Μου χαμογέλασες

Είναι ακαταμάχητο, ένα ειλικρινές και δωρεάν χαμόγελο… Ένα χαμόγελο που περισσότερο από ένα αίτημα εκδηλώνει ένα δώρο που θέλετε να κάνετε… Και μπροστά στο δώρο δεν υπάρχουν αντιστάσεις.

Αυτό συνειδητοποίησα από ένα περιστατικό που μου συνέβη ενώ έψαχνα να βρω χώρο στάθμευσης για το αυτοκίνητό μου. Μοιάζει με σιωπηρή συμφωνία,  «μια δοκιμασία» που βιώνετε στο χώρο στάθμευσης του Alberto. Αν εισέλθετε χαμογελώντας με το πιο όμορφο χαμόγελο του κόσμου προς τον υπάλληλο, όχι μόνο θα μπείτε με μια  αμεσότητα,αλλά, χάρη στο χαμόγελο, ρισκάρετε ως αντάλλαγμα να μη πρέπει να πληρώσετε.

Το διαπίστωσα προσωπικά. Με ένα εκθαμβωτικό χαμόγελο, ζήτησα από τον υπάλληλο να μπω: Η πόρτα άνοιξε αμέσως, ενώ έλαβα ως απάντηση ένα εορταστικό χαμόγελο.

Μπαίνω και, καλώντας με να παρκάρω, ο φύλακας δεν μου ζητά κανένα αντίτιμο. Τον ρωτάω γιατί. «Το χαμόγελό του με κάνει να καταλάβω ότι είναι στενός φίλος του Alberto». Είναι ένα χαμόγελο προς τον φίλο Alberto, το χαμόγελο προς τον φίλο του φίλου. Δεν μπορεί να ζητήσει τίποτα σε όποιον χαμογελά έτσι».

Λοιπόν κατέληξα ότι η πόρτα δεν ανοίγει για όποιον δεν χαμογελά. Και τότε όποιος επιθυμεί να εισέλθει πρέπει να πληρώσει.

Με το Θεό, που είναι φίλος σου και φίλος του πλησίον σου, συμβαίνει το ίδιο: Εάν χαμογελάς προς τον πλησίον, σου ανοίγεται ο Παράδεισος και όλα είναι πληρωμένα. Εάν δε χαμογελάς, σου παρουσιάζεται ένας λογαριασμός, τόσο υψηλός που δεν μπορείς να τον εξοφλήσεις.

Άκουσέ με: Το σωστό είναι να χαμογελάμε πάντα σε κάθε πλησίον μας που όχι μόνο είναι φίλος του Φίλου, αλλά είναι ο Φίλος ο ίδιος με άλλα ρούχα. Μια μέρα, θα ακούσεις να σου λέει ο Ιησούς: «Εκείνο το χαμόγελο ήταν για μένα… Πέρασε!»