Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
( και παράπλευρες συζητήσεις…)

Η συζήτηση για το θεσμό των διακόνων είναι επίκαιρη εντός καθολικής εκκλησίας Ιδιαίτερα μετά τη Σύνοδο για την Αμαζονία και σε αναμονή δημοσίευσης από τον Πάπα Φραγκίσκο του Μετασυνοδικού Κειμένου, για την εφαρμογή των αποφάσεων που ψηφίσθηκαν από τους Συμμετέχοντες σε αυτήν, η ανταλλαγή απόψεων για ενίσχυση του θεσμού αυτού, τη δυνατότητα επαναφοράς του θεσμού των διακονισσών της πρώιμης χριστιανικής εκκλησίας ή της χειροτονίας έγγαμων κληρικών, όπου δεν υπάρχουν κλήσεις είναι εντονότατη.
Ας αρχίσουμε από αυτά που ήδη ισχύουν :
— Οι διάκονοι είναι ο πρώτος από τους 3 βαθμούς “ αφιέρωσης”, πριν από τους πρεσβυτέρους και τους Επισκόπους, αλλά δεν είναι ιερείς, επομένως δεν μπορούν να τελούν τη θεία ευχαριστία. Μόνο οι πρεσβύτεροι και οι Επίσκοποι μπορούν. Αντίθετα οι διάκονοι μπορούν να τελούν μη ευχαριστιακές τελετές, να χορηγούν το βάπτισμα, να τελούν γάμους και κηδείες, να ευλογούν το ποίμνιο. Είναι στην υπηρεσία των τοπικών Επισκόπων και, όπως έχει διακηρύξει και η Β Σύνοδος του Βατικανού, τα καθήκοντά τους βασίζονται στο τρίπτυχο : λειτουργία – κήρυγμα – φιλανθρωπία. Διακρίνονται σε προσωρινούς διακόνους, άγαμους, υποψήφιους για επόμενους βαθμούς ιεροσύνης
και σε μόνιμους, άγαμους ή έγγαμους. Ο μόνιμος άγαμος διάκονος δεν μπορεί να γίνει έγγαμος. Συζητήθηκε έντονα στη Σύνοδο για την Αμαζονία να τοποθετηθούν ως έγγαμοι διάκονοι, στις περιοχές που δεν υπάρχουν ιερείς, οι επικεφαλής των κοινοτήτων, εφόσον είναι αναγνωρισμένης χριστιανικής πίστης και ήθους και έχουν το σεβασμό των ιθαγενών
— Ο θεσμός των διακονισσών είναι στα θέματα συζήτησης για την αναβάθμιση του ρόλου των γυναικών στη διοίκηση της Εκκλησίας. Δεν υπάρχουν ως τώρα συγκεκριμένες προτάσεις αλλά η ιστορική επαλήθευση του θεσμού καταρρίπτει τις συντηρητικές αιτιάσεις ότι η Εκκλησία επί τωρινού Πάπα προσπαθεί να εισάγει νεωτερικές ιδέες για τη θέση της γυναίκας. Επίσης, αν στα χρόνια του Χριστού η γυναίκα θεωρείτο “κατώτερη” ή μπορούσε να προσφερθεί ως νύφη από 12 ετών, δε σημαίνει ότι θα μπορούσε να γίνει αντίστοιχη συζήτηση στην εποχή μας ! Γιατί η ανθρωπότητα, σε κάποια θέματα, έχει, ευτυχώς, εξελιχθεί από τότε…
— Μήπως όμως ο τωρινός Πάπας, με αφορμή το υπαρκτό ζήτημα της μείωσης των ιερατικών κλήσεων ( και των υπαρκτών επίσης αποκαλύψεων, που κάποιοι θέλουν να ξεχνούν, ότι αρκετές κλήσεις αποδείχθηκαν κατώτερες των απαιτήσεων) προτείνει τη χειροτονία έγγαμων ιερέων, όπου οι άγαμοι ιερείς απουσιάζουν, φοβούνται μερικοί. Μα, η αγαμία του κλήρου είναι απαραίτητη ! Ιστορικά απαραίτητη ( όχι δογματικά, αυτό δεν το υποστηρίζει κανείς) ! Αυτό πιστεύει ο πρώην Πάπας Βενέδικτος 16ος αλλά και ο Πάπας Φραγκίσκος δεν έχει δηλώσει ποτέ κάτι διαφορετικό !
Μη ξεχνάμε, όμως, ότι στην Εκκλησία μας δεν υπάρχουν αντιρρήσεις για κάποιες εξαιρέσεις ( που επιβεβαιώνουν τον κανόνα της αγαμίας του κλήρου), όπως οι έγγαμοι ιερείς των Ανατολικών Καθολικών Εκκλησιών ή οι, πρώην αγγλικανοί, έγγαμοι ιερείς που προσήλθαν στην Καθολική Εκκλησία, μετά την αποδοχή γυναικών ως ποιμένων στην Αγγλικανική Εκκλησία.
Επίσης δεν υπάρχει αντίρρηση για ειδικό καθεστώς (προσωπική πρελατούρα ) σε θεσμό όπως το Opus Dei.
Μία, τυχόν, εξαίρεση σε ειδική γεωγραφική περιοχή, όπως η Αμαζονία, θα δημιουργήσει το “αξεπέραστο” πρόβλημα… Εκτός αν ( σκέφτομαι κακόπιστα ) πίσω από τις ανησυχίες κάποιων καθολικών κύκλων κρύβεται η νοοτροπία “αυτοί (οι ιθαγενείς) είναι απολίτιστοι και φτωχοί, με αυτούς θ' ασχολούμαστε” Οπότε και πάλι σκέφτομαι τα λόγια του Χριστού για τους υποκριτές της εποχής του…
 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
Μέλος Συνοδικής Επιτροπής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ