O ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΦΩΝΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ O ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΣ ΒΙΕΝΝΗΣ CRISTOPHS CHOENBORN
Το όνομα του ακούστηκε στις δύο τελευταίες εκλογές Παπών : στην πρώτη επιλέχθηκε ο πνευματικός του δάσκαλος Ι. Ράτσιγγερ ( Βενέδικτος 16ος ) στην επόμενη μη Ευρωπαίος (Φραγκίσκος ) Παραμένει “εκλόγιμος” ως το 2025, όταν θα συμπληρώσει τα 80 έτη. Αρχές Ιανουαρίου 2020 θα υποβάλλει την παραίτησή του από την Αρχιεπισκοπή Βιέννης, την οποία ποιμαίνει από το 1995, λόγω ορίου ηλικίας ( συμπλήρωσης 75 ετών ) αλλά πιθανότατα θα παραμείνει αρκετό διάστημα ακόμα. Είχε τον αμέριστο σεβασμό του Ιωάννη Παύλου Β, αλλά και των 2 εν ζωή Παπών.
Θεωρείται από τους καλύτερους θεολόγους της Εκκλησίας μας ( είχε άμεση συμμετοχή στη συγγραφή της Κατήχησης της Καθολικής Εκκλησίας ), πολύ καλός χειριστής εκκλησιαστικών υποθέσεων και είναι ο Πρύτανης του Συλλόγου των Καρδιναλίων. Είναι ο επιδραστικός εντός καθολικής εκκλησίας αρχιεπίσκοπος Βιέννης Cristoph Schoenborn, που ανήκει στο μοναχικό τάγμα των Βενεδικτίνων (της αυστηρής υπακοής) αλλά θεωρείται αυθεντικός εκπρόσωπος της προσπάθειας ανανέωσης της Εκκλησίας μας, που επιχειρεί ο Πάπας Φραγκίσκος.
Προέρχεται από την ομώνυμη οικογένεια ευγενών, με παρακλάδια σε αρκετές χώρες της κεντρικής Ευρώπης, που έχει δώσει, ήδη απ τον 12ο αιώνα, δεκάδες πολιτικούς, στρατιωτικούς και ιερωμένους σε κέντρα εξουσίας( Βοημίας, Τσεχίας, Αυστρίας κ.α.) Εκανε εξαιρετικές σπουδές, είναι πολύγλωσσος και διακρίθηκε σύντομα εντός του Τάγματός του αλλά και ως πανεπιστημιακός καθηγητής. Οι οργανωτικές του ικανότητες εκτιμήθηκαν από τον Πάπα Ιωάννη – Παύλο Β, που του ανέθεσε την αναστήλωση της κραταιάς Αρχιεπισκοπής Βιέννης.
Ο Ιεράρχης σύντομα συνειδητοποίησε ότι οι κατηγορίες για σεξουαλικές καταχρήσεις του προκατόχου του, καρδινάλιου Groer, ήταν αληθινές και στάθηκε δίπλα στα θύματα και εναντίον του κατεστημένου, σε Αυστρία και Βατικανό, που αρνούνταν να πιστέψει τις καταγγελίες. Δικαιώθηκε από το χρόνο, παρόλο που ο προκάτοχός του αποβίωσε χωρίς να υποστεί συνέπειες.
Συμμετείχε σε όλες τις προσπάθειες διαλόγου της καθολικής Εκκλησίας με το σύγχρονο κόσμο και με εκπροσώπους άλλων ιδεολογιών και θρησκειών, στις Συνόδους Επισκόπων που έγιναν στη Βατικανό ( ως τις πιο πρόσφατες, με θέματα καταχρήσεις εκκλησιαστικών προσώπων, τη Νεολαία και την Αμαζονία ) και είχε το θάρρος και το ηθικό κύρος να αντιπαρατεθεί με τους τελευταίους Αρχιγραμματείς του Κράτους του Βατικανού, επί προηγούμενων Παπών, καρδιναλίους Sodano και Bertone, για την έκταση του προβλήματος κατάχρησης εκκλησιαστικών προσώπων κατά ανηλίκων. Η ιστορία, δυστυχώς τον δικαίωσε, όταν χαρακτήρισε “ βαριά προσβολή στα θύματα ” τις απόψεις τους για μηδαμινή έκταση του φαινομένου.
Η ακεραιότητα του φάνηκε ξανά, πρόσφατα, στην εναρκτήρια ομιλία του για το νέο πανεπιστημιακό έτος στο καθολικό πανεπιστήμιο της Βιέννης, όπου δεν δίστασε να σχολιάσει φράση που αποδίδεται στον αγαπημένο του δάσκαλο, Πάπα Βενέδικτο 16ο, ότι τα σκάνδαλα εντός Εκκλησίας έχουν αφετηρία την αναταραχή που ξεκίνησε το Μάιο 1968 “ Δε θέλω να κριτικάρω την άποψη του επίτιμου Πάπα θέλω όμως να τη διορθώσω, δίνοντας κάποιους αριθμούς Τα δεδομένα, στην Αυστρία, δείχνουν μια τελείως διαφορετική εικόνα, Το 60% των περιπτώσεων που εξετάσαμε αναφέρονταν στο διάστημα 1940-1969. Πώς εξηγείται αυτό : στα “κλειστά συστήματα “ η κατάχρηση γίνεται πολύ πιο συχνά απ΄` ότι στα “ανοιχτά στην κοινωνία”. Επομένως το άνοιγμα στον κόσμο μετά την Β Βατικανή Σύνοδο βοήθησε την Καθολική Εκκλησία στον έλεγχο της κατάστασης αλλά και στην ανάδειξη, ακόμα και στις μέρες μας, υπαρκτών, αλλά κρυμμένων για δεκαετίες, φαινομένων κατάχρησης εντός Εκκλησίας
Φωτό αρχείου – πληροφορίες από Quotidiano.net
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
μέλος της Συνοδικής Επιτροπής “Δικαιοσύνη και Ειρήνη” της Καθολικής Εκκλησίας
