Mελέτη Ευαγγελίου της Τρίτης 23 Φεβρουαρίου 2021
της 7ης Εβδομάδας της Κοινής Περιόδου του Έτους

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (9, 30-36)
Κατ’ εκείνο τον καιρό, όταν ο Ιησούς και οι μαθητές του, προχωρούσαν μέσα από τη Γαλιλαία. Κι ο Ιησούς δεν ήθελε να το γνωρίζει κανείς. Διότι δίδασκε τους μαθητές του και τους έλεγε: “Ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί στα χέρια των ανθρώπων και θα τον σκοτώσουν. Τρεις μέρες μετά το θάνατό του θα αναστηθεί”. Εκείνοι, όμως, δεν κατάλαβαν τι τους είπε και φοβούνταν να τον ρωτήσουν.
Και έφθασαν στην Καφαρναούμ. Όταν έφθασαν στο σπίτι, τους ρώτησε: “Τι συζητούσατε στο δρόμο;” Εκείνοι σιωπούσαν, γιατί στο δρόμο συζητούσαν μεταξύ τους για το ποιος είναι ανώτερος. Τότε ο Ιησούς κάθισε και φώναξε τους Δώδεκα και τους είπε: “Αν κάποιος θέλει να είναι πρώτος, να είναι τελευταίος απ’όλους και υπηρέτης όλων”. Και πήρε ένα παιδί, το έστησε στη μέση και αγκαλιάζοντάς το τους είπε: “Όποιος δέχεται ένα τέτοιο παιδί στο όνομά μου, δέχεται εμένα. Κι όποιος δέχεται εμένα, δεν δέχεται εμένα, αλλά εκείνον που με έστειλε”.
Λόγος του Κυρίου

ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ
Το σημερινό Ευαγγέλιο αναφέρεται σε μια στιγμή κρίσης ανάμεσα στον Ιησού και τους μαθητές. Από φόβο δεν τον ρωτούν και από ντροπή δεν του απαντούν, απομονώνονται από Εκείνον. Προτιμούν να μείνουν στο σκοτάδι παρά να ανοιχτούν στο φως. Στον διάλογο που έχουν οι Δώδεκα μεταξύ τους εκφράζεται εκείνη η νοοτροπία που κυλά στις φλέβες όλου του κόσμου, το πρωτείο, η εξουσία η ανωτερότητα: «Ποιος είναι ο μεγαλύτερος;»
Σε αυτή την επιθυμία εξουσίας, που είναι η αρχή της καταστροφής της ανθρώπινης συνύπαρξης, ο Ιησούς προτείνει έναν δικό του νέο κόσμο: «Αν κάποιος θέλει να είναι πρώτος ας γίνει ο υπηρέτης όλων».
Υπηρετώ: ένα ρήμα γλυκό αλλά που προκαλεί και φόβο, γιατί η δική μας χαρά βρίσκεται στο να λαβαίνουμε, να συγκεντρώνουμε, να διατάζουμε, και όχι στο να είμαστε υπηρέτες. Κι όμως, υπηρετώ, είναι το νέο όνομα της ιστορίας, το μυστικό για κάθε αρμονική κοινωνία.
Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό, υπάρχει ένα δεύτερο σκαλοπάτι: «Υπηρέτης όλων» λέει ο Ιησούς, δίχως όρια ούτε ομάδων, οικογένειας, φυλής, υπηρέτης όλων είτε το αξίζουν είτε δεν το αξίζουν, δίχως να θέτουμε όρους.
Αλλά ούτε και αυτό είναι αρκετό, υπάρχει ένα τρίτο σκαλοπάτι: «Πήρε ένα παιδί και το έβαλε στη μέση». Ο Ιησούς καλεί τους μαθητές του να γίνουν όπως ένα μικρό παιδί, αβοήθητο και απροστάτευτο που δεν έχει δικαιώματα, το πιο αδύναμο μεταξύ των τελευταίων! Είναι λόγια που δεν έχουν ειπωθεί ποτέ πριν, που πιθανόν σκανδάλισαν του Ιουδαίους, αλλά είναι λόγια που ελευθερώνουν τον άνθρωπο. Ο Ιησούς προσκαλεί να γίνουμε σαν τα παιδιά που ζουν μόνο επειδή τα αγαπούν.
Ο Ιησούς αγκαλιάζει τον πιο μικρό για να μην χαθεί κανείς. «Ούτε μια τρίχα από τα μαλλιά σας θα πέσει, ούτε ένα σπουργίτη δεν θα πέσει στη γη» πως λοιπόν θα μπορούσε να χαθεί ένα παιδί; Από αυτό ξεκινά ο Κύριος μας Ιησούς, από το απεριόριστα μικρό αρχίζει η φροντίδα του ώστε κανένας να μην αισθανθεί αποκλεισμένος.
Ο Θεός και ο άνθρωπος σήμερα παίρνουν ασυνήθιστα ονόματα: υπηρέτης, παιδί, τελευταίος! Υπηρέτης όλων! Αυτά τα λόγια του Ιησού σήμερα ή σε κατακτούν ή τα σβήνεις, από φόβο μην τυχόν και καταρρίψουν τον τρόπο ζωής που έχεις έως σήμερα.
Σε κάθε περίπτωση ο Ιησούς σήμερα σου προτείνει ένα νέο κόσμο, έναν «άλλο» κόσμο ο οποίος γεννιέται από ένα ρήμα που επαναλαμβάνεται 4 φορές στην τελευταία γραμμή του σημερινού Ευαγγελίου: «Όποιος δέχεται ένα τέτοιο παιδί στο όνομά μου, δέχεται εμένα. Κι όποιος δέχεται εμένα, δεν δέχεται εμένα, αλλά εκείνον που με έστειλε». Εδώ βρίσκεται η επιλογή της ζωής μου, είτε δέχομαι, είτε όχι, δεν υπάρχει κάτι ενδιάμεσο. Είτε είμαι δεκτικός είτε όχι. Το να δεχθώ ένα παιδί σημαίνει δέχομαι το Θεό. Το πρόσωπο του Θεού ξεκινά από το πρόσωπο του άλλου.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Κύριε, η καρδιά μου έπαρση δεν έχει, ούτε είναι υπεροπτικά τα μάτια μου.
Δεν αποζητώ πράγματα μεγάλα, ούτε αξιοθαύμαστα για μένα.
Αληθινά γαλήνια και ήσυχη κράτησα την ψυχή μου, σαν βρέφος που μόλις θήλασε στην αγκαλιά της μητέρας του,
σαν βρέφος που μόλις θήλασε, έτσι μέσα μου είναι η ψυχή μου.
Ας ελπίζει ο Ισραήλ στον Κύριο, από τώρα κι έως την αιωνιότητα.
Αμήν.

πνρ