Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 23ος ΠΑΠΑΣ
Ο Άγγελος Ρονκάλλι, όπως ήταν το κατά κόσμο όνομά του, γεννήθηκε στην κωμόπολη Sotto il Monte, της Περγάμου της Ιταλίας στις 25 Νοεμβρίου του έτους 1881, γιος φτωχών γονέων οι οποίοι τον βάπτισαν στον Ενοριακό Nαό της Παναγίας της ίδιας αυτής Κωμόπολης. Εκεί στις 15 Αυγούστου του 1915 τέλεσε την πρώτη του Θεία Λειτουργία, ως νέος Ιερέας, κατά την εορτή της Μεταστάσεως της Θεοτόκου. Στην Πόλη Πέργαμο παρέμεινε 15 χρόνια, και εκτελώντας καθήκοντα Γραμματέα του Επισκόπου και διδάσκοντας ταυτόχρονα στην εκεί ιερατική σχολή. Το 1921 ο π. Άγγελος Ρονκάλλι ευρίσκεται στη Ρώμη και μετά από λίγο χρονικό διάστημα θα σταλεί στη Βουλγαρία και την Τουρκία ως Αποστολικός Δελεγάτος με ευθύνη και για την Ελλάδα. Το 1944 ονομάζεται Αποστολικός Νούντσιος στο Παρίσι και το έτος 1953 εκλέχτηκε Πατριάρχης της Βενετίας.
Στις 12 Οκτωβρίου 1958 ο Καρδινάλιος Άγγελος Ρονκάλλι παίρνει το δρόμο για τη Ρώμη για να λάβει μέρος μαζί με τους άλλους Καρδιναλίους στο κονκλάβιο, για την εκλογή του διαδόχου του Πάπα Πίου του 12ου. Ποτέ δεν φαντάστηκε πως θα μπορούσε να εκλεγεί Πάπας. Η επιθυμία του ήταν να παραμείνει ένας ποιμένας των ψυχών, ταπεινός και απλός ως ένας εφημέριος της υπαίθρου. Ήταν τότε 77 ετών και είχε είδη γράψει στη Διαθήκη του την επιθυμία να ταφεί στη Βενετία όπου και είχε προχωρήσει στην κατασκευή του μνήματός του στην κρύπτη του Αγίου Μάρκου. Θεωρούσε ήδη πλησίον την αναχώρησή του από αυτόν τον κόσμο γι’ αυτό και το έτος 1957, είχε γράψει στο προσωπικό του ημερολόγιο: “Κύριε πλησιάζει ήδη και για μένα το βράδυ. Είμαι 77 χρόνων. Ένα μεγάλο δώρο αυτό. Μεγάλο δώρο του Θεού η ζωή. Τα τρία τέταρτα των συνομηλίκων μου έχουν ήδη περάσει στην άλλη ζωή. Επομένως και εγώ πρέπει να είμαι έτοιμος για τη μεγάλη στιγμή».
Όμως τα σχέδια του Θεού ήταν διαφορετικά. Στις 28 Οκτωβρίου του 1958 ο τότε Καρδινάλιος και Πατριάρχης Βενετίας εκλέγεται Επίσκοπος και Πάπας της Εκκλησίας Ρώμης, διάδοχος του Πάπα Πίου του 12ου Πολλοί τότε είχαν εκπλαγεί και διερωτόντουσαν: Πως είναι δυνατόν να μπορέσει να διοικήσει και κυβερνήσει την Εκκλησία ένας τόσο ηλικιωμένος άνθρωπος; Όμως ο νέος Πάπας είχε στο νου μια ξεκάθαρη εικόνα της απρόσμενης νέας αποστολής που του ανέθετε το Άγιο Πνεύμα για την Εκκλησία του Χριστού. “Θα ονομαστώ Ιωάννης», είπε αμέσως μετά την εκλογή του. Αυτό το όνομα ήταν ήδη για εκείνον και ένα Πρόγραμμα.
Το 1959, μόλις ένα έτος μετά την εκλογή του, αναγγέλλει στο Κολέγιο των Καρδιναλίων την σύγκληση της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου του Βατικανού. Ένας γεγονός προορισμένο να αλλάξει το πρόσωπο της Εκκλησίας.
Είχε χαρακτηριστεί ως ένας «Πάπας περάσματος» που θα περνούσε γρήγορα και θα ξεχνιόταν σύντομα, αλλά δεν έγινε έτσι. Στα σχέδια του Θεού προβλεπόταν η νεό-τητα της Εκκλησίας να πραγματοποιηθεί από ένα ηλικιωμένο άνθρωπο. Γιατί άλλη είναι η ηλικία του σώματος και άλλη του νου και της καρδιάς. Ήταν ένα απρόσμενο δώρο του Ουρανού. Προσεκτικός στα σημεία των καιρών ο Ιωάννης ο 23ος προώθησε τον οικουμενισμό και την ειρήνη. Άνθρωπος του διαλόγου και της ένθερμης αγάπης έκανε να αισθανθούν όλοι οι άνθρωπο ακόμη και οι μη καθολικοί και οι απομακρυσμένοι τη φιλία και την αγάπη του Θεού. Η πνευματικότητά του είχε τις ρίζες της στην ευλάβειά του προς την Παναγία προς την οποία έτρεφε υική αγάπη. Σ’ Εκείνη συχνά απευθυνόταν και εκείνη πάντα εμπιστευόταν με την καθημερινή απαγγελία του αγίου Ροδαρίου.
Στη σύντομη αλλά πλούσια Αρχιερατεία του στην Αποστολική Έδρα της Ρώμης, που κράτησε πιο λίγο από πέντε χρόνια , ο Πάπας Ιωάννης ο 23ος κατάφερε να αγαπηθεί από όλο τον κόσμο γι’ αυτό και όταν εκείνη την ανοιξιάτικη ημέρα της 3ης Ιουνίου, του έτους 1963 αναγγέλθηκε η θλιβερή είδηση του θανάτου του «καλού Πάπα», Ιωάννη του 23ου προκάλεσε δάκρυα στα μάτια, όχι μόνο των Καθολικών αλλά και άλλων Χριστιανών, ακόμη και μη Χριστιανών.
Στις 3 Σεπτεμβρίου του έτους 2000 η αυτού Αγιότητα, ο νυν αρχιερατεύων Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β΄, ακούγοντας την αίτηση και την απαίτηση της Εκκλησίας, τον ανακήρυξε Μακάριο και όρισε να εορτάζεται η μνήμη του στις 11 Οκτωβρίου.
