Ο Διάκονος της Εκκλησίας
Με επίθεση των χεριών του Επισκόπου το ΆΓΙΟ Πνεύματα κατέρχεται πάνω του, και καθίσταται υπηρέτης. Χωρίς να είναι ιερέας δεν είναι λαϊκός και χωρίς να είναι λαϊκός δεν είναι ιερέας. Μπορούμε να πούμε ότι ο Διάκονος είναι ένα πρόσωπο το οποίο τοποθετείται στο κέντρο, μεταξύ του λαϊκού μέλους της Εκκλησίας και του Ιερέα. Όμως κατ’ανάγκην ενδιάμεσο και με ένα ειδικό λειτούργημα.
Πράγματι ο διάκονος, δεν είναι Ιερέας διότι δεν μπορει να προΐσταται στην τέλεση της Ευχαριστίας και δεν συγχωρεί τις αμαρτίες. Γενικότερα, δεν τοποθετείται μέσα στη χριστιανική κοινότητα στην ίδια θέση με τον εφημέριο. ως εφημέριος.
Είναι συνεργάτες των Επισκόπων και των ιερέων στη μοναδική ευαγγελιστική ιεραποστολή, αυτοί είναι χειροτονημένοι λειτουργοί και συμμετέχουν, αν και με διαφορετικό τρόπο, στο Ιερό Μυστήριο της Χειροτονίας, ιδίως στο πλαίσιο του ευαγγελισμού και της φιλανθρωπίας, συμπεριλαμβανομένης της διαχείρισης των αγαθών, της αναγγελίας του Ευαγγελίου και της διακονίας στην τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας. Δεν πρέπει να θεωρούνται, επομένως «μισοί ιερείς και μισοί λαϊκοί», αναφέρει η Οδηγία που παραθέτει λόγους του Πάπα Φραγκίσκου, ούτε θα πρέπει να θεωρούνται στην προοπτική του κληρικαλισμού και του λειτουργισμού.
Στην καθολική Εκκλησία υπάρχουν οι μόνιμοι διάκονοι και οι διάκονοι που προορίζονται να χειροτονηθούν ιερείς . Οι πρωτοι μπορούν να είναι παντρεμμένοι και να ασκούν ένα επάγγελμα όχι όμως οι δεύτεροι.
Ο διάκονος δεν είναι ένα «απλό μέλος της Εκκλησίας», διότι λαβαίνει το μυστήριο της Χειροτονίας, το οποίο τον τοποθετεί μεταξύ των κληρικών. Ενδύεται κατά τις ιεροτελεστίες με ειδικά άμφια, στην Αγία Τράπεζα έχει τη δική του θέση , έχει το καθήκον να αναγγέλλει το Ευαγγέλιο και μπορεί να κηρύξει το λόγο του Θεού, υποχρεούται να προσεύχεται καθημερινά, στο όνομα όλης της Εκκλησίας με την Ιερή Ακολουθία των Ωρών, μπορεί να τελεί το Μυστήριο του Βαπτίσματος και να ευλογήσει τον Γάμο , να τελέσει την έξοδο Ακολουθία. Είναι ένας Υπηρέτης του Χριστού με τα αποτελέσματα.
Υπενθυμίζουμε ότι υπάρχουν δύο είδη διακόνων στην Εκκλησία.
Μερικοί είναι προσωρινοί διάκονοι, περιμένοντας να λάβουν την ιερατική χειροτονία.
Στην Λατινική Εκκλησία αυτοί οι διάκονοι, κατά τη χειροτονία, δεσμεύονται δημόσια να παραμείνουν άγαμοι.
Υπάρχουν επίσης και οι μόνιμοι διάκονοι, οι οποίοι δεν έχουν πρόσβαση στην ιεροσύνη. Από αυτούς, όσοι επιθυμούν, μπορούν να μείνουν άγαμοι, ενώ άλλοι μπορούν να παντρευτούν πριν τη διακονική χειροτονία.
Οι άγαμοι παραμένουν για πάντα.
Οι παντρεμένοι, αν χηρέψουν, γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να ξαναπαντρευτούν.
Οι μελέτες που κάνουν οι διάκονοι διαφέρουν ανάλογα με το αν είναι ιεροσπουδαστές ή όχι.
Στην πρώτη περίπτωση, παρακολουθούν την εκπαίδευση και τη σχολική διαδικασία του Μεγάλου Ιεροσπουδαστηρίου μς τις φιλοσοφικοθεολογικές σπουδές σε Πανεπιστήμιο.
Στη δεύτερη περίπτωση, μπορούν από το σπίτι τους να παρακολουθούν κάποια μαθήματα, σύμφωνα με τους οδηγίες του Επισκόπου τους.
Τους μόνιμους Διακόνους, όσο και τους προσωρινός τους προσφωνούμε με τον τίτλο του Διακόνου και τιμής ένεκεν του Ιεροδιακόνου. Διάκονε Μ….., ή Ιεροδιάκονε…..Μ και αποδίδουμε τον τίτλο του «πατέρα» μόνο στους προσωρινούς Διακόνους όταν λάβουν την ιερατική τους χειροτονία.
+Ν