ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ 4ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ
8 Φεβρουαρίου 2025
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (6,30-34)
Κατ΄ εκείνο τον καιρό, συγκεντρώθηκαν οι απόστολοι κοντά στον Ιησού και του ανέφεραν όλα όσα έπραξαν και όσα δίδαξαν. Και τους λέει: “Ελάτε όλοι εσείς ιδιαιτέρως, σε μια ερημική τοποθεσία και αναπαυθείτε λίγο”. Διότι ήταν πολλοί αυτοί που έρχονταν κι αυτοί που έφευγαν και ούτε να φάνε δεν ευκαιρούσαν. Και με το πλοιάριο αναχώρησαν για μια έρημη τοποθεσία, μόνοι τους.
Αλλά τους είδαν να φεύγουν και το έμαθαν πολλοί και απ’ όλες τις πόλεις πεζοί έτρεξαν σ’ εκείνο το μέρος και τους πρόλαβαν. Βγαίνοντας από το πλοιάριο ο Ιησούς, είδε πολύ κόσμο και τους σπλαχνίστηκε, διότι ήταν σαν πρόβατα που δεν είχαν βοσκό, κι άρχισε να τους διδάσκει πολλά.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός (don Luigi Maria Epicoco)
Τι περιμένει ο Ιησούς από εμάς; Είναι μια ερώτηση που πολύ συχνά απαντάμε με το ρήμα «να κάνω»: “Πρέπει να κάνω αυτό, πρέπει να κάνω εκείνο”. Η αλήθεια, όμως, είναι άλλη: ο Ιησούς δεν περιμένει τίποτα από εμάς, ή τουλάχιστον δεν περιμένει τίποτα που έχει να κάνει πρώτα απ’ όλα με το ρήμα «κάνω».
Αυτή είναι η μεγάλη ένδειξη του σημερινού Ευαγγελίου:
“Ελάτε όλοι εσείς ιδιαιτέρως, σε μια ερημική τοποθεσία και αναπαυθείτε λίγο”. Διότι ήταν πολλοί αυτοί που έρχονταν κι αυτοί που έφευγαν και ούτε να φάνε δεν ευκαιρούσαν».
Ο Ιησούς νοιάζεται για εμάς και όχι για τα επιχειρηματικά μας αποτελέσματα. Ως άτομα αλλά και ως Εκκλησία είμαστε μερικές φορές τόσο απασχολημένοι με το να «πρέπει να κάνουμε» για να επιτύχουμε κάποιο αποτέλεσμα, που φαίνεται ότι έχουμε ξεχάσει ότι ο Ιησούς έχει ήδη σώσει τον κόσμο και ότι αυτό που βρίσκεται στην κορυφή των προτεραιοτήτων Του είναι το πρόσωπό μας και όχι αυτό που κάνουμε.
Αυτό προφανώς δεν θα πρέπει να μειώσει την αποστολή μας ή τη δέσμευσή μας σε κάθε κατάσταση της ζωής που ζούμε, αλλά θα πρέπει να μας βοηθήσει με τέτοιο τρόπο ώστε να την απομακρύνει από την κορυφή των ανησυχιών μας. Αν ο Ιησούς ενδιαφέρεται πρώτα απ’ όλα για εμάς, τότε αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ενδιαφερόμαστε πρώτα απ’ όλα γι’ Αυτόν και όχι για τα πράγματα που πρέπει να γίνουν. Ένας πατέρας ή μια μητέρα που εξουθενώνονται για από αγάπη για τα παιδιά τους δεν έχει κάνει χάρη στα παιδιά τους.
Στην πραγματικότητα, θέλουν να έχουν πρώτα απ ‘όλα έναν πατέρα και μια μητέρα και όχι δύο εξαντλημένους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πάνε στη δουλειά το πρωί ή ότι δεν θα ανησυχούν πλέον για πρακτικά πράγματα, αλλά ότι θα ισορροπήσουν τα πάντα σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία: τη σχέση με τα παιδιά τους.
Το ίδιο ισχύει και για έναν ιερέα ή έναν αφιερωμένο: δεν είναι δυνατόν ο ποιμαντικός ζήλος να γίνει τόσο το κέντρο της ζωής ώστε να συσκοτίσει αυτό που έχει σημασία, δηλαδή τη σχέση με τον Χριστό.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ιησούς αντιδρά στις ιστορίες των μαθητών δίνοντάς τους την ευκαιρία να ανακτήσουν αυτό που έχει σημασία.
Προσευχήσου……
Πόσο αγάπησα το νόμο σου, Κύριε!
Ολημερίς είναι η μελέτη μου.
Σοφό με κατέστησε η εντολή σου,
επάνω από τους εχθρούς μου,
επειδή για πάντα είναι κοντά μου.
Έγινα συνετότερος από όλους τους δασκάλους μου,
επειδή μελέτη μου είναι οι αποφάσεις σου.
Έγινα συνετότερος από τους γέροντες,
επειδή φύλαξα τις εντολές σου.
Εμπόδισα τα πόδια μου
να πορευθούν σε κακό δρόμο,
για να φυλάξω τους λόγους σου.
Δεν παρεκτράπηκα από τις κρίσεις σου,
επειδή εσύ νομοθέτησες.
Πόσο γλυκά στο λάρυγγά μου είναι τα λόγια σου,
περισσότερο από το μέλι στο στόμα μου.
Έγινα συνετός από τις εντολές σου,
γι’ αυτό και μίσησα κάθε δρόμο ψέματος.
Λυχνάρι για τα πόδια μου είναι ο λόγος σου,
και φως για στην πορεία της ζωής μου. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
