Ο προβληματικός αμφορέας

Κάθε μέρα ένας αγρότης έφερνε το νερό από την πηγή με δύο χονδρούς αμφορείς που έδενε στη ράχη του συμπαθούς γαϊδάρου του και τους έδενε σφιχτά στη ράχη του.
Ένας από τους αμφορείς ήταν παλιός και γεμάτος ρωγμές και στη διαδρομή έχανε αρκετό νερό.
Ο άλλος ήταν καινούριος και χωρίς ελαττώματα γι’ αυτό διατηρούσε όλη την ποσότητα του νερού, χωρίς να χάνει ούτε μία σταγόνα.
Ο παλιός αμφορέας με τις ρωγμές αισθανόταν ταπεινωμένος, επειδή ο καινούριος αμφορέας δεν έχανε την ευκαιρία να του υπενθυμίζει τη δική του τελειότητα: «Κοίταξε, εγώ δε χάνω ούτε μια σταγόνα νερού!».
Ένα πρωί ο παλιός αμφορέας λέει στον ιδιοκτήτη του: «Το ξέρεις, ότι έχω πολλά ελαττώματα και τα έχω συνειδητοποιήσει μου. Χάνεις καιρό, κόπο και χρήματα εξ αιτίας των ελαττώματα μου. Όταν φθάνουμε στο χωριό είμαι μισοάδειος. Συγχώρα την ατέλειά μου και τα ελαττώματά μου».
Την άλλη μέρα, στη διάρκεια της διαδρομής, ο ιδιοκτήτης στράφηκε προς τον ελαττωματικό αμφορέα και του λέει: «Κοίταξε την άκρη του δρόμου».
«Είναι θαυμάσια και γεμάτη από λουλούδια και αυτό μόνο χάρη σε σένα».
« Εσύ κάθε μέρα πότιζες την άκρη του δρόμου. Εγώ είχα αγοράσει ένα σακουλάκι σπόρους λουλουδιών και τους έσπειρα στην άκρη όλης της διαδρομής και χωρίς εσύ να το ξέρεις και χωρίς να το θέλεις, τους πότιζες κάθε μέρα….»
Όλοι είμαστε γεμάτοι πληγές και ελαττώματα, αν όμως το θέλουμε, ο Θεός μπορεί να κάνει θαύματα με τις δικές μας ατέλειες!

+Ν