Ο Θεός είναι πιστός σύμμαχός μας
Στη Γενική Ακρόαση από τη Βιβλιοθήκη του Αποστολικού Μεγάρου, ο Πάπας αναφέρθηκε στα χαρακτηριστικά της χριστιανικής προσευχής, τη φωνή ενός μικρού “εγώ” που ψάχνει για ένα “Εσύ”. Ο Ποντίφικας ενθυμήθηκε επίσης την 100ή επέτειο της γέννησης του Αγίου Ιωάννη-Παύλου Β’ στις 18 Μαΐου, και ανανέωσε τη συμμετοχή του στην ημέρα προσευχής, νηστείας και φιλανθρωπικών έργων.
“Η προσευχή του Χριστιανού”: αυτό είναι το θέμα της κατήχησης κατά τη Γενική Ακρόαση της Τετάρτης 13 Μαΐου, η δεύτερη κατήχηση με την οποία ο Πάπας επιθυμεί να εμβαθύνει στο τι είναι η προσευχή. Και η αρχική διαπίστωση του Πάπα Φραγκίσκου είναι ότι η πράξη του προσεύχεσθαι «ανήκει σε όλους: στους ανθρώπους όλων των θρησκειών, και πιθανόν και σε εκείνους που δεν ομολογούν καμία πίστη». Και προσθέτει ότι «γεννιέται στα μύχια του εαυτού μας», στην καρδιά μας, μια λέξη που περιλαμβάνει όλες τις ικανότητές μας, τα συναισθήματα, τη νοημοσύνη, ακόμη και το σώμα. «Επομένως, είναι όλος ο άνθρωπος που προσεύχεται – παρατηρεί ο Πάπας – εάν προσεύχεται με την “καρδιά” του».
Λέει ο Πάπας: «Η προσευχή είναι μια ώθηση, είναι μια επίκληση που ξεπερνά τον εαυτό μας: κάτι που γεννιέται στα βάθη του προσώπου μας και τείνει προς τα εμπρός, διότι διαισθάνεται τη νοσταλγία μιας συνάντησης. Και πρέπει να το υπογραμμίσουμε αυτό: διαισθάνεται τη νοσταλγία μιας συνάντησης, εκείνη τη νοσταλγία που είναι κάτι περισσότερο από μια ανάγκη, κάτι περισσότερο από τα χρειώδη· είναι ένας δρόμος, ένας πόθος για μια συνάντηση. Η προσευχή είναι η φωνή ενός “εγώ” που βαδίζει στα τυφλά, ψηλαφητά, ψάχνοντας για ένα “Εσύ”. Η συνάντηση μεταξύ του “εγώ” και του “Εσύ” δεν μπορεί να γίνει με υπολογιστές: είναι μια ανθρώπινη συνάντηση και προχωράει ψηλαφητά, πολλές φορές, για να βρει το “Εσύ” που το “εγώ” μου αναζητά […] Η προσευχή του Χριστιανού γεννιέται αντιθέτως από μια αποκάλυψη: το “Εσύ” δεν έμεινε τυλιγμένο στο μυστήριο, αλλά εισήλθε σε σχέση μαζί μας».
Οι Χριστιανοί απευθύνονται στον Θεό αποκαλώντας τον “Πατέρα”
Ο Χριστιανισμός εορτάζει συνεχώς την «επιφάνεια» του Θεού, συνεχίζει ο Πάπας Φραγκίσκος. Ο Θεός δεν παραμένει κρυμμένος και αποκαλύπτεται, όπως έκανε στην ανθρωπότητα μέσω των σοφών Μάγων, στο βάπτισμα στον ποταμό Ιορδάνη, στην Κανά. Είναι ο Ιησούς που αποκαλύπτει τον Πατέρα, και η προσευχή είναι να έλθεις σε σχέση με έναν Θεό «που έχει ένα τρυφερότατο πρόσωπο».
Λέει συγκεκριμένα ο Πάπας: «Αυτό είναι το πρώτο χαρακτηριστικό της χριστιανικής προσευχής. Αν οι άνθρωποι είχαν ανέκαθεν συνηθίσει να προσεγγίζουν τον Θεό κάπως με δειλία, λίγο φοβισμένοι από αυτό το γοητευτικό και τρομερό μυστήριο, αν είχαν συνηθίσει να τον σέβονται με μια δουλική συμπεριφορά, παρόμοια με εκείνη ενός υποτελή που δεν θέλει να δείξει έλλειψη σεβασμού στον κύριό του, οι Χριστιανοί αντ’ αυτού στρέφονται σε Αυτόν τολμώντας να τον αποκαλέσουν “Πατέρα” με τρόπο που δείχνει υική εμπιστοσύνη. Ο Ιησούς μάλιστα χρησιμοποιεί τη λέξη: “Αββά”, δηλαδή μπαμπά».
Ο Θεός συνεχίζει να μας αγαπά πάντοτε
Στον Χριστιανισμό, συνεχίζει ο Πάπας, δεν υπάρχει πλέον χώρος για λέξεις όπως “υποταγή”, “δουλεία” ή “υποτέλεια”. Στη θέση τους υπάρχουν οι λέξεις “διαθήκη/συμφωνία”, “φιλία”, “υπόσχεση”, “κοινωνία”, “εγγύτητα”. Ο Ιησούς, απευθυνόμενος στους μαθητές του, είχε πει: «Δεν σας ονομάζω πια δούλους, σας ονομάζω φίλους», και ό,τι ζητήσει κανείς από τον Πατέρα στο όνομα του Ιησού, Εκείνος θα του το χορηγήσει. «Αλλά αυτή είναι μια λευκή επιταγή», σχολιάζει ο Πάπας, «ας κάνουμε τη δοκιμή». Και συνεχίζει:
«Ο Θεός είναι ο φίλος, ο σύμμαχος, ο νυμφίος. Στην προσευχή, μπορεί κανείς να συνάψει μαζί του μια σχέση εμπιστοσύνης, τόσο πολύ που στο “Πάτερ ημών” ο Ιησούς μας δίδαξε να του απευθύνουμε μια σειρά αιτημάτων. Μπορούμε να ζητήσουμε από τον Θεό τα πάντα, τα πάντα, να του εξηγήσουμε τα πάντα, να του πούμε τα πάντα. Δεν έχει σημασία αν στη σχέση με τον Θεό αισθανόμαστε ελαττωματικοί: δεν είμαστε καλοί φίλοι, δεν είμαστε ευγνώμονα παιδιά, δεν είμαστε πιστοί σύζυγοι. Αυτός συνεχίζει να μας αγαπά».
Ο Θεός είναι πάντα κοντά μας, υπογραμμίζει ο Πάπας, στέκεται στην πόρτα της καρδιάς μας και περιμένει να του ανοίξουμε, μερικές φορές χτυπάει, αλλά το κάνει υπομονετικά, χωρίς να εξαναγκάζει, το κάνει με πολύ αγάπη. Η υπομονή του Θεού «είναι η υπομονή ενός μπαμπά, ενός που μας αγαπά πάρα πολύ. Και θα έλεγα, επίσης, ότι είναι η υπομονή ενός μπαμπά και μιας μαμάς, ταυτόχρονα».
Είναι δυνατόν Εσύ να γνωρίζεις μόνο την αγάπη;
Στον Ιησού, ο Θεός συνέχισε να μας αγαπά ως τον Σταυρό, υπενθύμισε ο Πάπας, επειδή «ο Θεός είναι πιστός σύμμαχος»· ακόμη κι αν οι άνθρωποι παύουν να αγαπούν, Αυτός συνεχίζει να αγαπά. Ο Πάπας Φραγκίσκος ολοκλήρωσε την περίσκεψή του, προσκαλώντας όλους «μέσω της προσευχής να τεθούν στην ευσπλαχνική αγκαλιά του Θεού».
«Και να επαναλαμβάνουμε στον Θεό, μέσα στο θάμβος της προσευχής: είναι δυνατόν Εσύ να γνωρίζεις μόνο την αγάπη; Αυτός δεν γνωρίζει το μίσος. Μισήθηκε, αλλά δεν γνωρίζει το μίσος. Γνωρίζει μόνο την αγάπη. Αυτός είναι ο Θεός στον οποίο προσευχόμαστε. Αυτός είναι ο πυρίφλεκτος πυρήνας κάθε χριστιανικής προσευχής. Ο Θεός της αγάπης, ο Πατέρας μας που μας περιμένει και μας συνοδεύει».
Η προσευχή της 14ης Μαΐου και ο Άγιος Ιωάννης-Παύλος Β’
Στο τέλος της κατήχησης, χαιρετώντας τους αραβόφωνους πιστούς, ο Πάπας Φραγκίσκος υπενθύμισε ότι η προσευχή «είναι ο τρόπος για να επικοινήσουμε με τον Θεό και να τον ακούσουμε» και πως γι’ αυτό αποδέχτηκε την πρόσκληση της Ύπατης Επιτροπής για την Ανθρώπινη Αδελφοσύνη να αφιερωθεί η 14η Μαΐου στην προσευχή, τη νηστεία και τα έργα φιλανθρωπίας. Και είπε:
«Καλώ και ενθαρρύνω όλους να ενωθούν σε αυτό το γεγονός: ας ενωθούμε ως αδελφοί ζητώντας από τον Κύριο να σώσει την ανθρωπότητα από την πανδημία, να φωτίσει τους επιστήμονες και να θεραπεύσει τους ασθενείς».
Στη συνέχεια, απευθυνόμενος στους πιστούς της Πολωνίας, ο Πάπας Φραγκίσκος εξέφρασε την αγάπη του για τον Άγιο Ιωάννη-Παύλο Β’ λέγοντας:
«Την ερχόμενη Δευτέρα θα είναι η εκατοστή επέτειος της γέννησης του Αγίου Ιωάννη-Παύλου Β’: θα τελέσω τη Θεία Λειτουργία στις 7.00 π.μ., στην αγία Τράπεζα κάτω από την οποία αναπαύεται το σκήνωμά του, και θα μεταδοθεί σε όλο τον κόσμο για όλους. Ας ευχαριστήσουμε τον Θεό που μας έδωσε αυτόν τον Επίσκοπο Ρώμης, έναν Άγιο Επίσκοπο, και ας του ζητήσουμε να μας βοηθήσει: να βοηθήσει αυτή την Εκκλησία της Ρώμης να μεταστραφεί και να προχωρήσει».
————————
Πηγή: Vatican News
Μετάφραση: π.Λ
