Δεύτερη Κυριακή της Τεσσαρακοστής 
Κύκλος Β΄

Η Λειτουργία της δεύτερης Κυριακής της Τεσσαρακοστής μας οδηγεί πάνω σε δύο βουνά, το βουνό Μοριά και το Θαβώρ.
Το Βιβλίο της Γένεσης μας παρουσιάζει μια εντυπωσιακή και δραματική διαδρομή τριών ημερών που ξεκινάει ο Αβραάμ προς την κορυφή της δοκιμασίας. Είναι μια διαδρομή δύσκολη και αγωνιώδης, που ξεκινά μετά από μια θεϊκή περίεργη εντολή: “πάρε το γιο σου, που αγαπάς, τον Ισαάκ και πήγαινε στον τόπο Μοριά και πρόσφερέ τον εκεί σε ολοκαύτωμα επάνω σ’ ένα από τα βουνά, που θα σου υποδείξω».
Αυτή η διαδρομή γίνεται ένα σύμβολο κάθε διαδρομής πίστης και σύμβολο της ίδιας της πορείας της Τεσσαρακοστής.
Η σιωπή του Θεού, η σιωπή του Αβραάμ, η σιωπή του μικρού και ανύποπτου Ισαάκ διακόπτεται μόνο μια φορά με εκείνο το παιδικό και αφελές ερώτημα του Ισαάκ προς τον πατέρα του: “πατέρα, που είναι το αρνί για τη θυσία»; Αλλά και την άμεση και προφητική απάντηση του Αβραάμ: «Θεός παιδί μου θα προβλέψει!» Είναι η έκφραση της πίστης στον ανώτατο βαθμό, ή αν θέλετε, ενός απλού και αγνού παιδιού που εμπιστεύεται ολότελα τον πατέρα του χωρίς κανένα δισταγμό.
Ο Αβραάμ οφείλει να απαρνηθεί την δική του πατρότητα και να στηριχθεί αποκλειστικά στο Λόγο του Θεού. Αυτή είναι η αληθινή και πραγματική πίστη. Δεν είναι το παιδί του που του εγγυάται την ευτυχία, αλλά η πίστη του στο Λόγο του Κυρίου. Αυτός είναι ο βράχος πάνω στον οποίο μπορεί κανείς να στηριχθεί, το μπαστούνι που υποβαστάζει κάθε πιστεύοντα, το θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορεί να οικοδομήσει τη ζωή του. Ο Θεός τον δοκιμάζει με ένα πολύ δυνατό τρόπο, ζητώντας του να απαρνηθεί την ίδια πατρότητά του Αβραάμ που έγινε πραγματικότητα μόνο στα γηρατειά του και με την ευλογία του Θεού! Μετά τη δοκιμασία, ο Αβραάμ λαβαίνει και πάλι πίσω τον Ισαάκ όχι πια σαν παιδί του αλλά σαν δώρο του Θεού, παιδί της θεϊκής υπόσχεσης. Εκείνος που αρνήθηκε τη ζωή του Ισαάκ δέχεται τώρα ζωντανό και πάλι τον Ισαάκ γεμάτος χαρά σαν εκείνο τον φιλεύσπλαχνο πατέρα της παραβολής του ευαγγελίου όταν ξαναγύρισε στο σπίτι το χαμένο παιδί του. “ήταν νεκρός και ξαναγύρισε στη ζωή”, γράφει χαρακτηριστικά ο ευαγγελιστής. Ο Αβραάμ χάρη στη μεγάλη του πίστη δίνει ένα εντυπωσιακό παράδειγμα απόλυτης εμπιστοσύνης στο Θεό, γι’ αυτό και θα τον θυμούνται όλες οι γενεές των εβραίων, των χριστιανών και των μουσουλμάνων ως “πατέρα όλων των πιστών”. Αυτή η πίστη του Αβραάμ πρέπει να μας συνοδεύει στην πορεία και της δικής μας ζωής και ιδιαίτερα κατά την περίοδο της Τεσσαρακοστής!
Ενώ στο βουνό Μοριά εκδηλώνεται η πίστη, στο βουνό του Θαβώρ ολοκληρώνεται η πορεία πίστης. Ο Κύριος μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί σήμερα μαζί του πάνω στο βουνό, όπως έκανε τότε με τους τρις μαθητές του για να ζήσουμε κι εμείς μαζί του την εμπειρία της πραγματικής κοινωνίας με τον Θεό Πατέρα. Μια εμπειρία τόσο βαθιά που αλλάζει το πρόσωπο, το σώμα ακόμα και τα ρούχα, όλο τον άνθρωπο εσωτερικά και εξωτερικά.
Ο Ιησούς αισθάνθηκε την ανάγκη να ανέβει στο όρος για να συναντηθεί με τον Πατέρα του. Ο Ιησούς είχε ανάγκη σε κάποιες ειδικές στιγμές της ζωής του να νιώθει δυνατά αυτή την κοινωνία με το Θεό Πατέρα και σε όλη την πληρότητά της. Όμως ο Ιησούς δεν έζησε μόνος του αυτή την εμπειρία, θέλησε να την συμμεριστεί και τους στενούς φίλους του. Αυτές οι εντυπωσιακές και θαυμαστές στιγμές έγιναν και για τους ίδιους τους τρεις μαθητές έντονες, το ίδιο γίνονται και για όσους κάνουν αυτή την  πορεία προς το βουνό μαζί με τον Ιησού.
Παρόμοιες στιγμές  ζούμε κάθε Κυριακή με την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, στην οποία καλούμαστε να λάβουμε μέρος για να ζήσουμε, ενωμένοι με το Χριστό, στιγμές ύψιστης κοινωνίας με το Θεό. Και είναι ακριβώς κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας που μπορούμε κι εμείς μαζί με τον Απόστολο Πέτρο να πούμε: «Δάσκαλε είναι καλό για μας να μείνουμε εδώ, ας κάνουμε τρις σκηνές…».
Ενωμένοι με τους αγγέλους και τους αγίους της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, κι’ εμείς ακούμε την ίδια εκείνη φωνή: “Αυτός είναι ο υιός μου ο αγαπητός, αυτόν να ακούτε!» Είναι αυτός που τα μάτια της πίστης μας βλέπουν κάτω από τα είδη του άρτου και του οίνου. Και είναι τότε που αρχίζουμε να ζούμε όχι μέσα στις τρεις σκηνές που ήθελε να φτιάξει ο Πέτρος, αλλά στη μία και μοναδική που δημιούργησε ο ίδιος ο Υιός του Θεού και Εκκλησία ονομάζεται.
Μέσα από αυτή τη σκηνή ατενίζουμε τώρα το μεταμορφωμένο και αναστημένο πρόσωπο του Χριστού έως ότου μας καλέσει να μείνουμε αιώνια μαζί του στην ουράνια σκηνή του ενός και τριαδικού Θεού.
Αμήν.