδύναμα φώτα που δεν μπορούν να εγγυηθούν τη σιγουριά και το σωστό δρόμο.

Κάθε χριστιανός, πρέπει να είναι φως μέσα στο κόσμο. Φως που δεν παράγει ο εαυτός τους αλλά αυτό που παίρνει από τον Κύριο. Εμείς μοιάζουμε με τη σελήνη που, ενώ δεν έχει δικό της φως, δίνει το φως που παίρνει από την ήλιο. Ο Ήλιος ο δικός μας είναι ο Χριστός. Είναι το  φως το αληθινό που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο. Φωτίζει τον άνθρωπο και γίνεται και  αυτός φως. Γι’ αυτό ο Ιησούς μας επαναλαμβάνει στους μαθητές του «εσείς είστε το φως του κόσμου».

Ένας τυφλός  δεν μπορεί να διδάξει για το φως. Ένας άνθρωπος που δεν είναι τίμιος δεν μπορεί να διδάξει την τιμιότητα. Ο άνθρωπος που δεν αγαπά δεν είναι καλός δάσκαλος της αγάπης.

Ας ζητήσουμε λοιπόν αδελφοί μου και αδελφές μου από τον Κύριο να καταστήσει την καρδιά μας όμοια με τη δική του για να κτυπά μόνο από αγάπη και να λαμπιρίζει προς τα έξω το δικό του φως που πρώτα θα καθοδηγεί εμάς στο σωστό δρόμο, για να μπορούμε στη συνέχεια και από αγάπη για τους αδελφούς μας, να δείχνουμε το φως που δεν είναι δικό μας αλλά αυτό που μας δωρίζει ο Χριστός.

+Ν