ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ “ΚΟΛΑΣΗ” ΤΟΥ ΜΠΕΡΓΚΑΜΟ…
Δύο ακόμα “ Ιστορίες ” ανθρώπων που παρουσιάστηκαν απ` το ραδιοφωνικό σταθμό του Βατικανού.
1. Ο Angelo Pedone, 52 ετών, είναι νοσοκόμος στο Policlinivo Gemelli. Με μακρά ανθρωπιστική δράση στον Ερυθρό Σταυρό και συμμετοχή σε αποστολές απ` το Αφγανιστάν ως τη διάσωση προσφύγων στη Μεσόγειο, μόλις άρχισε η πανδημία πήγε εθελοντής στο νοσοκομείο Papa Giovanni 23ο του Μπέργκαμο, που σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος σε όλη την Ιταλία ! Ένας “άγγελος στην κόλαση”, όπως τον αποκαλούσαν προσωπικό και ασθενείς, για τη μεγάλη του αυταπάρνηση και τη βαθειά καθολική πίστη του. Ο ίδιος περιέγραψε μια κατάσταση που θύμιζε το τέλος του κόσμου, πολύ πέρα από όσα είχε ζήσει ως τότε : “ ακόμα και στον πόλεμο ή τη διάσωση από τη θάλασσα, κάποια στιγμή η κατάσταση ησυχάζει. Στο νοσοκομείο είχαν ξεπερασθεί όλες οι οδηγίες και τα πρωτόκολλα, άρρωστοι έρχονταν συνεχώς, πολλοί αποβίωναν πριν προλάβουν να πουν μια κουβέντα, να δεχθούν μια προσευχή. Δεν ήταν μια φυσιολογική εργασία. Προσπαθούσαμε να βοηθήσουμε αδιαφορώντας για τη δική μας υγεία και τις οικογένειές μας. Χρειάζεται περισσότερη φροντίδα στο σύστημα υγείας, να πειστεί η κοινωνία ότι οι επενδύσεις σε αυτό θα κάνουν τη διαφορά σε επόμενη ανάλογη κατάσταση”
2. Η Barbara Vaile, 34 ετών, εργάζεται στην εντατική του ίδιου νοσοκομείου από 7ετίας. Είδε το Τμήμα της να γίνεται η μεγαλύτερη εντατική της Ευρώπης… και την ίδια και το υπόλοιπο προσωπικό να εργάζεται νυχθημερόν, προσπαθώντας να σώσουν ανθρώπους. Συχνά αυτοσχεδιάζοντας, αφού υπήρχε πλήρη άγνοια αντιμετώπισης του ιού. Η ίδια, εκ των υστέρων, προσπαθεί να καταλάβει αν υπήρχε δυνατότητα να σωθούν περισσότεροι ασθενείς. Αισθάνεται ικανοποίηση από όσα είπε ο Πάπας Φραγκίσκος κατά την παγκόσμια ημέρα αφιερωμένη στο προσωπικό των νοσοκομείων, χαρακτηρίζοντας τους “ άγιους της διπλανής πόρτας ” και αναφέροντας ότι “ δεν είναι επάγγελμα αλλά μια ανθρώπινη κι ανθρωπιστική σχέση ασθενούς – νοσηλευτή “ και “ μια σχέση που διέπεται όχι μόνο από πρωτόκολλα αλλά από φροντίδα και προσοχή ” . Δεν αισθάνεται “ήρωας” αλλά άνθρωπος που και την επόμενη μέρα είναι στο πόστο του και ζητά περισσότερα μέσα ώστε την επόμενη φορά να σώσει περισσότερους. Στην παρούσα άνιση μάχη έχασε τον αγαπημένο της παππού Giacomo, τον οποίο πρόλαβε να “αποχαιρετήσει” στο σπίτι του…
Πληροφορίες / φωτογραφίες από VaticanNews
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
Μέλος Συνοδικής Επιτροπής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
