ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ 4ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ
1 Φεβρουαρίου 2024
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (6,7-13)
Κατ’ εκείνο τον καιρό, κάλεσε ο Ιησούς τους Δώδεκα και άρχισε να τους στέλνει δύο δύο και τους έδινε εξουσία πάνω στα ακάθαρτα πνεύματα. Τους παράγγειλε να μην σηκώνουν τίποτα στο δρόμο, παρά μόνο το ραβδί: ούτε ψωμί, ούτε σακίδιο, ούτε χάλκινα νομίσματα στη ζώνη, αλλά να φορούν σανδάλια στα πόδια και να μη φορούν δυο χιτώνες. Και τους έλεγε: “Σε όποιο σπίτι και αν μπείτε, εκεί να μένετε εωσότου βγείτε απ’ την πόλη. Και όποιο μέρος δε σας δεχθεί ούτε σας ακούσουν, φεύγοντας από εκεί να αποτινάξτε και το χώμα κάτω από τα πόδια σας, για να είναι μαρτυρία εναντίον τους”. Κι εκείνοι έφυγαν και κήρυξαν στους ανθρώπους να μετανιώσουν. Έβγαζαν πολλά δαιμόνια και άλειφαν με λάδι πολλούς αρρώστους και θεράπευαν.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός (don Luigi Maria Epicoco)
Το σημερινό Ευαγγέλιο μας λέει λεπτομερώς για τον εξοπλισμό που πρέπει να έχει ένας μαθητής του Χριστού: «Ιησούς τους Δώδεκα και άρχισε να τους στέλνει δύο δύο και τους έδινε εξουσία πάνω στα ακάθαρτα πνεύματα. Τους παράγγειλε να μην σηκώνουν τίποτα στο δρόμο, παρά μόνο το ραβδί: ούτε ψωμί, ούτε σακίδιο, ούτε χάλκινα νομίσματα στη ζώνη, αλλά να φορούν σανδάλια στα πόδια και να μη φορούν δυο χιτώνες».
Το πρώτο πράγμα στο οποίο πρέπει να βασιστούν δεν είναι ο προσωπικός ηρωισμός αλλά οι σχέσεις. Γι ‘αυτό τους στέλνει ανά δύο. Δεν είναι μια στρατηγική πωλήσεων από πόρτα σε πόρτα, αλλά μια σαφής ένδειξη ότι χωρίς αξιόπιστες σχέσεις το Ευαγγέλιο δεν λειτουργεί και δεν είναι αξιόπιστο. Με αυτή την έννοια, η Εκκλησία πρέπει να είναι πρωτίστως ο τόπος αυτών των αξιόπιστων σχέσεων. Και η απόδειξη της αξιοπιστίας φαίνεται στη δύναμη που έχει κανείς ενάντια στο κακό. Στην πραγματικότητα, αυτό που φοβάται περισσότερο το κακό είναι η κοινωνία. Αν ζείτε σε κοινωνία, τότε έχετε εξουσία πάνω στα «ακάθαρτα πνεύματα».
Είναι κατανοητό, λοιπόν, γιατί το πρώτο πράγμα το οποίο κάνει το κακό, είναι να προκαλέσει βάλει σε κρίση την κοινωνία. Χωρίς αυτή την αξιοπιστία των σχέσεων, μπορεί να κυριαρχήσει. Διαιρεμένοι είμαστε ηττημένοι, ενωμένοι είμαστε νικητές. Γι’ αυτό και η Εκκλησία πρέπει πάντοτε να έχει ως πρώτο στόχο την υπεράσπιση της κοινωνίας.
«Τους παράγγειλε να μην σηκώνουν τίποτα στο δρόμο, παρά μόνο το ραβδί:»· Θα ήταν αφέλεια να αντιμετωπίσουμε τη ζωή χωρίς ένα σημείο στήριξης. Ο καθένας από εμάς δεν μπορεί να εμπιστευτεί μόνο τις δικές του πεποιθήσεις, τη δική του λογική, τα συναισθήματά του.
Αντ ‘αυτού, χρειάζεται κάτι ως σίγουρο σημείο στήριξης. Για έναν χριστιανό, ο Λόγος του Θεού, η Παράδοση και η Διδασκαλία της Εκκλησίας δεν είναι στολίδια, αλλά το ραβδί στο οποίο πρέπει να αναπαυθεί η ζωή του. Αντίθετα, γινόμαστε μάρτυρες της εξάπλωσης ενός ενδόμυχου Χριστιανισμού που αποτελείται από το «σκέφτομαι», «αισθάνομαι». Στο τέλος, αυτού του είδους η προσέγγιση, μας κάνει να βρεθούμε κολλημένοι και πολύ συχνά χαμένοι. Το να έχει κανείς ένα αντικειμενικό σημείο στο οποίο να ακουμπά η ζωή του είναι χάρη, όχι περιορισμός.
Προσευχήσου……
Κύριε Ιησού,
ο οποίος θέλησες όσοι σε ακολουθούν
να είναι ελεύθεροι
και να απαρνηθούν τα υλικά αγαθά,
να ζουν φτωχά και με διαθεσιμότητα,
βοήθησέ με να ακούω την κραυγή
εκείνων που έχουν ανάγκη από βοήθεια,
από ένα χαμόγελο,
από το χρόνο μου για να τους ακούσω
και κατέστησε με έτοιμο να ξεκινήσω
για μια συνάντηση με τον άλλο
εκεί όπου Εσύ πάντα βρίσκεσαι. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
