ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ 29ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 

ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ

21 Οκτωβρίου 2025

 

Ευαγγέλιο 

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο (12, 35-38)

Να είναι ζωσμένη η μέση σας και τα λυχνάρια σας να είναι αναμμένα. Κι εσείς να μοιάζετε με εκείνους τους ανθρώπους που περιμένουν τον κύριό τους, πότε θα επιστρέψει απ’το γάμο, ώστε όταν έρθει και κτυπήσει την πόρτα να του ανοίξουν αμέσως. Μακάριοι είναι εκείνοι οι δούλοι, που όταν έλθει ο κύριός τους θα τους βρει να αγρυπνούν. Αλήθεια σας λέω: θα βάλει τη ζώνη του και θα τους βάλει στο τραπέζι και θα περάσει να τους υπηρετήσει. Κι αν έλθει κατά τα μεσάνυχτα ή την αυγή και βρει το ίδιο, μακάριοι θα είναι αυτοί οι δούλοι.

 

Να είστε έτοιμοι, με ζωσμένη τη μέση σας και τα λυχνάρια σας αναμμένα». 

Είναι μια σημαντική προειδοποίηση αυτή του Κυρίου. Μας κάνει να σκεφτούμε. Ο σημερινός λόγος δεν νομίζω ότι αφορά μόνο την τελευταία μέρα της ζωής μας. Αντιθέτως, πιστεύω ότι αφορά τις διάφορες πτυχές της ζωής. Και από κάθε άποψη καλούμαστε να σκεφτούμε με επιμέλεια όπως θα έκανε ένας καλός πατέρας μιας οικογένειας. Έτσι όπως έκανε και ο πατριάρχης Ιωσήφ, ο οποίος ήξερε να προετοιμαστεί τον καιρό των παχιών αγελάδων για όταν θα έφτανε η εποχή των λεπτών αγελάδων. Έτσι πρέπει να ενεργήσουμε και εμείς οι χριστιανοί, και στον πνευματικό τομέα, και όχι μόνο στον υλικό. όπως επίσης στις ανθρώπινες σχέσεις και τις αγάπες. Αν σήμερα ο Ιησούς μας προσκαλεί να ζήσουμε τη νύχτα και να παραμείνουμε ξύπνιοι σαν να ήταν ημέρα, όπου το φυσικό θα ήταν να σβήσουμε το λυχνάρι και να βγάλουμε τα ρούχα μας, το κάνει ίσως επειδή εμείς οι χριστιανοί ζούμε τη μέρα σαν να ήταν νύχτα, δηλαδή κοιμισμένοι. Και περνάμε τις μέρες μας κυνηγώντας τα διάφορα, παραμερίζοντας τον Θεό, και συχνά τους αγαπημένους μας, πάντοτε απασχολημένοι σε πράγματα που ίσως δεν έχουν προτεραιότητα. “Υπάρχει χρόνος”, λέμε στον καιρό με τις “παχιές αγελάδες”, με τον κίνδυνο να βρεθούμε εντελώς απροετοίμαστοι κατά την εποχή των “αδύνατων αγελάδων”. «Υπάρχει χρόνος», λέμε, για να μάθουμε να ζούμε με τον Θεό και να γνωρίζουμε τον Νόμο της Αγάπης Του, ρισκάροντας να βρεθούμε εντελώς απροετοίμαστοι την τελευταία μέρα της ζωής μας. “Υπάρχει χρόνος” να εξομολογηθώ. “Υπάρχει χρόνος” να συμφιλιωθώ. “Υπάρχει χρόνος” να πω “σ ‘αγαπώ”. Αλλά μερικές φορές ο χρόνος έχει τελειώσει και ο χρόνος δεν υπάρχει πια. Υπήρξε μια μέρα στη ζωή μου, που ενώ τελείωνα μια συνάντηση προσευχής, ήρθαν να με ενημερώσουν ότι ένας από τους βασικούς ανθρώπους στη ζωή μου ξαφνικά έφυγε. Παρόλο, που δεν ήταν ηλικιωμένη. Ήταν άρρωστη. Και όμως …. υπήρχε χρόνος. Αλλά ο χρόνος είχε τελειώσει. Δεν ήταν πια εκεί. Θα ήθελα να τις είχα πει πόσο την αγαπούσα όσο ζούσε, αλλά έπρεπε να συμβιβαστώ με το να τις το φωνάξω στρεφόμενος στον Ουρανό, με το ερώτημα «άραγε με άκουσε;», και «ποια θα ήταν η έκφραση της;». Ο χρόνος είχε τελειώσει. Εμπιστεύτηκα στον Ιησού, τον οποίο θεωρώ πως είναι «ο χρόνος μου πέρα από το χρόνο», να φέρει στον Ουρανό σ’ αυτό το πρόσωπο όλη την αγάπη που είχα και έχω στην καρδιά μου. Όλα τα πράγματα που ήθελα να πω, και τα οποία δεν πρόλαβα να πω. Αλλά πρέπει να μάθουμε, εγώ ακόμα δεν έχω μάθει, να ζούμε το χρόνο σαν να «μην υπάρχει χρόνος». Και να κάνουμε το καλό τώρα. Το υλικό καλό. Το πνευματικό καλό. Να ζούμε με ζωσμένη τη μέση μας και το λυχνάρι μας αναμμένο. Γιατί μετά, ίσως να μην υπάρχει πια χρόνος. Ας είναι ευλογημένος ο Ιησούς, το καλό μας, αυτός είναι ο άπειρος χρόνος μας.

Στοχασμός του don Pino Terranova

 

Προσευχήσου….

Ιησού,

βοήθησέ με να βλέπω το θάνατο

ως τη στιγμή του περάσματος,

ως αληθινή γέννηση σε μια ζωή

θαυμάσια δίχως τέλος,

μαζί με τον Πατέρα,

τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα,

και με όλους εκείνους

που έχουν προηγηθεί……..

(www.episkopisyrou.gr)