ΤΗΣ 4ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΤΕΣΣΡΑΚΟΣΤΗΣ
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει. Αμήν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
X Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο (5, 31-47)
Τον καιρό εκείνο, είπε ο Ιησούς στους Ιουδαίους: «Εάν εγώ δίνω μαρτυρία για τον εαυτό μου, η μαρτυρία μου δεν είναι αληθινή. Άλλος είναι εκείνος που δίνει μαρτυρία για μένα και γνωρίζω ότι η μαρτυρία που δίνει για μένα είναι αληθινή. Εσείς στείλατε στον Ιωάννη κι εκείνος έδωσε μαρτυρία για την αλήθεια. Αλλά εγώ δεν παίρνω μαρτυρία από άνθρωπο, αλλά αυτά σας τα λέω για να σωθείτε εσείς. Εκείνος ήταν το λυχνάρι που έκαιγε και έφεγγε, ενώ εσείς θελήσατε να αισθανθείτε προσωρινή αγαλλίαση από το φως του. Αλλά εγώ έχω μια μαρτυρία που είναι σπουδαιότερη από εκείνη του Ιωάννη. Διότι τα έργα που μου ανέθεσε ο Πατέρας μου να τα φέρω σε τέλος, αυτά τα έργα μαρτυρούν για μένα ότι ο Πατέρας με απέστειλε. Κι ο Πατέρας που με έστειλε, αυτός είναι που έχει δώσει τη μαρτυρία για μένα. Εσείς ποτέ ούτε τη φωνή του ακούσατε, ούτε είδατε τη μορφή του, και δεν έχετε μέσα σας το λόγο του να κατοικεί, διότι εκείνον που έστειλε ο Πατέρας, σ’ αυτόν εσείς δεν πιστεύετε. Εσείς ερευνάτε τις Γραφές, διότι νομίζετε πως μέσα απ’ αυτές θα έχετε την αιώνια ζωή. Κι αυτές είναι εκείνες που δίνουν μαρτυρία για μένα. Και δε θέλετε να έλθετε κοντά μου για να έχετε ζωή.
Εγώ δεν παίρνω δόξα από ανθρώπους, αλλά εσάς σας γνωρίζω. Γνωρίζω πως δεν έχετε μέσα σας την αγάπη του Θεού. Εγώ έχω έλθει στο όνομα του Πατέρα μου και δε με δέχεσθε. Αν κάποιος άλλος έλθει, στο δικό του όνομα, εκείνον θα τον δεχθείτε. Πώς μπορείτε εσείς να πιστέψετε, που παίρνετε δόξα ο ένας απ’ τον άλλο και δε ζητάτε τη δόξα που παρέχει μόνος ο Θεός;
Μη νομίζετε ότι εγώ θα σας κατηγορήσω στον Πατέρα. Υπάρχει ο κατήγορός σας, ο Μωυσής, στον οποίο έχετε στηρίξει την ελπίδα σας. Διότι αν πιστεύατε το Μωυσή, θα πιστεύατε και σε μένα. Πράγματι, ο Μωυσής έγραψε για μένα. Διότι αν δεν πιστεύετε τα συγγράμματά του, πώς θα πιστέψετε στα δικά μου λόγια;”.
ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ
Είναι ένας Λόγος τον οποίο βρίσκω ιδιαίτερα δύσκολο να στοχαστώ, αυτός που μας προτείνεται σήμερα το πρωί. Πράγματι, στο σημερινό Ευαγγέλιο, μιλά για “μαρτυρία”. Μου συμβαίνει όταν, δεν μου συμβαίνει να μην έχω αρκετό φως, να μην έχω ένα «λόγο» ή μια «φράση» που, υποθέτω, το Άγιο Πνεύμα να εμπνέει στην καρδιά και στο μυαλό μου, να προσφεύγω στη μαρτυρία. Συχνά καταφεύγω στην εμπειρία ενός Αγίου, την οποία γνωρίζω ότι είναι αληθινή, αλλά τις περισσότερες φορές μου αρέσει να αντλώ από την προσωπική μου εμπειρία. Όταν διαβάζουμε το Ευαγγέλιο, με τις κατηγορίες που έχουμε αποκτήσει σήμερα, είναι εύκολο να καταδικάσουμε τους Ιουδαίους εκείνης της εποχής. Εάν δεσμευτούμε όμως να είμαστε διανοητικά ειλικρινείς, συνειδητοποιούμε ότι, κατά βάθος, δεν είμαστε πολύ διαφορετικοί από αυτούς.
Πρώτα βαφτιστήκαμε, κατόπιν λάβαμε το Χρίσμα.
Το επόμενο βήμα ήταν να απομακρυνθούμε και τέλος να επικρίνουμε. Να κρίνουμε την Εκκλησία. Να κρίνουμε τους ανθρώπους της Εκκλησίας. Να κρίνουμε τον Θεό, “που επιτρέπει τα δεινά στον κόσμο”, “που δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει το κακό να θριαμβεύσει”, “που δεν ακολούθησε τις σοφές συμβουλές που πολλοί “σοφοί νέοι”, όπως θα μπορούσαμε να είμαστε ο καθένας από εμάς, προσπαθούσαν να του δώσουν”.
Θα ήθελα να επισημάνω με μεγάλη δύναμη ότι ως νέος δεν έκανα ποτέ χρήση ουσιών, αλκοόλ, παρά εκείνο το ελάχιστο, ένα ποτήρι κρασί με τα γεύματα ή ένα δαχτυλάκι τσίπουρο ή λικέρ, όταν είσαι με τους φίλους. Ποτέ δεν μέθυσα, αλλά την άβυσσο και την επιθυμία να πεθάνω, την έζησα. Δεν μου λείπει τίποτα, αλλά ήμουν δυστυχισμένος βαθιά μέσα μου. Θυμάμαι ότι μερικές φορές πήγαινα για ύπνο θυμωμένος και ξυπνούσα με κατάθλιψη.
Οι επικρίσεις μου προς το Θεό, στον οποίο πρόστρεχα μόνο για να τον επικρίνω, ήταν αυτά που ένιωθα και εκείνο το καλοκαιρινό απόγευμα, σε εκείνο το δωμάτιο, του Μοναστηριού στη Ασίζη, όπου συμμετείχα σε μια κατασκήνωση για την διάκριση του καλέσματος. Με αυτή ακριβώς την ευκαιρία άρχισα να τον κατηγορώ για όλα όσα ήταν λάθος στη ζωή μου, με όσα δεν πήγαιναν καλά. Μετά βρέθηκα να μιλάω για ώρα με έναν Μοναχό, ξαφνικά σταμάτησα σε εκείνο το Παρεκκλήσι που χρησιμοποιούσαν οι δόκιμοι Μοναχοί και βρήκα τη δύναμη να του πω: “Όχι, δεν είναι δικό σου λάθος αν είμαι τώρα σε αυτές τις συνθήκες. Το σφάλμα είναι δικό μου, αλλά εάν Εσύ θέλεις, μπορείς να με βοηθήσεις”.
Πώς μπορώ να σας πω τι συνέβη στις επόμενες στιγμές; Δεν είναι δυνατόν. Ήταν σαν να είχε ανοίξει ο Ουρανός και είχε τρέξει σε μένα. «Μια αυθόρμητη εμφύσηση του Αγίου Πνεύματος», μου είπε μια Μοναχή, που είναι τώρα στον Ουρανό, και στην οποία είμαι πολύ ευγνώμων και συχνά θυμάμαι στην προσευχή μου.
«Μια χάρη», μου είπε ο Επίσκοπος που με χειροτόνησε Ιερέα. Από τότε ξεκίνησε η πορεία μου, η οποία δεν σταμάτησε ποτέ. Με τα πάνω της και τα κάτω της, διένυσα πολύ δρόμο. Θέλω να διευκρινίσω και κάτι άλλο: μην νομίζετε ότι, παρά την τόσο μεγάλη χάρη, εγώ είμαι καλός. Απολύτως όχι. Έχω πολλά ελαττώματα, πέφτω συνεχώς, διαπράττω πολλές αμαρτίες. Ο παλιός άνθρωπος είναι σκληρόπετσος. Αυτή τη στιγμή η πορεία μου είναι σε ένα μονοπάτι, απότομο, σε ένα μονοπάτι κουραστικό και ανηφορικό… Γι ‘αυτόν ακριβώς τον λόγο πάω συχνά πίσω στο χρόνο, και η νοσταλγία σκάβει βαθιά στην καρδιά μου ένα αυλάκι τόσο βαθύ, όπου βρίσκω τόσα πολλά πολύτιμα πετράδια που προσπαθώ να βάλω στο θησαυροφυλάκιο της καρδιάς μου. Είναι τα πολλά πρόσωπα των πολλών ανθρώπων που γνώρισα και στα καλά και στα άσχημα με βοήθησαν να είμαι αυτό που είμαι σήμερα. Δεν θα πίστευα ποτέ πως ήταν δυνατόν, ούτε μένα ούτε για τους άλλους. Γνωρίζω πολύ καλά σε ποιον με έχω εμπιστευτεί και σε ποιον έχω πιστέψει, και ξέρω πως, αυτός που έκανε όλα αυτά για μένα: Ιησούς είναι το όνομά Του και είναι ο Κύριος.
Η μαρτυρία του φυλάσσεται στην Καθολική Εκκλησία. Όπως ο Άγιος Ιγνάτιος μας δίδαξε να προσευχόμαστε στις Πνευματικές Ασκήσεις: «Είμαι αρκετά πλούσιος και δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο». Δεν τα διηγούμαι συχνά αυτά τα πράγματα. Αυτά είναι πράγματα που είναι φυλαγμένα με ασφάλεια στην καρδιά.
Από σήμερα θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας, θα τα γνωρίζετε πολλοί, ίσως επειδή “μεγαλώνω” ή “γερνάω” όπως λένε σήμερα. Δεν έχει σημασία, ένα πράγμα ξέρω καλά, έμαθα ότι το ταξίδι της ζωής δεν είναι ένας απλός περίπατος. Είναι ένα μακρύ ταξίδι και μερικές φορές, η ζωή μας τιμωρεί, αλλά ένα πράγμα είναι βέβαιο, όταν αυτό τέμνεται και συναντιέται με εκείνο του Θεού, γίνεται πραγματικά συναρπαστικό. Κάθε τόσο, μου συμβαίνει επίσης να μαλώνω με τον Ιησού. Σας μολογώ ότι εδώ και για αρκετό καιρό μου συμβαίνει πολύ λιγότερο. Δεν αξίζει πραγματικά το κόπο, γιατί στο τέλος εκείνος που κερδίζει, είναι πάντα Εκείνος. Συμβουλές, προσπαθώ να μην του δίνω πλέον. Στο τέλος, ξέρει τι να κάνει και έχει πάντα δίκιο Εκείνος. Ίσως σήμερα το πρωί, κάποιος να με περάσει για τρελό. Και ίσως έχει δίκιο. Τρελός για δέσιμο, θα ήμουν αν τώρα άφηνα τον Ιησού. Αν αυτό συνέβαινε, τότε να ξέρετε ότι πραγματικά τρελάθηκα.
Αυτή είναι η μαρτυρία μου. Και αυτή είναι η αλήθεια.
Ο Ιησούς είναι ο Κύριος. Δεν υπάρχουν άλλοι.
Στοχασμός του don Pino Terranova
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
«Κι όμως δεν είστε πρόθυμοι να έρθετε κοντά μου, για να βρείτε την αληθινή ζωή».
Κύριε πόσο είναι αληθινός αυτός ο λόγος σου και για μένα.
Αυτή τη στιγμή όμως είμαι εδώ, είμαι εδώ για Σένα, Κύριε, για Σένα Σωτήρα μου, θέλω να έρθω κοντά σου όχι απλά με τα λόγια, όχι μόνο με την προσευχή, αλλά με όλη μου τη ζωή.
Γέννησε στην καρδιά μου την επιθυμία να σε αναζητώ κάθε στιγμή, πάρε με από το χέρι εσύ Χριστέ μου και φέρε με κοντά σου. Αμήν
(πηγή:episkopisyrou.gr)
πνρ
