Η λειτουργία του αγίου Φραγκίσκου
Οι «προσευχές» της λειτουργίας σκιαγραφούν τη ζωή του αγίου Φραγκίσκου (1182 – 1226) που ήταν μόλις 46 χρόνων… .
Ο άνθρωπος του Θεού «άφησε το σπίτι του, εγκατέλειψε την κληρονομιά για να παντρευτεί την Αρχόντισσα Φτώχεια και ο Κύριος τον δέχθηκε στην Υπηρεσία του (Εισοδικό). Ο Φραγκίσκος πέρασε μια «ζωή ταπεινή και φτωχή σύμφωνα με την εικόνα του Χριστού, γεμάτος χαρά και αγάπη (συναπτή). Αφιέρωσε τη ζωή του στο Μυστήριο του Σταυρού και με την γενναιότητα της καρδιάς μπήκε στην υπηρεσία όλων για να τους σώσει (Μετακοινωνικό).
Ο Φραγκίσκος είναι ο άγιος που περισσότερο απ’ όλους, ακτινοβολεί κατά γράμμα, τη ζωή του Χριστού. Απ’ τη μέρα που άκουσε στο Ναό του αγίου Δαμιανού, το Χριστό Σταυρωμένο να του λέει: «πήγαινε να οικοδομήσεις την Εκκλησία μου» (1206), μέχρι την ημέρα που πάνω στο βουνό Βέρνα, έλαβε τα στίγματά του (1224) έως και την ημέρα που ξεψύχησε κατάχαμα στο εκκλησάκι της Παναγίας των Αγγέλων (Πορτσιούνκολα 1226), αλλά και κατά τη διάρκεια της πορείας του στην Ασίζη, με τους αδελφούς που από ταπεινοσύνη τους ονόμαζε «Μικρούς Αδελφούς» (1209), ο Φραγκίσκος δεν είχε άλλη φροντίδα παρά να ακολουθεί τα βήματα του Χριστού και να βιώνει τους Μακαρισμούς.
«Μακάριοι οι φτωχοί». Ολόκληρος ο Φραγκίσκος κρύβεται σ’ αυτές τις δύο λέξεις «χαρά και φτώχια». Χαρά που γεννιέται από την φτώχια, απλότητα καρδιάς, ταπεινή προσφορά στους υπηρέτες του Χριστού, τρυφερότητα προς όλους τους ανθρώπους και πέρα απ’ τους ανθρώπους για όλα τα πλάσματα ήταν το μυστικό της χαράς του Φραγκίσκου που δίδαξε στους αδελφούς και στις αδελφές το διαρκές μήνυμα που στέλνει και σήμερα σ’ ολόκληρη την Εκκλησία!
π.Μ.Β