Ο Χριστός και τα ακάθαρτα πνεύματα

Διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο ότι ο Χριστός έδιωχνε τα ακάθαρτα πνεύματα (Μκ 1, 23). Το ερώτημα που γεννάται είναι τί είναι αυτά τα ακάθαρτα πνεύματα;
Πολλοί νομίζουν πως είναι μόνο ο δαίμονας και τα συνώνυμα του. Ακάθαρτο πνεύμα όμως είναι κι ένα μυαλό θολό, σκοτεινό, που δεν θέλει να περάσει το φως μέσα του, δεν δέχεται τις εμπνεύσεις του Θεού, και κατά συμπέρασμα δεν αναζητά την αλήθεια.
Σε αντίθεση με το καθαρό πνεύμα είναι η θέληση, η προσπάθεια του ανθρώπου να συναντήσει το Θεό, με αγνό και καθαρό κίνητρο. Συνεπώς, δεν είναι δυνατόν να αναζητήσουμε το Θεό χωρίς να έχουμε ως σκοπό την συνάντηση μαζί του. Αναζητώ το Θεό σημαίνει τείνω προς αυτόν, με αγαθές διαθέσεις. Βρίσκω το Θεό θα πει προσπαθώ να έχω καθαρή καρδία, να στέκομαι μπροστά του, όπως το παιδί μπροστά στον πατέρα του. Ο Θεός και η καθαρή καρδία πάνε μαζί. Ο Θεός και η ακάθαρτη καρδιά δεν συμβαδίζουν. Αυτό που δεν μπορεί να ανεχθεί μια ακάθαρτη καρδιά (= ακάθαρτο πνεύμα) είναι ότι δεν δέχεται μια ατομική πρόσκληση, μια προσωπική δέσμευση, που να τον δένει μ´ ένα καινούργιο ξεκίνημα, σε σημείο που όλα όσα γνώρισε πριν να χρειάζεται να τα αποκρύψει, και η ύπαρξη του να ταλαντεύεται.
Στο «ακάθαρτο πνεύμα» θα άρεσε «ο Θεός να το αφήσει ήσυχο» να μην μπαίνει στον χώρο του. Δεν θέλει να φθάσει στο φως του Θεού, αρνείται να μπει στην «κοινότητα» ο Κύριος σύστησε. Προτιμά την εγωιστική απομόνωση, και την ανησυχία, απ’ την προσευχή.
Τέλος, προτιμά να παραμένει «ακάθαρτο» μακριά από τον Θεό, παρά «καθαρό» δηλαδή ενωμένο με τον Θεό Πατέρα, και τον Υιό του Ιησού Χριστό. Αυτά τα ακάθαρτα πνεύματα έδιωχνε ο Χριστός με τα θαύματα και την διδασκαλία Του.

π. Μ.Β