Ο ΘΕΟΣ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΣΤΗ ΡΩΜΗ;

Με αυτό τον τίτλο οι “ιστορίες του Ραδιοφωνικού Σταθμού του Βατικανού “ παρουσιάζουν τη ζωή δύο Ουκρανών, που ζουν πλέον στην αιώνια πόλη, όπου και βρήκαν τη χριστανική τους πίστη.

Η Viktoria, από κομμουνιστική οικογένεια, δε γνώριζε πώς να προσεύχεται. Εργαζόμενη σε εργοστάσιο, έλαβε από μια φίλη της ένα χαρτί όπου ήταν γραμμένο το “Πάτερ ημών”, της άρεσε και το διάβαζε πριν κοιμηθεί. Το 1995 προσπάθησε να ξεκινήσει στρατιωτική καριέρα, όμως διαπίστωσε ότι η ζωή ήταν σκληρή και αγχώδης. Παραιτήθηκε και το 2000 τη βρήκε μόνη, οικονομική μετανάστρια στην Ιταλία. Η κόρη της Κατερίνα είχε μείνει με τη γιαγιά. Η Βικτώρια έλπιζε να μαζέψει χρήματα για να σπουδάσει την κόρη της. Με την προτροπή της Μαρίας, μιας φίλης που γνώρισε στη Ρώμη, έφερε και την Κατερίνα να μείνει μαζί της.
Στην κόρη της, όμως, δεν άρεσε η ζωή της ξενιτιάς Επίσης της έλειπαν “χαρτιά” για να σπουδάσει Τελικά μάνα και κόρη ξαναβρέθηκαν να ζουν χωριστά, φροντίζοντας, αντίστοιχα, παιδιά σε διαφορετικές οικογένειες… Η Βικτώρια απόκτησε τη συνήθεια να μελετά προσευχές, από ένα βιβλίο που τής έδωσε η φίλης της και να προσεύχεται, τα Σαββατοκύριακα στη “Santa Maria Maggiore” , ελπίζοντας ένα καλύτερο μέλλον για την κόρη της . Με την προτροπή της Μαρίας, μάνα και κόρη άρχισαν να εκκλησιάζονται στην ουκρανική ενορία της Ρώμης.
Εκεί αισθάνθηκαν πλέον καλύτερα, γνωρίζοντας πολλά άτομα από την πατρίδα τους, η Κατερίνα ιδιαίτερα απόκτησε φίλες και ανακάλυψε ότι της αρέσουν οι πολεμικές τέχνες. Απόκτησε μαύρη ζώνη στο Ταε Κβο Ντο και πλέον διδάσκει παιδιά, ενώ κατάφερε τελικά να σπουδάσει ψυχολογία στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της “ Santa Maria Assunta “.
Η πτυχιακή της εργασία ξεκινούσε με τη φράση “ Μαμά, τα καταφέραμε μαζί !”
Η Βικτώρια είναι πεπεισμένη ότι ανακάλυψε την πίστη στο Θεό στη Ρώμη, με τη βοήθεια των ανθρώπων που συνάντησε. Η προσευχή ήταν η μεγάλη δύναμη που της έδωσε κουράγιο, μέχρι να καταφέρει να βρει το δρόμο της και η κόρη
της…

Ο Maksym ξεκίνησε επίσης από το στρατό. Ηθελε να μοιάσει στο θείο του , Διοικητή της Μονάδας Ελικοπτέρων της Ουκρανίας. Στο 4ο έτος στρατιωτικών σπουδών έγινε φίλος με στρατιωτικούς ιερείς, επισκέφθηκε ορφανοτροφεία και παρακολούθησε θεία λειτουργία. Δεν κατάλαβε πολλά πράγματα μα έμεινε εκστατικός από την ατμόσφαιρα. Αρχισε για πρώτη φορά στη ζωή του να προσεύχεται. Δεν ήταν πλέον σίγουρος τι ήθελε να κάνει στη ζωή του. Αισθάνθηκε έντονη εσωτερική αλλαγή και αισθάνθηκε ότι οι κλήσεις του ήταν να σπουδάσει ψυχολογία αλλά να γίνει και ιερέας! Πλέον ζει στο Ελληνικό Κολλέγιο της Ρώμης και σπουδάζει στο Ποντιφικό Σαλεσιανό Πανεπιστήμιο. Ζώντας στο Κολλέγιο γνώρισε και άλλες εκκλησιαστικές παραδόσεις εκτός της Ουκρανικής. Πλέον θεωρεί ότι η ψυχολογία είναι πιο πρακτική από τη θεολογία , η οποία είναι κυρίως θεωρητική και φιλοσοφική, αλλά ελπίζει ότι θα συνδυάσει την ψυχοθεραπεία με την ιεροσύνη ! Στη Ρώμη γνώρισε ανθρώπους που συνδυάζουν με επιτυχία και τους 2 τομείς/ 

Πληροφόρηση και φωτογραφίες από Vatican News
 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
μέλος της Συνοδικής Επιτροπής “Δικαιοσύνη και Ειρήνη”