Να είναι η πίστη ισχυρότερη από τον φόβο του λάθους
Με την όγδοη Γενική Ρωμαϊκή Σύνοδο το Σάββατο 12 Οκτωβρίου το απόγευμα, ολοκληρώνεται η πρώτη από τις τρεις εβδομάδες της Ειδικής Συνόδου για την Παν-Αμαζονική Περιοχή. Στην αίθουσα παρών ήταν και ο Πάπας. 166 ήταν οι Πατέρες που έλαβαν μέρος στη συνέλευση της Συνόδου.
Η κεντρική θέση του Χριστού για την αποστολή της Εκκλησίας στην Αμαζονία. Ήταν ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν σε αυτή την όγδοη Γενική Ρωμαϊκή Σύνοδο με το ερώτημα: Πόσοι γνωρίζουν το Ευαγγέλιο; Στο επίκεντρο πράγματι, πρέπει να είναι η αναγγελία της Καλής Είδησης και όχι μόνο στην Αμαζονία, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν ευαγγελιζόμαστε ποτέ από μόνοι μας. Γι αυτό το λόγο ελπίζαμε στην δημιουργία κατάλληλων ομάδων για να ανταποκριθούν στις πολλές ποιμαντικές προκλήσεις και που θα είναι ικανές να δώσουν μαρτυρία για τη χαρά της αναγγελίας του Ευαγγελίου.
Σκέψεις για την αγαμία και την ιεροσύνη
Η πρόταση viriprobatiεπανήλθε σε περισσότερες από μία εισηγήσεις. Σε ορισμένες επισημάνθηκε ότι η έλλειψη κλήσεων δεν αποτελεί πρόβλημα μόνο για την Αμαζονία. Γιατί λοιπόν, να κάνουμε εξαιρέσεις ιδιαίτερα γι αυτή την περιοχή; Προτάθηκε να αφιερωθεί στο θέμα αυτό μια συγκεκριμένη Σύνοδος. Έχει παρατηρηθεί ότι πολλοί χριστιανοί λένε ότι έγιναν αποδεκτοί από τους αυτόχθονες πληθυσμούς λόγω της αγαμίας τους. Επιπλέον – ειπώθηκε – ότι ο σημερινός κόσμος βλέπει τη θρησκευτική αγαμία ως το τελευταίο προπύργιο που θα κατεδαφιστεί υπό την πίεση ενός ηδονιστικού και κοσμικού πολιτισμού. Επομένως, είναι απαραίτητο να σκεφτούμε προσεκτικά την αξία της αγαμίας. Υπάρχουν και εκείνοι που χαρακτηρίζουν ως αναπόφευκτο και επιθυμητό για την Αμαζονία, τον προβληματισμό για νέα μοντέλα εισδοχής στην ιεροσύνη. Αν πράγματι πρέπει να ενθαρρυνθεί η αποστολή ιερέων από άλλες επισκοπικές διοικήσεις και περιοχές, υποστηρίζεται η πρόταση να δοθεί εντολή σε σοφούς άντρες με αποδεδειγμένη θρησκευτική πίστη. Αυτή η υπόθεση δεν θα έβλαπτε την κοινωνία μέσα στην Εκκλησία, θα υπονόμευε την αξία της αγαμίας. Σύμφωνα με ορισμένους, θα αποτελούσε ένα αποφασιστικό βήμα για την επίτευξη μιας διακονίας κατόπιν εντολής όχι για επίσκεψη αλλά για οριστική εγκατάσταση. Δεν πρόκειται απλώς για την εξεύρεση απαντήσεων στην έλλειψη κλήσεων, αλλά για την έκφραση μιας Εκκλησίας που θα έχει την ταυτότητα της Αμαζονίας. Αυτή η Σύνοδος, όπως προτάθηκε, θέτει τα θεμέλια για ένα νέο βήμα ώστε η πίστη κάτω από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος να καταστεί ισχυρότερη από τον φόβο να κάνει λάθος.
Μεγαλύτερη παρουσία της γυναίκας, ενάντια σε κάθε μορφή κληρικαλισμού
Το θέμα των γυναικών στην Εκκλησία επέστρεψε και σήμερα το απόγευμα με το αίτημα για μεγαλύτερη ποιμαντική ευθύνη και αποτελεσματική συμμετοχή των γυναικών, συμπεριλαμβανομένης της λήψης αποφάσεων. Μια επίκληση για διάκριση σχετικά με την ίδρυση της γυναικείας διακονίας στην περιοχή. Η γυναίκα πράγματι σήμερα, αποκτά όλο και περισσότερο χώρο στη ζωή της κοινότητας όχι μόνο ως κατηχήτρια ή μητέρα, αλλά και ως πιθανό θέμα για μια νέα μορφή διακονίας. Επιπλέον η παρουσία των γυναικών, όσο αφορά στη συμφιλίωση και στη διαθήκη, θέτει τα θεμέλια για μια Εκκλησία λιγότερο κληρικαλιστική. Εκ των πραγμάτων σήμερα, ο κληρικαλισμός στην Εκκλησία εξακολουθεί να υφίσταται και εμποδίζει την υπηρεσία, την αδελφοσύνη και την αλληλεγγύη.
Ακούμε το Άγιο Πνεύμα, ενωμένοι μεταξύ μας
Μια Σύνοδος που συνεχώς ακούει το Άγιο Πνεύμα. Προτάθηκε αυτή η στάση να καθοδηγεί και να εμπνέει την επείγουσα οικολογική μεταστροφή, η οποία είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση της περιβαλλοντικής καταστροφής που απειλεί τον πλανήτη. Η Δημιουργία μάς έχει ανατεθεί πράγματι, για να την φροντίζουμε και η Αμαζονία είναι ο ομορφότερος και ζωτικότερος κήπος του πλανήτη. Δυστυχώς, υπάρχει ο κίνδυνος να μετατραπεί αυτός ο «παράδεισος της γης», σε «κόλαση» που εξαιτίας των πυρκαγιών θα μπορούσε να μας στερήσει από την απαραίτητη κληρονομά του. Συμπορεύομαι σημαίνει ακούω «την αγωνία της Μητέρας Γης» και ενεργώ κατά «της βίας του εθνοκτόνου εξτρεαλισμού». Η έκκληση που απευθύνθηκε από τις ιθαγενείς οργανώσεις της Αμαζονίας αποσκοπεί στην αντιστροφή της πορείας για την αποφυγή της πτώσης μας στο γκρεμό. Όλοι συνδεόμαστε μεταξύ μας. «Ζω καλά» δεν σημαίνει πολυτέλεια και ευεξία, αλλά ότι είμαστε συνδεδεμένοι με τον πλησίον μας, με τη γη. Πρέπει να απορριφθεί ο κατακερματισμός της ανθρώπινης ύπαρξης και να καταδικαστεί η διαφορά των κοινωνικών συνθηκών. Η παγκοσμιοποίηση, παρά το γεγονός ότι έχει φέρει αδιαμφισβήτητα οφέλη στη ζωή των ανθρώπων, έχει ανοίξει τις πόρτες σε έναν άγριο καπιταλισμό και σε έναν υλισμό που αύξησαν τον εξαιρετικά επιβλαβή καταναλωτισμό. Στον ανεπτυγμένο κόσμο, ισχυριζόμαστε ότι πληρώσουμε φθηνά προϊόντα που για τη δημιουργία τους πληρώνουν με το αίμα τους ιθαγενείς λαοί. Ως εκ τούτου και η έκκληση για έναν τρόπο ζωής απλό, για μια οικολογική μεταστροφή που θα αγκαλιάσει ένα περισσότερο δίκαιο εμπόριο στο όνομα της δικαιοσύνης και της ειρήνης.
Το αυτόχθον πρόσωπο της θρησκευτικής ζωής
Ζητήθηκε να δίνεται συνεχής προσοχή στα δεινά των αυτοχθόνων λαών, των οποίων η ύπαρξη στην Αμαζονία είναι κυρίαρχη. Ανακαλύπτω τους σπόρους του λόγου του πολιτισμού και της παράδοσης της περιοχής σημαίνει ότι αναγνωρίζω ότι ο Χριστός ήδη ζει στο λαό που πρέπει να ευαγγελιστεί. Το Ευαγγέλιο πράγματι, δεν αποτελεί μια ιδιαίτερη κληρονομά ενός συγκεκριμένου πολιτισμού. Αυτή η προσέγγιση θα ευνοήσει την ύπαρξη μιας Εκκλησίας που είναι αυτόχθονη, της Αμαζονίας. Ζητήθηκε η δημιουργία μιας νέας περιφερειακής δομής που θα αποτελούσε το όχημα των θετικών εμπειριών του δικτύου που έχουν ωριμάσει στην προ-συνοδική φάση και των καινοτομιών που έχουν εμπνευστεί από το Άγιο Πνεύμα κατά τη διάρκεια της Συνόδου. Επισημάνθηκε επίσης, το πολύτιμο παράδειγμα που προσφέρεται από την αφιερωμένη ζωή που στην Αμαζονία παίρνει γηγενές πρόσωπο. Μοναχοί και μοναχές αγωνίζονται μαζί για τα δικαιώματα των λαών και προειδοποιούν για το αίτημα να εμβαθύνουμε και να συνδυάσουμε όλο και περισσότερο, μέσω μιας συνεχούς κατάρτισης, τον πολιτισμό των αυτοχθόνων και την χριστιανική πνευματικότητα, προωθώντας μια ολοκληρωμένη οικολογία που προστατεύει τον άνθρωπο και τη φύση.
Μετάφραση: ρφ
