Σάββατο της 2ης Εβδομάδας της Τεσσαρακοστής
Σαββάτο 18 Μαρτίου 2023
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (15,1-3,11-32)
Τον καιρό εκείνο, όλοι οι τελώνες και οι αμαρτωλοί πλησίαζαν τον Ιησού για να τον ακούνε. Αλλά οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς μουρμούριζαν κι έλεγαν: “Αυτός δέχεται αμαρτωλούς και συντρώει μαζί τους”. Αλλά ο Ιησούς τους είπε την εξής παραβολή: “
‘Ένας άνθρωπος είχε δυο γιούς. Κι ο πιο νέος απ’ τους δυο είπε στον πατέρα: `Πατέρα, δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου ανήκει’. Κι εκείνος τους μοίρασε την περιουσία. Μετά από λίγες μέρες, ο πιο μικρός γιος τα συγκέντρωσε όλα και αναχώρησε για μια μακρινή χώρα κι εκεί σκόρπισε την περιουσία του ζώντας άσωτα. Όταν τα ξόδεψε όλα, έπεσε μεγάλη πείνα σ’ εκείνη τη χώρα κι άρχισε κι αυτός να στερείται. Πήγε τότε και προσκολλήθηκε σ’ έναν απ’ τους πολίτες εκείνης της χώρας κι εκείνος τον έστειλε στα χωράφια του για να βόσκει χοίρους. Κι επιθυμούσε να χορτάσει απ’ τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, αλλά κανένας δεν του έδινε. ‘Όταν συνήλθε, είπε: `Πόσοι μισθωτοί του πατέρα μου έχουν άφθονο το ψωμί, ενώ εγώ εδώ πεθαίνω της πείνας! Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω: πατέρα, αμάρτησα εναντίον του ουρανού και εναντίον σου και δεν είμαι πια άξιος να λέγομαι γιος σου, κάνε με σαν ένα απ’ τους μισθωτούς σου’. Και σηκώθηκε και πήγε στον πατέρα του.
Ενώ αυτός ακόμα απείχε πολύ, ο πατέρας του τον είδε και τον σπλαχνίσθηκε κι έτρεξε κι έπεσε στο λαιμό του και τον φιλούσε πολύ. Κι ο γιος του είπε: `Πατέρα, αμάρτησα εναντίον του ουρανού και εναντίον σου και δεν είμαι πια άξιος να λέγομαι γιος σου’. Αλλά ο πατέρας είπε στους δούλους του: `Φέρτε αμέσως την καλύτερη στολή και ντύστε τον και δώστε δακτυλίδι στο χέρι του και ποδήματα στα πόδια του. Φέρτε και το σιτευτό μοσχάρι, σφάξτε το κι ας γιορτάσουμε τρώγοντας, διότι αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός και ξανάζησε, ήταν χαμένος και βρέθηκε’. Κι άρχισαν να διασκεδάζουν.
Αλλά ο μεγαλύτερος γιος του βρισκόταν στο χωράφι. Κι όταν γυρίζοντας έφθασε κοντά στο σπίτι, άκουσε μουσικές και χορούς. Κάλεσε τότε έναν από τους δούλους και ρώτησε να μάθει τι ήταν όλα αυτά. Κι εκείνος του είπε: έφθασε ο αδελφός σου κι έσφαξε ο πατέρας σου το σιτευτό μοσχάρι, επειδή ήλθε κοντά του υγιής’. Οργίσθηκε τότε εκείνος και δεν ήθελε να μπει μέσα, αλλά ο πατέρας του βγήκε έξω και τον παρακαλούσε. Εκείνος όμως του απάντησε: `Τόσα χρόνια εγώ σου δουλεύω και ποτέ δεν παράκουσα μια εντολή σου, αλλά σε μένα ποτέ δεν έδωσες ούτε ένα ερίφι, για να διασκεδάσω με τους φίλους μου. Αλλά όταν ήλθε αυτός ο γιος σου, που σπατάλησε την περιουσία σου με πόρνες, τότε έσφαξες για χάρη του το σιτευτό μοσχάρι’. Εκείνος του είπε: `παιδί μου, εσύ από πάντα είσαι μαζί μου και ό,τι είναι δικό μου σου ανήκει. Αλλά έπρεπε να γιορτάσουμε και να χαρούμε, διότι αυτός ο αδελφός σου ήταν νεκρός και ξανάζησε, ήταν χαμένος και βρέθηκε.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός του don Pino Terranova
Είναι μια ιστορία που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά. Όπως πάντα, όταν την ακούω, αναρωτιέμαι: «Εγώ, σε ποια από αυτά τα πρόσωπα μοιάζω περισσότερο;». Και σήμερα αυτό κάνω. Και η απάντηση που δίνω είναι: «και στους τρεις». Εξάλλου, όλοι ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Όλοι έχουν το ίδιο DNA. Υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής σε όλους. Φυσικά και με αναγνωρίζω στο γιο που επαναστατεί. Όπως πολλοί, υπήρξα και εγώ τέτοιος. Φυσικά και έχω συμπάθεια για τον μεγαλύτερο γιο, που μοιάζει να αδικείται. Τον καταλαβαίνω πολύ καλά. Φυσικά και τρέφω αγάπη για εκείνον τον πατέρα, ικανό να αγαπά με μια αγάπη που ξεπερνά τη δικαιοσύνη. Θα ήθελα να είμαι όπως εκείνος.
Βρίσκονται μέσα μου αυτά τα τρία πρόσωπα. Είναι όλα μέσα μας. Και πρέπει να συνυπάρξουν αρμονικά. Προσωπικά, έκανα μεγάλη προσπάθεια να με συγχωρήσω, για το πώς είχα καταλήξει να είμαι, όταν συνειδητοποίησα την ανομία μου. Αυτό, ακόμη και όταν είχα ομολογήσει την αμαρτία μου, και ο Θεός ήδη με είχε συγχωρήσει. Χρειάστηκε χρόνος, πριν εκείνο το μέρος του εαυτού μου που είναι «ο ευσπλαχνικός πατέρας», συναντήσει το γιο που επέστρεφε σ’ εκείνον, ζητώντας του συγνώμη. Χρειάστηκε χρόνος, ώστε το μέρος του εαυτού μου που είναι ο «επαναστάτης γιος» δεχτεί τη συγχώρεση, που η άλλη πλευρά του εαυτού μου, του ευσπλαχνικού πατέρα, ήθελε να δώσει. Είχα ανάγκη τη συγνώμη μου, αλλά δυσκολευόμουν να τη δεχτώ. Δυσκολευόμουν επίσης και να δώσω συγχώρεση. Ίσως γιατί «ο επαναστάτης γιος» έχει το ίδιο πρόσωπο με τον «ανένδοτο γιο». Κατά κάποιο τρόπο, είναι η διαφορετική όψη του ίδιου νομίσματος.
Ξέρω πως έτσι συμβαίνει σε πολλούς. Αυτό που εύχομαι σήμερα, και για το οποίο προσεύχομαι, είναι η «επαναστατική» πλευρά μας και η «ανένδοτη» να συναντηθούν με την «ευσπλαχνική» πλευρά μας. Να τρέξουν προς συνάντηση, έτσι ώστε η μια πλευρά να δεχτεί το δαχτυλίδι, το καινούργιο ένδυμα, ακόμη και το γεύμα που η αγάπη θέλει να του προσφέρει. Και η άλλη πλευρά να δεχτεί να επιστρέψει στο σπίτι «η χαμένη μας» πλευρά.
Αυτό που εύχομαι σήμερα, είναι ο καθένας μας να κάνει ειρήνη με τον εαυτό του. Αν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, ίσως, η ανένδοτη πλευρά της ιστορία μας πάψει να υπάρχει. Γιατί τα δυο αδέλφια θα έχουν κάνει ειρήνη. Και τότε, η «ανένδοτη» πλευρά μας θα χαθεί. Το μόνο πρόσωπο που θα κυριαρχεί θα είναι εκείνο του καλού πατέρα. Τα δυο παιδιά θα έχουν το πρόσωπό του, γιατί θα έχουν μάθει την αγάπη και την ευσπλαχνία. Και θα είναι ικανά να φέρουν την ειρήνη σε όλο τον κόσμο.
Θα μπορούσε να ήταν η ιστορία μιας ενδόμυχης πορείας η σημερινή, πορεία ειρήνης με τον εαυτό μας. Ο Κύριος θέλει να κάνουμε ειρήνη με τους εαυτούς μας. Διαφορετικά πώς θα μπορέσουμε να έχουμε ειρήνη με τους άλλους;
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Κύριε, συχνά φεύγω μακριά από την παρουσία σου.
Εσύ όμως έρχεσαι προς συνάντηση μου.
Σπατάλησα όλα τα δώρα σου.
Εσύ όμως με αγκαλιάζεις και με φιλάς.
Δεν είμαι πια άξιος να είμαι γιος σου,
γιατί σε πρόδωσα.
Εσύ όμως με συγχωρείς.
Σκέφτηκα μόνο τον εαυτό μου.
Εσύ όμως μου ετοιμάζεις μια μεγάλη γιορτή.
Τι έκανα, Κύριε, για να αξίζω
μια τόσο μεγάλη αγάπη;
(www.episkopisyrou.gr)
