Η προσευχή και η αγκαλιά του στους ηλικιωμένους και ασθενείς

Μετά την επίσημη Θεία Λειτουργία στο Θεομητορικό προσκύνημα  του Sumuleu Ciuc, ο Πάπας Φραγκίσκος  πήγε  με ελικόπτερο στην Ιάσι, στις όχθες του ποταμού Bahlui, μια από τις παλαιότερες πόλεις της Ρουμανίας και το σημαντικότερο πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της Μολδαβίας. Εδώ, όπου έφθασε  περίπου μισή ώρα νωρίτερα από το πρόγραμμα, ήδη τον περίμεναν πολλοί πιστοί που γιόρταζαν την αναμονή του.

Η πρώτη στάση είναι η επίσκεψη στον Καθεδρικό Ναό της Santa Maria Regina, το 2005 μετά από 12 χρόνια εργασίας, ο οποίος με τα αρχιτεκτονικά του χαρακτηριστικά θυμίζει το στέμμα της Παναγίας, ενώ μέσα έχει ένα μεγάλο ψηφιδωτό που απεικονίζει την Κοίμηση της Θεοτόκου και τα βιτρό στα παράθυρα απεικονίζουν  τα Μυστήρια και τα μυστήρια που μελετούνται κατά την απαγγελία του Αγίου Ροδαρίου, τόσο αγαπητής προσευχής  στον Πάπα.

Προσευχή για τα λείψανα του Durcovici

Τον Πάπα  υποδέχτηκε στην είσοδο του Καθεδρικού Ναού, ο Επίσκοπος του Ιασίου, Σεβασμιότατος  Πέτρος Γκεργκελ, ο Πάπας αμέσως ασπάστηκε το σταυρό και στη συνέχεια  ράντισε το αίθριο του κτηρίου με αγιασμό. Δίπλα του βρισκόταν  ο εφημέριος  του Καθεδρικού Ναού και μια ρουμανική οικογένεια που εκπροσωπούσε

όλες τις οικογένειες του Ιασίου. Τότε η μουσική έγινε προσευχή, ενώ ο Πάπας Φραγκίσκος έφθασε στο βωμό με την εκδήλωση χαράς εκ μέρους των πιστών που ξεσπούσαν σε χειροκροτήματα. Ένας διάκονος και ηλικιωμένος ιερέας του παρέδωσαν ένα αναμμένο κερί, ένα σύμβολο εκείνης της πίστης που δεν πεθαίνει ποτέ και ο Ποντίφικας το τοποθέτησε  ενώπιον των λειψάνων του μάρτυρα Αντόν Ντουρπόβιτς, Επισκόπου του Ιασίου που το 1947, διώχτηκε από το κομμουνιστικό καθεστώς, την ημέρα της επισκοπικής χειροτονία του, και τον έριξε σε μια φυλακή μέγιστης ασφάλειας όπου  και πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου 1951.

Συγκίνηση  και προσευχή

Η  προσευχή στο μνημείο του Μακαρίου, όπου διατηρείται η χειρόγραφη διαθήκη του και μια λάρνακα που περιέχει χώμα από τον ομαδικό τάφο, στον οποίο ρίχτηκε το σώμα στο κοιμητήριο των φτωχών από τον Σιγκέτου Μαρματία, ήταν  γεμάτη συγκίνηση. Το ίδιο αποτυπωνόταν και στα πρόσωπα των πολλών ηλικιωμένων, άρρωστων, παιδιών που κατακλύσει τον Καθεδρικό Ναό, μαζί με οικογένειες, μοναχές και εθελοντές που τους βοηθούν κάθε μέρα.

Σε κάθε ένα ο Πάπας προσφέρει  ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά. Από μόνος του ανοίγει διαδρόμους, για να πλησιάσει τους ανθρώπους, για να μη στερηθεί κανείς το λόγο ενθάρρυνσης του. Περνάει ανάμεσα στα παγκάκια, κάνει χώρο για τους άρρωστους σε μια αναπηρική καρέκλα, ασπάζεται τα μικρά με την τρυφερότητα και τη φροντίδα ενός παππού.

Ενθάρρυνση για τους άρρωστους

«Θα ήθελα να σας δώσω όλη την ευλογία με την ευγνωμοσύνη μου για το γεγονός ότι βρίσκεστε εδώ – λέει στο τέλος, μιλώντας ο Άγιος Πατέρας -. Σας ευχαριστώ που είστε εδώ, σας ευχαριστώ που ήσασταν με τους άρρωστους ανθρώπους σας και σας ευχαριστώ διότι προσφέρετε την ασθένειά σας στον Κύριο, τώρα ας προσευχηθούμε μαζί στην Παναγία, πριν από την ευλογία ». Και αμέσως το «Χαίρε Μαρία στη ρουμανική γλώσσα γεμίζει τον Καθεδρικό Ναό, όπως η αγάπη του Φραγκίσκου προς τους πιο αδύναμους και τους ανήμπορους. Αφού έδωσε την ευλογία του, επέστρεψε  στους πιστούς για να δώσει τον εαυτό του για άλλη μια φορά μέχρι να φτάσει στο ειδικό αυτοκίνητο που θα τον οδήγησε στο Ανάκτορο Πολιτισμού για την αναμενόμενη συνάντηση με τους νέους του Ιάσι.

+Ν