Ιράκ: πριν από έξι χρόνια η εκδίωξη των Χριστιανών
από την Πεδιάδα της Νινευής
Έχοντας εξαναγκαστεί να εγκαταλείψουν τη γη τους, σχεδόν οι μισοί Χριστιανοί της Πεδιάδας της Νινευής, στο Ιράκ, επέστρεψαν τώρα στα σπίτια τους. Η ανοικοδόμηση συνεχίζεται χάρη στη διεθνή βοήθεια, αλλά παραμένουν οι αβεβαιότητες σχετικά με το οικονομικό και πολιτικό μέλλον της περιοχής και της χώρας. Από τη Μοσούλη η μαρτυρία του π. Γεωργίου Τζαχόλα.
Τη νύχτα μεταξύ 6 και 7 Αυγούστου 2014, περίπου 120.000 Χριστιανοί εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Πεδιάδα της Νινευής, καταδιωκόμενοι από τους πολιτοφύλακες του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους. Η βία του ISIS εξαπλώθηκε στα χωριά και στα σπίτια τους, αλλά και στις εκκλησίες: 13.000 κατοικίες χτυπήθηκαν, και πάνω από 1.000 καταστράφηκαν εντελώς. Οι Χριστιανοί, μια ιστορική παρουσία στην περιοχή της Νινευή, εξαναγκάστηκαν σε φυγή, και με τα λίγα που κατάφεραν να πάρουν μαζί τους, αναζήτησαν καταφύγιο στο Ιρακινό Κουρδιστάν, ενώ κάποιοι πέρασαν πέρα από τα σύνορα της χώρας. Μόνο το δεύτερο εξάμηνο του 2016 άρχισαν να επιστρέφουν στην Πεδιάδα της Νινευής, που είχε πλέον επελευθερωθεί από την τζιχαντιστική κατοχή.
Έξι χρόνια αργότερα, σχεδόν ο μισός χριστιανικός πληθυσμός επέστρεψε. Η βοήθεια της Εκκλησίας και της διεθνούς κοινότητας στην ανοικοδόμηση, ήταν πολύ σημαντική για να επιτρέψει στους Χριστιανούς να ξαναγυρίσουν στα χωριά τους και στις πόλεις τους. Από τη Μοσούλη, ο π.Γεώργιος Τζαχόλα μιλά για τη σπουδαιότητα της χριστιανικής κοινότητας στην κοινωνία της χώρας και υπογραμμίζει την ανάγκη διασφάλισης των οικονομικών και πολιτικών συνθηκών, οι οποίες να επιτρέπουν στους Χριστιανούς να χτίσουν ένα ασφαλές μέλλον στην Πεδιάδα της Νινευής.
Απ. – Για το Ιράκ, οι Χριστιανοί αποτελούν μια απαραίτητη κοινωνική και πολιτιστική συνιστώσα, καθώς και μια ιστορική παρουσία αιώνων πολύ πριν επικρατήσει ο μουσουλμανισμός. Εδώ οι Χριστιανοί έχουν δώσει στην κοινωνία μια μεγάλη ώθηση στην κοινωνική συνοχή. Έχουν συμβάλει στο κοινωνικό καλό και στον μετριασμό των συγκρούσεων στις περιοχές όπου ζουν, και ως εκ τούτου είναι απαραίτητη η συνέχιση της χριστιανικής μαρτυρίας τους και της παρουσίας τους, η οποία υπέστη πολύ σκληρό πλήγμα τα τελευταία χρόνια από τους φονταμενταλιστές μουσουλμάνους του ISIS.
Πόσοι Χριστιανοί επέστρεψαν σήμερα στην Πεδιάδα της Νινευής;
Απ. – Σχεδόν οι μισοί, το 50% εκείνων που ήταν εκεί πριν, οπότε σήμερα είμαστε περίπου 200.000 στην Πεδιάδα της Νινευής. Οι υπόλοιποι βρήκαν άλλα μέρη για να συνεχίσουν τη ζωή τους.
Πώς ζουν σήμερα οι Χριστιανοί που επέστρεψαν στην Πεδιάδα της Νινευής;
Απ. – Ζουν από την εργασία που είχαν πριν, μερικοί είναι υπάλληλοι στην κυβέρνηση, άλλοι εργάζονται στο εμπόριο ή στις κατασκευές και σε άλλους τομείς, αν και σε ολόκληρο το Ιράκ, τόσο οικονομικά όσο και επαγγελματικά, οι θέσεις εργασίας είναι πολύ επισφαλείς και αβέβαιες. Αυτή η δυσκολία είναι ένας επιπλέον λόγος για τους Χριστιανούς να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Π. Γεώργιε, υπάρχει κάποια μαρτυρία από ανθρώπους που επέστρεψαν που σας εντυπωσίασαν ιδιαίτερα;
Απ. – Οι όμηροι του ISIS που έδειξαν πραγματικά επιμονή στην πίστη, δίνοντας μαρτυρία για την πίστη τους. Θυμάμαι ένα κορίτσι, το οποίο τα μέλη του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους είχαν εξαναγκάσει να προσευχηθεί όπως αυτοί, αλλά εκείνη στα κρυφά προσευχόταν με τις χριστιανικές προσευχές της, ώστε να μην ξεχάσει και να μην αποκολληθεί από την χριστιανική πίστη της. Αυτή ήταν μια πολύ σημαντική μαρτυρία για εμάς.
Για εκείνους που επέστρεψαν, πόσο δύσκολο ήταν να ξαναρχίσουν από το μηδέν.
Απ. – Όταν οι Χριστιανοί άρχισαν να επιστρέφουν στην Πεδιάδα της Νινευής, το 2016, είχαν ήδη πληγεί από την τεράστια καταστροφή που είχε συμβεί, από το να βλέπουν τα σπίτια τους να έχουν καεί ή να έχουν καταστραφεί εντελώς, και έτσι στην αρχή οι άνθρωποι ήταν με αρνητικό ηθικό, αλλά με τη βοήθεια της Εκκλησίας και κυρίως χάρη στη βοήθεια των χριστιανικών οργανώσεων, η ελπίδα τους αναπτερώθηκε. Ακόμη και σήμερα συνεχίζουμε να ξαναχτίζουμε τα σπίτια μας, έχουμε ξεπεράσει το μισό των σπιτιών που ξαναχτίστηκαν, και πρέπει ακόμη να συνεχίσουμε τη βοήθεια προς εκείνους τους Χριστιανούς που θέλουν να επιστρέψουν.
Τι μπορεί να κάνει ακόμη η παγκόσμια Εκκλησία και η διεθνής κοινότητα;
Απ. – Ίσως σε οικονομικό επίπεδο χρειαζόμαστε ακόμα βοήθεια, αλλά πάνω απ’ όλα σε πολιτικό επίπεδο απαιτείται δράση για να είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να ζήσουμε σε αυτήν την περιοχή. Οι Χριστιανοί έχουν ανάγκη να καθησυχαστούν για το μέλλον τους, όχι μόνο το οικονομικό αλλά και το πολιτικό, επειδή οι άνθρωποι που ξαναχτίζουν, αναρωτιούνται ποιο μέλλον πρέπει να αντιμετωπίσουν, εάν η απειλή του ISIS ή των πολιτοφυλάκων ίσως επιστρέψουν, απειλώντας και πάλι το Ιράκ. Επομένως, η διεθνής κοινότητα έχει το καθήκον να διαβεβαιώσει τους Χριστιανούς για το μέλλον τους.
