ΚΥΡΙΕ…… οι προσευχές μας είναι γεμάτες προστακτικές……

Σου λέμε: Κύριε ελέησον..δος ημίν σήμερον…ρύσαι ημάς από του πονηρού…καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος…σώσον αγαθέ τας ψυχάς ημών..Κύριε μεθ"ημών γενού….λάμπρυνόν μου την στολήν, φωτοδότα και σώσον με..δος ημίν δέσποτα προς ύπνον απιούσι..

Προστακτικές ενεστώτα, αορίστου, προστακτικές παθητικές. Αναρωτιέμαι: Ποιός μας δίνει το δικαίωμα να απευθυνόμαστε έτσι στο Θεό μας; Εμείς, που σε ένα ανώτερο πρόσωπο, στον καθηγητή μας, στον… εργοδότη μας, ακόμη και στον ιερέα τον ''εκπρόσωπο του Θεού'' χρησιμοποιούμε αυτόν τόν ξενόφερτο πληθυντικό ευγενείας για να τον τιμήσουμε, για να του δώσουμε αξία.

Γιατί έτσι πρέπει..Και μου έρχεται η άλλη σκέψη: Μα, ο Χριστός μας δε θέλει πληθυντικούς ευγενείας..Δε θέλει πρέπει..Εκείνος θέλει να του ζητάμε..γιατί Εκείνος σταυρώθηκε για μας, μας θεωρεί παιδιά Του..Είναι ο Πατέρας μας..Θέλει οικειότητα..Και η οικειότητα και η καθαρή καρδιά είναι τρόπος επικοινωνίας..Δεν είναι συνηθισμένες αυτές οι προστακτκές…Σπάνε τον κανόνα..Είναι προστακτικές γεμάτες ταπείνωση και παράκληση…Κύριε ελέησον με..Είναι ευλογημένες προστακτικές!